Ný Dögun - 01.11.1992, Qupperneq 42

/sJý Dogun
fyrirmynd bamanna í því að viðurkenna, að
sorg er eðlilegt andsvar við missi.
Andlát skólafélaga er oft fyrsta reynsla
grunnskólanemandans af eigin sorgog þeim
farvegi er hún þarfnast til að öðlast eðlilega
útrás tilfinninganna. Jafnframt verður þessi
aldurshópur meðvitaður um eigin dauð-
leika. Það, að jafnaldri deyr, hefur áhrif á
okkur öll. Fyrstu reynslunni er þ ví mikilvægt
að skólinn og aðstandendur barnanna gefi
gaum.
Þátttaka skólans
Eftirfarandi eru nokkrar leiðbeiningar til
hliðsjónar fyrir starfsfólk.
1) Jarðarförin: hverjir mæta,?hvernig
hluttekning er sýnd af starfsfólki
skólans?
2) Hvernig getur skólinn í heild heiðrað
minningu látinsnemanda?
Dæmi:Minningarmót í íþróttum,
samkeppni í íslensku eða teikningu,
setja mynd af hinum látna á áberandi
stað. Staðið fyrir minningarkvöldi,
safnaðpeningum í minningu nemand-
ans til styrktar málefni, er var honum
hugleikið.
3) Bekkurinn: getur safnar í blómavönd
og afhent foreldrum, teiknað myndir,
planta tré á skólalóðinni eða setja
eitthvað tákn í skólastofuna.
4) Bömin geta tekið saman minningarbrot
um hið látna skólasystkini og afhent
foreldrum.
5) í langflestum tilvikum deyr nemandi
af slysförum. Áfallið er þá skyndilegt
og oft stuttur tími til undirbúnings.
Skólinn verður því að tilkynna
nemendum andlátið. Best væri ef
bekkjarkennari, eða sá, sem þekkir
hópinn best, tilkynni andlátiðogverði
með börnunum í hlutverki sálu-
sorgarans.
Það reynist betur að kennarinn verði m e ð
börnunum, fremur en einhver ókunnugur á
borð við skólastjórnendur, sálfræðing, náms-
ráðgjafa, hjúkrunarfræðing eða sóknarprest.
Þó er mikilvægt að fyrrgreindir aðilar séu til
staðar og aðstoði kennarann eftir þörfum.
Einnig að kennarinn fái svigrúm til að fá
útrás fyrir eigin sorg. Kennari reynir að tala
við börnin, fer með þau út í göngu, eða þau
syngja saman, teikna, minnast hins látna, tjá
væntumþy kju og umhyggju fyrir h vert öðru.
Geti sýnt sorgarviðbrögð, grát, reiði, ótta,
söknuð svo nokkuð sé nefnt.
Af framangreindu er ljóst, að ég hef tæpt á
mörgu og á engan hátt reynt að benda á eina
allsherjar lausn. Að vissu marki er nauðsyn-
legt fyrir skólafólk að kynna sér fræðsluefni
um sorg og sorgarviðbrögð, líta í eigin barm
og íhuga eigin missi og h vemig brugðist var
við. Ég tel að eðli kennarastarfins geri
kennara vel í stakk búna að bregðast við af
einurð og einlægni við sorg nemenda sinna.
Efni sem stuðst var við :
Barbara Ward and Associates-//Good grief",
Englandl989WilliamWorden-//GriefCoun-
selling and grief therapy" England 1989.
T^IIa ævi ei*wm við að ganga ( gagnum aðstæ.ðu)’*, sem vekja
með okkur gleði og sorg. Við getwm afriei+að þessum tilf-inn-
\y\gum/ eða kaldið utan um þæry f-undið þær og uppgötvaðy
að vegna þel\rra köf-um við f-æ»*s+ uæ>* því að skilja, kvað það
e.vt að vei*a mauueskja. B.S.
42