Skírnir - 01.09.2013, Blaðsíða 198

428
VAGINA ETERNA
SKÍRNIR
Og þá er enn ótalið það höfundareinkenni sem gengur í gegnum
öll verk Kristínar og er áhersla hennar á teikninguna. Allur ferill
Kristínar vitnar um það hversu frábær teiknari hún er og hvort
heldur eru íkónaverk, málverk eða útsaumsverk með lopaþræði á
striga, þá er það línan sem fæðir af sér formið. Helsta breytingin
felst í því að línan er orðin expressjónískari en áður sem þýðir að
flæði hennar er frjálsara. Það á að vísu fyrst og fremst við um vefnað
og vatnslitateikningar (en ekki formfestu íkónamyndanna) og rímar
að sínu leyti vel við aukna gleði og leik í verkum Kristínar. I nýjustu
ísaumsverkum sínum, Föðurnum og Móðurinni (bæði gerð 2013)
notar Kristín grófan rauðan ullarþráð á svartan striga til að skapa
kraftmiklar fígúrur sem kallast á við expressjóníska mannsmynd
Nýja málverksins um og upp úr 1980.
Leit Kristínar að formi sem kenna má við frumform eða erki-
form, í merkingunni tímalaust tákn, er einkar athyglisverð. Form-
rænt séð eru kvensköp hringur eða sporaskja en hringformið hefur
verið áberandi í mörgum verka Kristínar að því marki að kalla má
rauðan þráð. Það má finna í ýmsum útfærslum, allt frá mannsaug-
anu og hinu smæsta, til myndbyggingar og forms sjálfs myndflat-
arins, samanber bogadregna fleti og hringmyndir. Hringur er lokað
form, algengur í trúarlegum verkum fyrri tíma sem tákn heildar-
hyggju eða lokaðrar heimsmyndar og þýðir að allt er í samhengi við
annað. Ikónið leitar að tímalausu eðli guðs, Kristín að tímalausu
eðli konunnar, samnefnarinn er hringurinn þar sem allt rúmast, þar
með talið bæði upphaf og endir.
Auður A. Ólafsdóttir