Dagblaðið Vísir - DV - 21.12.2018, Blaðsíða 57

5721. desember 2018 TÍMAVÉLIN
F
östudagskvöldið 12. febrú-
ar árið 1943 náðist loksins
að handsama vágest sem
plagað hafði borgarbúa
um nokkurt skeið. Hann var kall-
aður „nakti maðurinn“ og hafði
sést hvað eftir annað í suðurbæn-
um. Aðallega í görðunum hjá fólki
að kvöldlagi og stundum uppi í
trjám. Hafði lögreglu borist margar
tilkynningar um þennan undar-
lega mann með strípihneigð. Lög-
regluþjónar höfðu reynt að hafa
uppi á honum en ekki haft erindi
sem erfiði, jafnvel þótt þeir væru á
bílum eða vélhjólum og hann á að-
eins tveimur jafnfljótum.
Það var hins vegar ekki lög-
reglan í Reykjavík sem náði hon-
um heldur maður að nafni Vagn
Jóhannesson. Hann var glímu-
kappi og notaði einmitt fangbrögð
úr glímunni til að leggja nakta
manninn að velli.
Með buxurnar á hælunum
Þetta föstudagskvöld, um klukkan
hálf tíu, var Vagn í mestu makind-
um á heimili sínu að Sjafnargötu
8. Hann var búinn að koma sér vel
fyrir, í innisloppnum og inniskón-
um, þegar nágrannastúlka af neðri
hæð hússins bankaði upp á. Hún
var á fermingaraldri og sagði Vagni
að nakti maðurinn alræmdi væri
úti á Sjafnargötunni að sýna dóna-
legar kúnstir. Það þó kalt væri og
snjór á götum.
Vagn kastaði af sér sloppnum
og hélt rakleiðis út á götuna þar
sem hann fann nakta manninn.
Var hann staddur úti á miðri götu,
fyrir framan hús númer 4. Hann
var þó ekki alls nakinn, enda mið-
ur vetur. Var hann með buxurnar á
hælunum og skyrtuna bretta upp
yfir kviðinn. Þegar nakti maðurinn
sá Vagn koma aðvífandi, girti hann
upp um sig og tók öskrandi á rás.
Amerískur og sennilega vanheill
á geði
Vagn lét það ekki aftra sér og
hljóp á eftir honum. Varð úr mik-
ill eltingaleikur í gegnum garða
og yfir girðingar Þingholtanna,
fyrir horn og yfir götur í slabbi og
myrkri. Á Fjölnisvegi endaði leik-
urinn því að nakti maðurinn rakst
þar á stóran vegg sem hann komst
ekki yfir. Vagn var þá þegar kominn
nokkuð nálægt honum.
Nakti maðurinn gafst hins
vegar ekki upp heldur sneri sér
snöggt við og kýldi Vagn, sem kom
hlaupandi, fast í bringuna. Vagn lét
það ekki á sig fá og beitti nú brögð-
um úr íþrótt sinni á nakta mann-
inn. Felldi Vagn hann með hné-
hnykk og stökk síðan ofan á hann.
Eftir nokkrar ryskingar í jörðinni
náði Vagn hálstaki á nakta mann-
inum. Gat hann ekki losað sig og
þrengdi nú svo að öndunarvegin-
um að hann varð öllu rólegri.
Íbúar í nálægum húsum tóku
vitaskuld eftir þessari óvanalegu
rimmu og fylgdust með henni.
Þegar Vagn hafði náð hálstakinu
komu aðrir út og aðstoðuðu hann
við að halda nakta manninum. Var
hann færður inn í nálægt hús og
hringt á lögregluna. Þar var hann
vaktaður uns lögregluþjónar komu
og höfðu hann á brott með sér.
Kom þá í ljós að maðurinn var
amerískur hermaður og óvíst hvort
hann væri undir áhrifum áfengis.
