Dagblaðið Vísir - DV - 14.12.2018, Síða 55

FÓLK - VIÐTAL 5514. desember 2018
„Ég þekki einn sem getur ekki
lengur talað um stjórnmál við
föður sinn af því að hann kaus með
Brexit
hátt. Að litlu hlutirnir, sem sleppt er
í kennslubókunum, skipti máli og
sýni hvernig lífið var fyrir almenn-
ing.
„Til dæmis fyrsta bíóið sem tók til
starfa árið 1906. Fyrsta myndin sem
þar var sýnd var úr jarðarför Krist-
jáns IX. konungs. Mér fannst þetta
fyndið og tel að krakkar í dag myndu
aldrei sætta sig við það val.“
Skrifar fyrir ungmenni
Sif starfaði sem blaðamaður hjá
Morgunblaðinu um tíma. Árin
2006 og 2007 vakti hún athygli fyrir
bækurnar um dramadrottninguna
Emblu Þorvarðardóttur. Árið 2013
gaf hún út fyrstu bókina í þríleikn-
um Freyju sögu og þá næstu árið eft-
ir. Allt eru þetta bækur sem stílaðar
eru inn á unglinga og ungt fólk. Sjálf
flutti Sif út til Bretlands til að læra
barnabókmenntir.
„Ég fékk mikinn áhuga á svoköll-
uðum YA (young adults) bókmennt-
um sem voru þá nýjar af nálinni.
Bókmenntir fyrir eldri unglinga og
ungt fólk upp í 25 ára aldur. Þarna
undir eru til dæmis Hungurleikarn-
ir og Gyllti kompásinn eftir Philip
Pullman. Þessar bækur eru gjarnan
gefnar út með mismunandi kápu til
að höfða fólks á mismunandi aldri.“
Fólk skiptir ekki um
stjórnmálaskoðun
Sif er einna þekktust fyrir pistla um
þjóðfélagsmál sem hún hefur skrifað
um margra ára skeið. Þeir fyrstu birt-
ust í viðskiptablaði Morgunblaðsins
í kringum 2003. Síðar fór hún að ein-
beita sér meira að stjórnmálum og
hefur hún skrifað bæði fyrir Frétta-
blaðið og RÚV.
„Ég skrifa þetta fyrst og fremst
til að skemmta sjálfri mér. Vonandi
næ ég að skemmta einhverjum öðr-
um annað slagið í leiðinni. Ég skrifa
ekki til þess að reyna að fá fólk til að
skipta um skoðun á neinu. Það er
ekki hægt.“
Sif vísar þá í bandaríska tauga-
lækningarannsókn sem hún kynnti
sér fyrir nokkru.
„Fólk skiptir ekki um skoðun í líf-
inu, sérstaklega ekki þegar kemur að
stjórnmálum. Þegar fólki voru sýnd-
ar sannanir sem sýndu fram á að það
sem það hélt fram væri rangt, skipti
það samt ekki um skoðun. Þegar
fólk var sett í heilaskanna kom í ljós
að heilastöðvarnar sem ákvarða
sjálfsmynd og meta hættu verða
virkar þegar stjórnmálaskoðanir
eru dregnar í efa. Vísindamennirnir
komust að þeirri niðurstöðu að það
er ekki sannleikurinn sem við stönd-
um vörð um þegar við rökræðum
um stjórnmál heldur ættbálkurinn.
Að falla í hópinn skiptir meira máli
þegar kemur að því að lifa af held-
ur en að fara rétt með staðreyndir.
Það má því segja að stjórnmálaskoð-
anir séu eins og trúarskoðanir. Þær
eru annars vegar hluti af sjálfsmynd
okkar og hins vegar skipta máli
þegar við ákveðum hvaða samfé-
lagshópi við viljum tilheyra. Ef mað-
ur breytir stjórnmálaskoðun er mað-
ur að breyta sjálfum sér.“
Sif segist alltaf skrifa um eitthvað
sem brennur á henni en aldrei í reiði.
Aldrei gæti hún skrifað um eitthvert
málefni umbeðin ef hún hefði ekki
áhuga og sannfæringu fyrir því.
„Ég er með pistilinn á heilanum
alla vikuna og alltaf að fylgjast með
til að finna næsta mál til að taka fyr-
ir. Í rauninni eyði ég allt of miklum
tíma í þetta og allt of mikilli orku. En
mér finnst þetta svo skemmtilegt að
ég get ekki hamið mig,“ segir Sif og
skellir upp úr.
Leyft að vera þrjósk og frek
Sif er fædd árið 1978 og alin upp
í Reykjavík. Dóttir lögfræðings og
húsmóður, elst þriggja systkina.
„Æska mín var viðburðalítil og
ég tel að það hafi verið mikið lán. Ég
var ósköp venjulegur krakki. Ég tók
það snemma í mig að ég ætlaði að
verða rithöfundur og blaðamaður.
Þegar ég var tíu ára hneppti ég bræð-
ur mína í þrældóm og fékk þá til að
vinna með mér að tímariti sem hét
hinu frumlega nafni Penninn. Við
framleiddum þetta heima en ævin-
týrinu lauk þegar þeir fóru í varan-
legt verkfall. Þeim fannst þetta svo
leiðinlegt,“ segir Sif kímin.
„Móðir mín sagði að ég hefði ver-
ið mjög þrjósk. Þegar ég fékk hug-
mynd og ákvað eitthvað þá varð
það að gerast strax. Það má segja að
hún hafi ræktað þessa þrjósku í mér
og tekið undir hana, hún leyfði mér
að vera þrjósk og frek upp að vissu
marki.“
Sif gekk í Hvassaleitisskóla,
Menntaskólann í Reykjavík og svo
sagnfræðideild Háskóla Íslands.
