Breiðfirðingur - 01.04.1984, Page 61

BREIÐFIRÐTNGUR
59
alið aldur sinn. Vigfús hafði viðurnefni. Var hann kallað-
ur Skriðu-Fúsi. Ekki var hann kenndur við bæ með því
nafni, því enginn bær með þessu nafni finnst á þessum
slóðum. Orsökin var allt önnur. Var það djarftækni hans
til kvenna, er talið að fyrir þær sakir hafi hann verið
dæmdur til að mega ekki uppréttur ganga í návist manna,
(sumir segja heldri manna), heldur yrði hann að skríða
á fjórum fótum. Ekki er vitað til að nokkur annar íslend-
ingur hafi hlotið slíkan dóm. Bendir þetta til þess að Fúsi
hafi ekki verið stórra ætta, því dómar þeirra tíma fóru
mjög eftir mannvirðingum.
Fað segir sig sjálft að Fúsi hefur neyðst til að forðast
fjölmenni og hefur því hlutskipti förumannsins orðið hans
saga.
Á fjöllum uppi, þar sem ekki var margra von hefur
Fúsi gengið uppréttur. Sagt er frá því í þjóðsögum að
hann hafi um skeið verið selsmali Flúsafellsprests. Stúlkur
voru auðvitað í selinu og mun Fúsi hafa skriðið nokkuð
nálægt sumum þeirra. Urðu einhverjar þeirra óléttar af
hans völdum, en börn sín báru þær út. Sagt er að enn
heyrist útburðarvæl úr giljum þeim er Teitsgil og Selsgil
heita en þar áttu börn Skriðu-Fúsa einkum að hafa verið
borin út. Urðu svo mikil brögð að óhljóðum þessum und-
an óveðrum að engir héldust við í selinu hvorki smalar
né stúlkur. Var nú hætt selstöðu frá Húsafelli af þessum
sökum.
Ekki munu öll börn Skriðu-Fúsa hafa verið borin út.
Er getið afkomenda hans í Dölum og víðar. Þau munu
hafa orðið afdrif Fúsa að Kerlingarskarð varð hans hinsti
hvílustaður. Til þess benda vísur tvær er geymst hafa og
talið er að hafi verið kveðnar á glugga.
Skríðu-Fúsi hreppti hel
heldur fyrr en varði.
Úti varð, það ei fór vel,
á Kerlingarskarði.