Fannst mönnum líklegra að hann
væri haldinn einhverjum andleg-
um kvillum. Fréttist þó ekki meira
af honum. n
GLÍMUKAPPI GÓMAÐI
ALLSBERAN MANN
U
m aldir var fámenni á Ís-
landi, landið allt dreifbýlt
og samgöngur erfiðar. Hef-
ur þetta átt sinn þátt í því
að Íslendingar mökuðust gjarnan
með skyldfólki sínu, stundum
systkinum. Ávöxtur slíkra ævintýra
var gjarnan börn sem enginn vildi
kannast við. Á Barðaströnd um
miðja sextándu öld gerðist hins
vegar sá fátíði atburður að piltur
átti börn með tveimur systrum
sínum. Öll voru þau um tvítugt.
Það gerðist á stórbýlinu Haga á
Barðaströnd á fjórða áratug sext-
ándu aldar að höfðingjasonur
barnaði tvær systur sínar. Þetta
voru Gísli, Kristín og Þórdís Eyj-
ólfsbörn. Foreldrar þeirra voru
Eyjólfur Gíslason, títt nefndur
Mókollur, og Helga Þorleifsdótt-
ir. Helga var dóttir hirðstjórans á
Reykhólum og Eyjólfur bróður-
sonur Ögmundar Pálssonar, bisk-
ups í Skálholti.
Flestir höfðingjar hefðu reynt
að fela þessa smán með öllum til-
tækum ráðum. Borgað og hylmt
yfir. En Hagafólkið viðurkenndi
orðinn hlut og ákvað að taka á
málinu á uppbyggilegan hátt.
Voru öll systkinin þrjú send suður
til Ögmundar í fóstur.
Í Skálholti var málið krufið til
mergjar. Var systrunum fyrirgef-
ið að hafa legið með bróður sín-
um þar sem það var talið sannað
að hann hefði nauðgað þeim. Gísli
var sendur með skipi til Noregs.
Þar átti hann að fara í vist hjá sjálf-
um Ólafi Engilbriktssyni, erkibisk-
upi í Niðarósi. En Gísli dó skömmu
eftir komuna þangað.
Þórdís varð húsfreyja á bænum
Saurbæ á Kjalarnesi. Í Skálholti
kynntist Kristín Gísla Jónssyni,
síðar biskupi, og giftist honum. n
GÍSLI Í HAGA BARNAÐI
SYSTUR SÍNAR TVÆR
n Mikill eltingaleikur um Þingholtin
n Ríkt fólk og af góðum ættum
hún var. Eftir nokkra daga gáfu
heimamenn fyrir austan upp
alla von á að finna hann á lífi.
Lögregla yfirheyrði Ágúst
vegna málsins og játaði hann
að hafa flutt Króka inn til lands-
ins, sem er ólöglegt samkvæmt
íslenskum lögum. Eftir rann-
sóknina var málið sent til ríkis-
saksóknara.
Allt í plati?
Það sem flækti málið í hug-
um fólks var sú saga sem hann
sagði Tímanum. Hún var al-
gjörlega á skjön við það sem
aðrir fengu að heyra. Við blaða-
menn Tímans sagði Ágúst að
þetta hefði allt saman verið
eitt stórt gabb. Að aldrei hefði
verið til neinn lifandi krókó-
díll á staðnum heldur aðeins
þurrkaður og uppstoppaður.
„Þetta er allt þáttur í stóru
gabbi, og þetta er komið allt of
langt,“ sagði Ágúst við Tíma-
menn. „Fjölmiðlarnir mega
velta sér upp úr þessu eins og
þeir vilja. Ég myndi segja að
þetta væri að draga þá á asna-
eyrunum. Ég segi þér þetta
núna. Þið verðið sem sagt fyrst-
ir með fréttirnar.“
Sagði hann að fjórir félagar
hefðu tekið saman ráð um grín-
ið en hann gat þó ekki bent á
þá. Jafnframt hafði Tíminn haft
samband við nágranna Ágústs
sem staðfesti að krókódíllinn
hefði sést í bænum. Flækti
þetta nú málið nokkuð í aug-
um almennings og voru ekki
allir vissir um að Króki hefði
nokkurn tímann verið til. Að
minnsta kosti fannst ekkert
hræ og fréttist ekkert meira af
málinu. n
„Var hann
með bux-
urnar á hælun-
um og skyrtuna
bretta upp yfir
kviðinn
Fínt fólk Átti oft subbuleg örlög eins
og almúginn.
Íslensk glíma Getur komið
að góðum notum.
Ágúst Kárason Eigandi Króka.