Ófeigur - 15.04.1948, Blaðsíða 1

5. árg. Reykjavík, 1948 3.—4. tbJ.
íslenzk stjórnmál.
i.
Allt síðasta þing var sambærilegt við líf vesturfar-
anna fyrr á árum, þegar þeir biðu vikum saman eftir
skipi og ráfuðu, þreyttir á biðinni, um burtfararstað-
inn. Næstum aldrei var tekið á þingmáli með fjöri eða
áhuga. I þinginu er, að ég hygg, ekki minna mannval
heldur en fyr á árum, en skortur viðfangsefna dregur
alla samkomuna niður. Þegar Sigurður hálfkommi frá
Vigur og Steingrímur Steinþórsson fluttu ölfrv. var
Steingr. svo mælskur, að Mbl. flutti ræðu hans, og var
honum það nýnæmi. Sú úlfakreppa, sem kommúnist-
ar komu atvinnulífi þjóðarinnar í 1942 og síðar, er svo
mikil þraut, að borgaraflokkarnir hafa, nú sem stend-
ur, ekki orku til að sinna fleiri áhugamálum heldur en
augnabliksþörfinni. Þegar forkólfarnir eru, með lang-
vinnu samningamakki, búnir að koma sér saman um,
hve mikið megi launa einni stétt og taka af annarri í
það sinn, er fjörið tæmt. Þetta leiddi til, að nokkrir af
helztu samningamönnum þingsins lögðu til, að bannað
yrði að hafa um hönd á alþingi nokkuð af þeim mál-
flutningi, sem minna á hugsjónir eða umhyggju fyrir
framtíð lands og þjóðar. Þetta viðhorf þarf ekki að
vera sönnun fyrir hæfileikaleysi þeirra þingmanna, sem
ýta frá sér hugsjónamálum. Þeir eru, nú sem stendur,
skorðaðir milli skjalda og mega sig varla hreyfa frá
hinni hversdagslegu önn dagsins. Ný áhugamál skapa
nýja samninga og nýja þreytu.