Morgunblaðið - 16.03.2019, Qupperneq 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 16. MARS 2019
✝ Gunnar Odds-son var fæddur
í Flatatungu á
Kjálka 11. mars
1934. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Norðurlands á
Sauðárkróki 10.
mars 2019.
Foreldrar hans
voru Oddur Einars-
son frá Flatatungu,
f. 26. janúar 1904,
d. 1. maí 1979 og Sigríður Gunn-
arsdóttir frá Keflavík í Hegra-
nesi, f. 5. apríl 1899, d. 18. mars
1989. Systkini Gunnars eru Ein-
ar, f. 20. apríl 1931, d. 17. nóv-
ember 2005, Sigurlaug, f. 27.
september 1932, d. 29. janúar
2010, og Sesselja Guðrún, f. 21.
ágúst 1939, búsett í Kópavogi.
Gunnar kvæntist Helgu Árna-
dóttur 21. nóvember 1964. Börn
Oddur, f. 14. maí 1995, móðir
Esther Ágústsdóttir.
Sigríður, f. 20. júlí 1975, maki
Þórarinn Eymundsson, búsett á
Sauðárkróki. Þeirra börn eru:
Eymundur Ás, f. 24.9. 2002, Þór-
gunnur, f. 29.10. 2005, og Hjör-
dís Halla, f. 19.2.2010
Gunnar ólst upp í Flatatungu.
Hann tók landspróf 1950, bú-
fræðingur frá Hólaskóla 1954 og
lauk búfræðikandídatsprófi frá
Hvanneyri 1957. Starfaði sem
ráðunautur hjá Búnaðarsam-
bandi Skagfirðinga 1957-59 að
hann tók við búi í Flatatungu,
brá búi 1998. Gunnar tók virkan
þátt í félagsmálum og gegndi
ýmsum trúnaðarstörfum. Hann
var m.a. stjórnarformaður
Kaupfélags Skagfirðinga (1981-
1988), sat á Búnaðarþingi og í
hreppsnefnd Akrahrepps svo
eitthvað sé nefnt.
Útför Gunnars fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 16.
mars 2019, klukkan 13. Jarðsett
verður í Silfrastaðakirkjugarði.
þeirra eru: Einar, f.
26. apríl 1966, maki
Íris Olga Lúðvíks-
dóttir, búsett í
Flatatungu. Þeirra
börn eru: Inga f. 26.
september 1999,
Davíð, f. 7. mars
2002, Gunnar, f. 14.
janúar 2004.
Árni, f. 15. apríl
1967, maki Þ. Ele-
nora Jónsdóttir, bú-
sett á Sauðárkróki. Þeirra börn
eru: Helga Sól, f. 21. október
1998, Áróra, f. 22. september
2000, Helena Erla, f. 12. júlí
2003, Jörundur Örvar, f. 21. júní
2006.
Kári f. 4. júlí 1968, maki Sig-
fríður Jódís Halldórsdóttir, bú-
sett í Varmahlíð. Þeirra börn
eru: Jódís Helga, f. 12. apríl
2002, Einar f. 18. janúar 2004,
Við vissum að hverju stefndi
þegar pabbi fór á sjúkrahús í
byrjun ársins. Við systkinin,
mamma og barnabörnin heim-
sóttum hann daglega og þær
stundir með honum voru dýr-
mætar og ljúfar. Þá var spjallað
saman á meðan þrek leyfði, rifj-
aðar upp sögur, farið með vísur
og kvæði og stundum meira að
segja sungið. Hann tók örlögum
sínum af æðruleysi, bar sig vel,
kvartaði ekki og þegar maður fór
voru kveðjuorðin ætíð „Guð fylgi
þér“.
Trúna og æðruleysið nam
hann af Sigríði móður sinni og
Einari afa sínum á uppvaxtarár-
unum í Flatatungu. Pabbi fædd-
ist þar árið 1934. Ungur upplifði
hann lýðveldisstofnunina 1944 og
þeir straumar og stefnur er
henni fylgdu mótuðu hug hans
ungan. Pabba þótti vænt um
landið sitt, náttúruna og sjálf-
stæði þjóðarinnar og sýndi það í
verki við störf að félagsmálum
alla tíð. Þar átti hann mörg hand-
tökin, í starfi innan hreppsnefnd-
ar, karlakórsins, ungmenna-
félagsins, ásamt starfi að
stjórnmálum og félagsmálum
bænda og síðast en ekki síst inn-
an samvinnuhreyfingarinnar.
