Ófeigur - 15.04.1948, Blaðsíða 12

12
ÓFEIGUR
sveit, þá var hún ætíð, svo að segja óskipt, úr hópi
stúdenta. Hið sanna er að forgöngumenn og stuðnings-
lið, 1 frelsisbaráttu íslendinga hafa verið úr öllum stétt-
um og myndi heppilegt að láta áróður eins og þann, sem
hér er gerður að umtalsefni, falla niður, en gleðjast yfir
fengnu frelsi og gæta þess vel á ókomnum árum.
XVIII.
Maður er nefndur Guðbrandur Jónsson. Hann telur sig
mikinn fornfræðing og vísindamann. Endur fyrir löngu
segist hann hafa heimsótt minnsta háskóla Þýzkalands
og gerst þar doktor. Þetta þótti með nokkrum ólíkind-
um og varð einn af íslenzkum tignarbræðrum Guðbrand-
ar til að heimsækja staðinn til að kynna sér málavexti
varðandi þessa lærdómsþraut. Hafði þá gleymst að skrifa
einkunn doktorsins inn í prófbókina. Þetta þótti Vil-
mundi landlækni ómaklegt hirðuleysi við fræðhnann og
kom því til leiðar, að „krata“-ráðherra útnefndi Guð-
brand sem prófessor, þó án launa eða kennsluskyldu.
Var landlæknir um þær mundir önnum kafinn við að
gera Sigurð Einarsson að guðfræðikennara við háskól-
ann. Með heiðurstitli Guðbrandar vildi landlæknir sýna
hversu prófessor á Islandi ætti að vera úr garði gerður.
Eftir nýár í vetur tók þessi vísindamaður að gera sér
títt um Bessastaði. Vissi hann að þar fór fram aðgerð
á kirkjunni, undir umsjón Guðjóns Samúelssonar húsa-
meistara. Reyndi doktorinn að fá ýmsa menn til að
ráðast opinberlega á þessa viðgerð og bera því við, að
of mikið væri endurnýjað í kirkjunni og gamlir dýr-
gripir fluttir inn í forngripasafn.
XIX.
Guðbrandi varð ekki ágengt í þessu máli fyrr en
annar og betri prófessor, Gylfi Þ. Gíslason hóf árás á
húsameistara í útvarpinu, í Alþýðublaðinu og að síð-
ustu á Alþingi með fyrirspurn um tilkostnað við Bessa-
staðakirkju. Vakti ræða Gylfa talsvert umtal í þing-
inu og kom áhugaroði í kinnar sumra þingmanna, sem
höfðu fram að þessu notið svefnværðarinnar með þakk-
lætiskennd. Húsameistari svaraði ádeilu Gylfa í Alþýðu-
blaðinu og hratt framslætti hans með glöggum rökum.
Sannaði hann að valdamenn landsins höfðu fyrirskipað
verkið, lagt fram peninga eftir þörfum, og ákveðið dýrar