Dagblaðið Vísir - DV - 21.12.2018, Blaðsíða 65

SAKAMÁL 6521. desember 2018
af morfíni. Harris var sakfelldur og
dæmdur til dauða.
Lík Önnu grafið upp
Buckanan hafði fylgst með mál­
inu af miklum áhuga og iðulega
talað um Harris sem „klaufskt
fífl“ og „heimskan amatör“. Hafði
Buckanan gortað sig af að geta fyr­
irbyggt að einkenni eitrunar kæmu
fram við líkskoðun. Það gæti hann
gert með því að setja atrópín í
augu fórnarlambsins, en atrópín
er unnið er úr jurtinni völvuauga
sem einnig er nefnd sjáaldursjurt.
Vegna þess sem White hafði
komist á snoðir um hóf hann
herferð fyrir því að lík Önnu yrði
grafið upp, enda ekki öll kurl kom­
in til grafar að hans mati.
Honum varð að ósk sinni og
viti menn; rannsókn leiddi í ljós
leifar af morfíni í líffærunum og
Buckanan var ákærður fyrir morð.
Tekist á um réttarvísindi
Fljótlega eftir að réttarhöld yfir
Buckanan hófust varð ljóst að
málflutningur myndi að stærst­
um hluta byggja á réttarvísindum,
sem þá voru ný af nálinni.
Sækjendur og verjendur tefldu
fram sínum sérfræðivitnum sem
kepptust við að bera brigður á
vitnisburð hver annars. Gripið
var til þess ráðs að koma með
kött í réttarsalinn og honum gef­
ið morfín. Síðan var atrópín sett í
augu kisa og kviðdómarar fengu
að sjá með eigin augum áhrif þess
– augu kattarins þöndust út.
Saksóknarinn notaði tækifær­
ið og minnti á það sem áður hafði
komið fram; að hjúkrunarkona
hafði séð Buckanan beygja sig yfir
fárveika eiginkonu sína og setja
eitthvað í augu hennar.
Vörn snúið í sókn
Útlit var fyrir að ákæruvaldið
væri með unnið mál í höndun­
um, en aðallögfræðingur Buckan­
an, William O’Sullivan, hafði ver­
ið læknir áður en hann sneri sér að
lögfræði.
Hann kallaði fyrir höfuðvitni
ákæruvaldsins, Rudolph Witthaus
prófessor, og, með því sem virtust
sárasaklausar spurningar, tókst að
rugla það í ríminu og láta það mála
sig út í horn. Síðan kallaði O’Sulli­
van fyrir sinn eigin sérfræðing sem
rak smiðshöggið á vörn hans.
Þögull sakborningur
Þegar þarna var komið sögu
gat brugðið til beggja vona fyrir
Buckanan og reyndar líklegra að
hann yrði sýknaður. Hann hafði
verið þögull öll réttarhöldin, og
nánast líkari áhorfanda en sak­
borningi. O’Sullivan varð hugsað
til réttarhaldanna yfir Harris. Þá
hafði honum, líkt og fjölmörgum
kollega hans, fundist sú ákvörðun
Harris að bera ekki vitni hafa
unnið verulega gegn honum.
Hann hugðist ekki gerast sekur um
slík mistök og taldi Buckanan á að
bera vitni.
Málglaður sakborningur
Í ljós kom að það var afar mis­
ráðið. Buckanan birtist kvið­
dómi sem sjálfumglaður vælu­
kjói og versnaði bara þegar hann
var gagnspurður af sækjandan­
um, Francis Wellman. Þegar upp
var staðið hafði Buckanan hvort
tveggja svarað með lygum og kom­
ist í fullkomna mótsögn við sjálfan
sig. Hann nánast haltraði þegar
hann yfirgaf vitnastúkuna.
Kviðdómur dró sig í hlé 25. apr­
íl og eftir 28 klukkustundir á rök­
stólum varð niðurstaða hans að
Buckanan væri sekur.
Árangurslaus áfrýjun
Buckanan var dæmdur til
dauða og var dómnum áfrýjað og
byggði áfrýjunin á að áhöld væri
um þau vísindalegu sönnunar­
gögn sem lögð voru fram við rétt­
arhöldin. Witthaus prófessor, sem
fannst hann hafa verið niðurlægð­
ur við réttarhöldin, hafði lagst í
mikla vinnu og taldi sig reiðu­
búinn til að hnekkja umræddum
sönnunargögnum.
Buckanan reið ekki feitum hesti
frá áfrýjuninni og 2. júlí, 1895, sett­
ist hann í rafmagnsstólinn í Sing
Sing­fangelsinu í New York­ríki. n
29. desember, 2011, tók taílensk kona, Bunt-hawee Rimmer, sér klaufhamar í hönd og barði til bana Paul Norfolk, 77 ára, á
heimili hans í Suffolk á Englandi. Bunthawee hafði séð
um umönnun eiginkonu Pauls þar til hún var send á
heimili fyrir aldraða. Þá tóku Paul og Bunthawee upp
ástarsamband og hún flutti inn.
Fljótlega í kjölfarið breytti Paul erfðaskrá sinni og
ánafnaði Bunthawee allar sínar eigur og sá hún sér þá
leik á borði. Í stað þess að bíða róleg tók hún málið í
eigin hendur og flýtti för hans yfir móðuna miklu. Hún
var handtekin tveimur dögum síðar í kjölfar misheppn-
aðs sjálfsvígs. Hún fullyrti að hún myndi ekki eftir að
hafa myrt Paul, hún hefði verið afar langt niðri sökum
þunglyndis. Bunthawee fékk lífstíðardóm í júlí 2012.
LÆKNIRINN SEM TALAÐI OF MIKIÐ
n Læknirinn Buckanan var ekki allur þar sem hann var séður n Skildi við eiginkonu sína og kvæntist pútnahússstýru n Gróf nánast eigin gröf í vitnastúkunni„Hafði hann á orði við
vini sína að „gamla
herfan“ væri óþolandi og
hann yrði „losna við hana,
hvað sem það kostaði“
ALLAR ALMENNAR
FATAVIÐGERÐIR
TÖKUM AÐ OKKUR
Komdu m
eð
kjólinn fy
rir
jólin
Malarhöfða 2 • 110 Reykjavík • lost.is • lost@lost.is • Sími 581 3330
Áfrýjun
Rafmagns-
stóllinn varð
síðasta sæti
Buckanan.