Hann var í stjórn og síðar stjórn-
arformaður Kaupfélags Skag-
firðinga og leiddi félagið ásamt
fleiri góðum samvinnumönnum í
gegnum öldurót á erfiðum tím-
um. Hann tranaði sér þó aldrei
fram eða sóttist eftir viðurkenn-
ingu á neinu sviði. Honum voru
falin trúnaðarstörf vegna mann-
kosta sinna.
Þegar sólin gekk til viðar á
ævikvöldinu leit gamli bóndinn í
Flatatungu sáttur yfir farinn
veg. Hann sagði okkur að hann
hefði lifað góða ævi með mömmu
sér við hlið og væri tilbúinn að
fara þegar kallið kæmi. Líf hans
og viðhorf voru til eftirbreytni.
Pabbi var góður bóndi og rækt-
aði hross og sauðfé af ástríðu og
þekkti allar sínar kindur með
nafni, kunni ættir þeirra og vissi
hvar þær gengu á fjalli. Hann var
hófsamur og varkár í allri
ákvarðanatöku, glöggur, fastur
fyrir og ráðagóður. Þau mamma
voru höfðingjar heim að sækja og
tóku vel á móti gestum, sem oft á
tíðum voru margir. Skipti engu
hvort þeir töldust til fyrirmenna
eða þeirra sem minna máttu sín.
Við eldhúsborðið í Flatatungu
voru allir jafnir. Stundum var
dreypt á viskístaupi með kaffinu,
sagðar sögur og jafnvel hermt
eftir mönnum.
Það var ekki lognmolla í
kringum karlana þegar mikið lá
við að ná inn heyjum áður en
rigndi, eða smala óþekku fé heim
af fjalli, en svo féll allt í ljúfa löð
þegar takmarkinu varð náð, sem
auðvitað gerðist alltaf um síðir.
Og mannlífið í sveitinni heima
var og er gott. Fólk lét sér annt
um hvert annað og hjálpaðist að
við heyskap og smölun. Nágran-
navarsla var stunduð þar löngu
áður en það hugtak var fundið
upp. Það var hringt á milli bæja
til að athuga hvernig menn hefðu
það, sér í lagi eftir að Guðmund-
ur á Egilsá, Hjörleifur á Gils-
bakka og Helgi á Merkigili urðu
einbúar. Við börn Gunnars og
Helgu í Flatatungu, makar okkar
og börn kveðjum pabba með
þakklæti, virðingu og hlýju. Við
búum vel að uppeldinu. Þau
manngildi og lífsviðhorf sem
hann kenndi, fylgja okkur áfram
þó að hann sé farinn – inn í sum-
arlandið þar sem dagur Guðs líð-
ur aldrei að kveldi.
Árni Gunnarsson.
Elsku afi okkar kvaddi okkur
10. mars síðastliðinn. Það er erf-
itt að hugsa sér lífið og Flata-
tungu og ömmu með engan afa.
Afi var alltaf glaður að sjá okkur
og hvatti barnabörnin áfram í því
sem þau voru að gera. Við vorum
mjög lítil þegar við byrjuðum að
spila ólsen við afa. Á haustin fór-
um við í fyrirstöðu með afa og
biðum eftir kindunum sem voru
að koma af Tungudalnum. Heim-
alningarnir voru alltaf glaðir að
sjá afa og okkur með mjólk í pela
handa þeim. Endalausar minn-
ingar er hægt að geyma og vera
þakklát fyrir. Síðustu orð afa til
okkar voru, „Guð fylgi þér“. Og
Guð fylgir okkur öllum og elsku
afa uppi á himnum.
Þórgunnur og Hjördís
Halla Þórarinsdætur.
„Hví viltu morguns bíða með
kvíða? Þér heitir, sem æðstur er,
það sem þér ber, Hann veitir.“
Gunnar Oddsson kvaddi þetta
jarðlíf 10. mars og beið því ekki
eftir 85 ára afmælisdeginum sín-
um daginn eftir, hann var lítið
fyrir þannig tilstand.
