Breiðfirðingur - 01.04.1984, Side 76

74
BREIÐFIRÐINGUR
fyrir fullorðna fólkið, en börnin fóru að leika sér, annað-
hvort úti eða inni eftir veðri. Börnin voru látin vinna
sömu störf í uppvextinum. Þar kom í ljós jafnrétti. Hún
Jóhanna var á undan sinni samtíð með margt. Drengirnir
sem ólust upp hjá henni, kunnu hitt og annað, sem aðrir
ekki gátu. Eldað mat, þvegið gólf og bjargað sér með
nauðsynlegustu heimilisverk, og tel ég upp á að það hafi
komið sér vel fyrir þá síðar í lífinu. Jóhanna bar alltaf þá
hugsjón í brjósti að konur og karlar ynnu sömu störf, ef
á þyrfti að halda. Hún sjálf vann flest karlmannsverk. Þá
fannst henni að karlar ættu að kunna og vinna sömu störf
og konur. Hún var ekki feimin við að segja húsbændum
að taka við verkum húsfreyju ef hún var veik og vantaði
hjálp á heimilinu. Hún taldi það ekki vera neitt vandamál
ef hann var heima, í þannig tilvikum að bóndinn þvægi
gólfið eða mjólkaði kúna. Ef hann ekki kynni, bara að
læra það, sagði hún og snaraðist út. Hún Jóhanna var
fædd með jafnréttishugsjónina, eðlislægt var henni að
telja kjark í fólk og hressa upp á þá sem voru vantrúa
á getu sína. Á þeim dögum átti hennar skoðun erfitt
uppdráttar. Því var hún misskilin af mörgum og umdeild
af þeim, sem ekki þekktu hana nógu vel. Fínar frúr settu
á sig vandlætingarsvip og hristu höfuðið. Sjá konuna
ganga á buxum með kaskeiti á höfðinu!
Jóhanna tók ekki til greina almenningsálitið, fór sínar
eigin leiðir. Hún hefði átt að vera uppi í dag, þá hefði
hún verið í samræmi við kynsystur sínar. Án efa hefði þá
ræst hennar æskudraumur að verða læknir. Jóhanna og
hennar kynslóð brutust svo miskunnarlaust áfram til dáða
við hin kröppustu kjör. Þessar konur mega ekki gleymast.
Þær sem þraukuðu og skiluðu sínu dagsverki til næstu
kynslóðar. Ungu nútímafólki væri hollt að skyggnast inn
í lífsmunstur konu, sem fædd var 1870 á þessu landi.