Breiðfirðingur - 01.04.1984, Blaðsíða 42

Ragnheiður Guðmundsdóttir á Svínhóli:
Sagnir úr Suðurdölum
Frúarkelda
Eftir sögn Þorsteins Jónassonar, fyrrv. hreppsstjóra á Jörva í Haukadal.
Eins og flestum er kunnugt var sr. Guðmundur Einars-
son prestur á Kvennabrekku í Miðdölum og þjónaði Suð-
urdalaþingum frá 1849 til ársins 1869, er hann fluttist að
Breiðabólstað á Skógarströnd. A meðan hann var á
Kvennabrekku bar það við kvöld eitt að áliðnu sumri, er
myrkur var dottið á, að hróp mikil og köll heyrðust frá
mýrunum fyrir neðan Miðskóg. I Miðskógi bjó þá Hallur
Egilsson og fór hann ásamt nágranna sínum, Gísla Már-
ussyni í Kirkjuskógi, til að kanna orsakir hávaðans og
gengu þeir á hljóðið. Fundu þeir brátt konu eina og
fylgdarsvein hennar. Höfðu þau hleypt hestum sínum nið-
ur í keldu eina, en þarna voru þá flóar miklir og ógreiðir
yfirferðar ókunnugum. Reiðhryssa konunnar lá á hliðinni
í keldunni, en þeim Halli og Gísla tókst með harðfylgi að
ná henni upp úr. Síðan var þessum hröktu ferðalöngum
fylgt heim að Miðskógi þar sem þau fengu bestu aðhlynn-
ingu. I ljós kom að þarna var á ferð hefðarfrú ein, sem
kom alla leið frá Stykkishólmi ásamt fylgdarmanni, og var
ferð hennar heitið að Kvennabrekku í heimsókn til
prestshjónanna. Eflaust hefur hún verið illa til reika eftir
umbrotin í keldunni, klædd síðu og þungu reiðpilsi að
þeirra tíma sið. - Haft var eftir Halli bónda síðar að örð-
ugt hefði verið að styðja hana upp á pallinn í baðstof-
unni, því hún hefði verið í einhverri herjans grind innan-
undir pilsinu.