Gunnar frændi, móðurbróðir
minn, var bara 22 ára þegar ég
ruddist inn á heimilið í Flata-
tungu í Akrahreppi. Fyrsta
barnabarn afa og ömmu og dekr-
uð í drasl. Þegar ég var rétt árs-
gömul hvarf mamma til náms í
ljósmóðurfræðum og svo síðar í
sérnám erlendis. Þá sátu þau
uppi með mig, afi, amma, Gunnar
og Gunna frænka. Ég varð fljótt
eins og frímerki á Gunnari, þó afi
og amma hefðu vissulega sitt að
segja, en ef ég gat valið þá valdi
ég Gunnar. Síðar er ég stækkaði
fékk ég líka að fylgja honum af
bæ í allskonar erindum og lærði
því mjög fljótt að þekkja bæina í
Akrahreppi og ábúendur þar. Ég
vissi líka alltaf við hvern þeirra
hann var að tala í sveitasímann
því hann hermdi ósjálfrátt eftir
viðmælanda sínum. Það var oft
margt í Tungu á þessum árum af
börnum og unglingum sem hafa
haldið tryggð við Gunnar og
heimilið æ síðan. Frá fimm ára
aldri var ég hjá móður minni að
vetrum en í öllum lengri fríum og
á sumrin þá var ég mætt í Tungu.
Gunnar var mitt goð á þessum
árum og allt satt og rétt sem
hann gerði. Ég man svo vel þeg-
ar amma handleggsbrotnaði og
mamma fékk Helgu, unga stúlku
frá Akranesi, til að fara norður
að aðstoða ömmu. Helga var
gangastúlka á fæðingardeildinni
á Akranesi og ætlaði í hjúkrun,
en ílengdist í Flatatungu eftir
nokkurra mánaða dvöl þar, sem
betur fer, og er þar enn. Frændi
hefði ekki getað fengið betri lífs-
förunaut – en mikið var hann erf-
iður og leiðinlegur þá viku sem
Helga hvarf á braut til að hugsa
um það val að verða bóndakona
eða hjúkka. Ég stækkaði og
ábyrgðin jókst og fjölskyldan í
Flatatungu stækkaði. Einar
fæddist, svo Árni og Kári og að-
eins ár á milli þeirra, löngu síðar
kom Sigga. Jakob Ragnar, minn
frumburður og næstum jafnaldri
Siggu, naut, og nýtur enn, þeirr-
ar gæfu að eiga alltaf víst athvarf
í Tungu og verða þau Tungu-
systkini alltaf okkar nánast fjöl-
skylda. Gunnar var góður pabbi
og börn hans fylgdu honum eins
og ég áður, lærðu af honum að
lesa í náttúruna. Hann var líka
bóndi af lífi og sál. Sérlega fjár-
glöggur, þekkti allar sínar kind-
ur með nafni og ræktaði um tíma
fé með auka rif þar til riðan tók
það. Það var honum erfitt. Fram-
farir og nýjungar í búskaparhátt-
um voru honum hugleiknar.
Hann var mjög mikill framsókn-
armaður en hélt samt sinn sann-
færingu og fylgdi ekki alltaf
flokkslínu. Gunnar var Íslend-
ingur sem vildi hvorki virkja um
of eða selja landið okkar. Man
ég marga skrautlega fundi í
kringum virkjun Blöndu. Ein-
hverju sinni flutti ég ræðu sem
hann samdi á fundi um virkj-
unina þar sem honum var mein-
aður aðgangur og gerðu fund-
argestir sér fljótt grein fyrir
hver hefði skrifað. Gunnar var
víðlesinn og fróður og það pirr-
aði mig oft þegar ég hafði verið
að þvælast einhvers staðar, inn-
an lands eða utan, að hann vissi
oftast meira um staðina sem ég
hafði verið á en ég. Þegar ég
hugsa um Gunnar frænda þá
hugsa ég um visku, þráa og
þrjósku og frábæra rökfærslu
og manngæsku. Takk fyrir allt
og allt.
Sigríður A. Pálmadóttir.
