Breiðfirðingur - 01.04.1984, Side 72
70
BREIÐFIRÐINGUR
komu blésu þau í skipslúðurinn hátt og lengi svo undir
tók í Olafsvíkurenni. Það var alltaf mikið um að vera í
sambandi við skipakomur. Hverjir komu og hverjir fóru?
Ráðið var fólk í uppskipunarvinnu bæði konur og
karlar, bringingabáturinn fór fram í skipið sem lagst var
við akkeri út á skipalegunni. Fyrsti báturinn kom með
farþega í land, þá þurfti að hafa dugmikið fólk í vöðslu
til að koma bæði fólki og vörum í land. Farþegar voru
bornir á bakinu úr bringingabátnum upp á sandinn, en
vörur bæði á baki og handbörum upp í pakkhús.
Þeir, sem voru í vöðslu urðu að klæðast skinnklæðum,
áður en bússur og sjóstakkar þekktust. I þessari vinnu
voru allir jafnir. Jóhanna í Bifröst var ein af þeim konum
sem fór í þessa vinnu til að geta fengið sér eitthvað út
á hana hjá kaupmanninum. En konur fengu miklu minna
kaup fyrir sömu vinnu en karlar í þá daga. Konur fengu
12 aura á tímann en karlar 25 aura og sama hvort var
unnið í dag- nætur- eða helgidagavinnu, enginn matar-
eða kaffitími nema á þeirra kostnað, sem í vinnunni voru.
Konurnar voru fegnar að fá vinnu, svo var það vinnuveit-
andans að ákveða kaupið.
Á þessum árum var vaskaður fiskur í Ólafsvík. Aðstað-
an var slæm í hálfopnum skúrum eða undir berum himni
við fiskreitina. Oft var frosið í körunum á morgnana, er
konur mættu til vinnu, þegar sá árstími var. En þessar
aldamótahetjur létu það ekki á sig fá, þó naglakulið ætl-
aði að nísta þær í sundur. Þær bitu bara á jaxlinn og
brutu klakann af körunum. Þetta brauðstrit fólksins á
þessum löngu liðnu dögum, er eins og þjóðsögur fyrir
okkur í dag, sem ekki höfum þurft að takast á við svona
harða lífsbaráttu.
Árið 1918 var kallað í Ólafsvík þrautaár fyrir margar
sakir. Skipsskaðar, tíðarfar mjög erfitt, mikill frostavetur
svo elstu menn þá mundu ekki annan verri. Var þá oft
26 stiga frost að deginum en að kvöldi 28 stig. ísalög voru
þá um allan Breiðafjörð, svo bátar komust ekki á sjó vik-