Breiðfirðingur - 01.04.1984, Side 70

68
BREIÐFIRÐINGUR
lega var hún valin til að stjórna og leiðbeina. Þó hún
beitti ekki tilsögninni beint framan í þann, sem hún var
að segja til, þá læddi hún oft að einhverju, sem leikarinn
meðtók áður en hann vissi af, hvernig hún fór að þessu
vissi enginn, en það hreif ævinlega.
Reinholt Richter verslunarstjóri, var góður leikari og
frábær gamanvísnasöngvari, og bragina, sem hann söng,
samdi hann sjálfur. Pegar hann var í essinu sínu fékk
hann hörkualvarlegt fólk til að gráta af hlátri. Hans leik-
ferill við Breiðafjörð hefur lengi verið í minni hafður. Ein
og ein vísa hefur orðið eftir í hugskoti manna úr brögum
hans. Pessi grínvísa, sem ég læt fylgja, rifjar upp gamlar
minningar um Reinholt hjá þeim sem hann muna. Tilefni
hennar er þegar fyrstu vélbátar meðvélarhúsikomu til Ól-
afsvíkur. Pétur Jóhannsson og Alexander Valentínusson
áttu saman bát sem hét Óðinn. Sagan segir að Alexander
hafi verið að mála pakkhús hjá Finnboga, litið til sjávar
og sýnst vera kviknað í vélarhúsinu, en það reyndust sól-
arlogar glampa á rúður vélarhússins. Og hér er vísan úr
bragnum hans Reinholts:
Það var hér einn sumardag í sólskini
að sigldi Oðinn burt héðan af höfninni.
En Alexander stóð uppi í stiganum
og strauk og þynnti málningu á gaflinum.
Þá leit hann út á leguna, honum leist nú ekki á blikuna
svo kastaði hann sér klofvega með kíkirinn hans
Finnboga
á burstina og barði sér þar grátlega.
Langan tíma tók oft að æfa stór leikrit vegna anna hjá
sjómönnum, sem oft voru í stórum hlutverkum, því var
notuð hver stund til æfinga. En þegar brá til góðra gæfta
og aflahrota var því samfara, voru æfingar lagðar niður.
Er aftur dró úr gæftum var tekið til við æfingar á ný af
fullum krafti. Stundum höguðu veðurguðirnir því þannig