Gunnar Oddsson, bóndi í
Flatatungu á Kjálka í Akra-
hreppi, kvaddi þetta líf á sunnu-
daginn 10. mars, daginn fyrir af-
mæli sitt. Hann hefði orðið 85
ára á mánudaginn, hefði hann
lifað svo lengi.
Gunnar var alla starfsævi
sína bóndi í Flatatungu. Bjó
fyrst í félagi við foreldra sína,
Odd Einarsson og Sigríði Gunn-
arsdóttur, en síðan einn með
sinni konu og af þeim tók svo við
sonur Gunnars og konu hans,
Helgu Árnadóttur, Einar að
nafni, og býr hann þar nú ásamt
sinni fjölskyldu. Önnur börn
þeirra hjóna eru svo Kári, kenn-
ari og annar af ritstjórum
Byggðasögu Skagafjarðar, Árni,
kvikmyndagerðamaður á Sauð-
árkróki, og svo séra Sigríður,
sóknarprestur Sauðárkróks-
prestakalls. Öll eiga þau svo sína
maka og börn og er þetta sér-
staklega vænn hópur sem setur
sitt mark og svip á samtíð sína í
Skagafirði.
Gunnar fór snemma að taka
virkan þátt í félagsmálum, bæði
sinnar sveitar og héraðsins alls
og raunar víðar. Hann var af-
skaplega vel gefinn maður, íhug-
ull og skarpskyggn og fljótur að
greina aðalatriði frá aukaatrið-
um í hverju máli. Meðal þeirra
félaga sem hann lagði lið sitt var
Kaupfélag Skagfirðinga, fyrst
sem deildarstjóri í félagsdeild
sinnar sveitar, en síðar félagsins
alls sem stjórnarmaður og
stjórnarformaður um hríð. Það
var ævinlega hlustað með at-
hygli þegar Gunnar tók til máls
á fundum. Sjaldan var hann
fyrstur til að taka til máls, nema
honum bæri það sem framsögu-
manni hinna ýmsu mála, en þeg-
ar hann talaði var augljóst að
hann var búinn að hugsa vel þau
mál sem hann fjallaði um og
komast að niðurstöðu. Til hans
báru menn mikið traust og
studdu hann í þeim málum sem
hann beitti sér í.
Langt mál mætti rita um fé-
lagsmálastörf Gunnars Odds-
sonar í Flatatungu, en því eru
takmörk sett hvað minningarorð
mega vera langt mál í Morgun-
blaðinu og skal það að sjálfsögðu
virt og hér staðar numið, en
vera má að einhverjum gefist
einhvers staðar kostur á að gera
þeim skil þar sem meira rými er
fyrir slíkt.
Vegna þess að sá sem þetta
ritar var í allmörg ár eins konar
sendill yfirmanna hjá Kaup-
félagi Skagfirðinga kom það oft í
minn hlut að fara til Gunnars
meðan hann sinnti ábyrgðar-
störfum fyrir félagið, svo sem
með skjöl til undirritunar eða
önnur þau erindi sem slíku
fylgja. Alltaf var gott og nota-
legt að koma í Flatatungu, setj-
ast þar niður og eiga spjall við
húsráðendur. Margt var rætt og
margs spurt og alltaf þótti
manni sem betri maður færi frá
Tungu en kom þar. Slíkar minn-
ingar er gott að eiga og þær
verða ekki frá manni teknar.
Að leiðarlokum er Gunnari
þökkuð vinátta og samstarf í
áratugi sem aldrei bar skugga á.
Helgu og fjölskyldu þeirra votta
ég samúð mína og míns fólks.