Hún hafði mikinn áhuga á tónlist og
söng.
„Ég var trúleysingi í kirkjukór.
Framan af söng ég með Graduale
kór Langholtskirkju og seinna Lang-
holtskirkjukórnum. Ég valdi það
sem lokaritgerð í sagnfræðinni að
skrifa um tónskáldið Jón Leifs. Það
var af því að ég kynntist verkum hans
í kórastarfinu.“
Varstu í einhverjum hljómsveit-
um?
„Nei. Ég átti mér alltaf draum um
að syngja með hljómsveit en ég var
aldrei nógu kúl,“ segir Sif og hlær. „Ég
var aðeins of mikill nörd.“
Bestu partíin í pólitíkinni
Með pistlum sínum tekur Sif virkan
þátt í stjórnmála- og þjóðfélagsum-
ræðunni. Á sínum yngri árum var Sif
virk innan Ungra jafnaðarmanna,
ungliðasamtaka Samfylkingarinnar.
Stýrði hún þar vefritinu Pólitík.is.
„Ég byrjaði að taka þátt í pólitík
um það leyti sem ég gekk í háskól-
ann. Þá starfaði ég innan stúdenta-
hreyfingarinnar Röskvu. Þetta var
nú samt aðallega gert til að komast
í góð partí. Ég hef brennandi áhuga
á pólitík en ég er ekki flokksbund-
in í dag. Ég kýs þann flokk hverju
sinni sem mér finnst vera að berjast
fyrir sniðugum og góðum málum.
Mér finnst rökræður sérstaklega
skemmtilegar. Bestu partíin eru þar
sem fólk stendur, borðar góðan mat,
drekkur gott hvítvín og á í rökræðum
um stjórnmál.“
Sif segist vera miðjumanneskja
þótt margir myndu sennilega skil-
greina hana sem jafnaðarmann.
„Mörgum finnst miðjan vera
leiðinleg og ekki nógu tilkomumikil.
Á miðjunni sé fólk of skynsamt. Það
er miklu auðveldara að selja öfga-
skoðanir, bæði til vinstri og hægri,
og kveikja í fólki með þeim.“
Hvaða málefni skipta þig mestu
máli?
„Það er mjög breytilegt eftir því
hvar ég hef verið stödd í lífinu hverju
sinni. Núna skoða ég til dæmis
skóla- og leikskólamál því að ég á
börn sem eru á þessum aldri. Jöfn-
uður hefur samt alltaf verið númer
eitt, tvö og þrjú. Ég veit að íslenskt
samfélag kemur vel út þegar súlurit
og slíkt er skoðað. En áþreifanlegur
ójöfnuður er samt til staðar og það
er hægt að gera miklu betur. Margir
hafa það alveg ofsalega skítt.“
Hefur þig langað til að feta slóð
stjórnmálamannsins?
„Aldrei nokkurn tímann,“ segir
Sif ákveðin. „Ég dáist að þeim sem
að bjóða sig fram í þetta starf. Ég
held að þetta sé mjög erfitt og fólk
fær ekkert nema skít og skömm fyr-
ir. Persónulega treysti ég mér ekki
í þetta. Ég held ég standi áfram á
hliðarlínunni.“
Sif hefur vissar áhyggjur af stöðu
hógværra og yfirvegaðra afla í ís-
lensku þjóðfélagi og óttast ris hins
popúlíska hægris. Það sé þó langt
því frá séríslenskt fyrirbæri og hefur
verið að gerast víða í Evrópu og um
heiminn allan. Einnig í Bretlandi.
„Þetta er það sem veldur mér
mestum áhyggjum þessa dagana.
Ég vona að þetta sé bóla sem muni
springa. Skoðanakannanir núna
gefa mér von um að svo sé en ég
fylgist alltaf spennt með öllum kosn-
ingum.“
Aumingjaskapur að kalla sig ekki
femínista
Líkt og aðrir hefur Sif fylgst grannt
með máli sexmenninganna á
Klaustri bar. Hún segir að meðal Ís-
lendinga í London sé um fátt annað
rætt. Málið sé allt hið vandræðaleg-
asta fyrir Íslendinga.
„Hér er gantast með að Sig-
mundur sé búinn að kenna öllum
öðrum en sjálfum sér um þetta.
Hann eigi aðeins eftir að benda á
vertinn fyrir að bera allt áfengið í
þá. Þetta sé augljóslega honum að
kenna.“
Hvernig hefðu viðbrögðin verið ef
þetta hefði gerst í Bretlandi?
„Þá væru þessir einstaklingar
búnir að segja af sér, þeim væri ekki
vært. Þetta yrði ekki liðið af flokksfé-
lögum þeirra.“
Eru Íslendingar kannski komn-
ir skemur á veg í jafnréttismálum en
við teljum okkur vera?
„Við stöndum okkur vel í alþjóð-
legum samanburði en það er alltaf
hægt að gera betur. Klaustursmál-
ið sýnir okkur að kvenfyrirlitning
fær ennþá að þrífast í skuggunum,
í partíum og hversdagslegum um-
mælum um konur. Það er mjög rót-
gróið vandamál. Á Klaustri bar sat
fólk sem gerðist sekt um að segja
asnalega hluti. En mesta hneykslið
er að þau hafa verið mjög treg til að
biðjast afsökunar og viðurkenna að
þessi ummæli hafi verið verulega
óviðeigandi. Frekar reynt að gera
lítið úr þessu. Það er það sorglegasta
í þessu öllu saman.“
n Fólk skiptir ekki um stjórnmálaskoðanir n Vændiskona í símaklefa eyðilagði jólin
Allt var ömurlegt
í gamla daga