G. Þorkell Guðbrandsson.
Gunnar í Flatatungu er lát-
inn. Með honum er fallinn einn
öflugasti félagsmálamaður
Skagfirðinga, sem var öðrum bet-
ur til forystu fallinn. Hann var
fæddur í Flatatungu og ólst þar
upp. Hann nam búfræði og var
um skeið ráðunautur skagfirskra
bænda, en sneri sér síðan að bú-
skapnum í Flatatungu. Hann var
mjög snjall fjárræktarmaður og
náði frábærum árangri á því sviði,
svo að á búi hans voru fágætir
gripir. Það var honum mikil raun
þegar hann varð að farga sinni
einstæðu hjörð vegna riðuniður-
skurðar. Gunnar var fluggreindur
og ákaflega áhrifamikill, hvort
heldur var í ræðustól eða viðræð-
um manna á milli. Hann var ein-
lægur hugsjónamaður og unni
landi okkar og náttúru þess af
öllu hjarta. Hann var einlægur og
sannur maður samvinnu og sam-
hjálpar. Valdist hann því snemma
til forystu meðal framsóknar-
manna í Skagafirði og í Norður-
landskjördæmi vestra. Hann var
formaður stjórnar Kaupfélags
Skagfirðinga um skeið og einnig
formaður Búnaðarsambands
Skagfirðinga. Þá var hann fulltrúi
héraðs síns á Búnaðarþingi um
árabil. Er þá fátt eitt talið af þeim
trúnaðarstörfum er honum voru
falin. Alls staðar þar sem Gunnar
kom að málum lét hann að sér
kveða og bar með sér vitsmuni
myndarskap og ærlegheit. Gunn-
ar var giftur mætri konu Helgu
Árnadóttur og eignuðust þau þrjá
öfluga syni og ágæta dóttur og
votta ég þeim innilega samúð
mína. Sjálfur á ég Gunnari meira
að þakka en flestum öðrum
óvandabundnum. Hann var um
langt árabil einn minn nánasti
vopnabróðir og ráðgjafi og hugur
minn leitar til gamalla ánægju-
stunda með söknuði og þakklæti.
Blessuð sé minning Gunnars
Oddssonar í Flatatungu.
Páll Pétursson.
Gunnar Oddsson
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
GUÐMUNDUR K. STEINBACH
rafmagnsverkfræðingur,
Kríuhólum 4, Reykjavík,
lést á heimili sínu 12. mars.
Útför fer fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Kamilla Guðbrandsdóttir
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
BRYNHILDUR K. ANDERSEN,
Þorragötu 7,
Reykjavík,
sem lést mánudaginn 11. mars, verður
jarðsungin frá Dómkirkjunni fimmtudaginn
21. mars, klukkan 11.
Geir R. Andersen
Kristinn Andersen Þuríður Erla Halldórsdóttir
Ívar Andersen Þórhalla Þórisdóttir
Sigríður Ásthildur Andersen Glúmur Jón Björnsson
Halldór, Geir, Anton Geir, Kjartan Már,
Brynhildur og Áslaug
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
ÁSBJÖRN EGGERTSSON,
Höfnum,
síðast til heimilis í Miðgarði 5,
Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja mánudaginn 11. mars.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Samtök lungnasjúklinga.
Fjölskyldan vill koma á framfæri sérstökum þökkum til Ólafs
Baldurssonar og Þorbjargar Sóleyjar Ingadóttur, Landspítala,
fyrir einstaka umönnun og vinskap.
Útförin mun fara fram í kyrrþey.
Jenný Karitas Ingadóttir
Sigríður Ásta Ásbjarnard. Edward Morthens
Guðný Sóley Ásbjarnardóttir
Ingi Eggert Ásbjarnarson Anna Tabaszewska
Ásbjörn og Auður Morthens
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ARNÓR SVEINSSON,
Arnarási 7, Garðabæ,
lést á Landspítalanum í Fossvogi 6. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Kristín Björk Arnórsdóttir
Sveinn Ólafur Arnórsson Sandra Berg Cepero
Hanna María Arnórsdóttir Jón Örn Kristinsson
Ingunn Ásta Rodgers
Arnar Arnórsson
Pétur Arnórsson Fríða Bogadóttir
og barnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐNÝ LILJA JÓHANNSDÓTTIR,
Boðahlein 9,
andaðist mánudaginn 11. mars.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
miðvikudaginn 20. mars klukkan 13.
Blóm og kransar eru afþakkaðir en þeim er vildu minnast
hennar er bent á Rauða krossinn.
Jóhann Hauksson Ingibjörg Lára Harðardóttir
Halldóra Hauksdóttir Ófeigur Ólafsson
Steinunn Hauksdóttir Sigurður E. Sigurðsson
Sigrún Hauksdóttir Gunnar Erling Vagnsson
og ömmubörn