Ófeigur - 15.04.1948, Blaðsíða 18

18
ÓFEIGUR
Skulfu öll lönd undan sviksemi hans og grimmdaræði.
Áhugi sendiherrans kom fram í því að skrifa Hermanni
þrjú áróðursbréf um að vera, vegna lands og þjóðar,
vel á verði móti njósnurum. Hann skrifar þrjú bréf í
sama mánuðinum tii að vekja stjórnarvöld landsins af
svefni andvaraleysisins. Hermann telur bréf sendiherra
sýnilega svo ómerkiieg, að hann stingur þeim undir
stól.. Utanríkisráðherra og utanríkisnefnd eru alger-
lega leynd þessari aðsteðjandi hættu. í stað þess að
senda æfðan og reyndan lögfræðing, eins og sendiherra
benti á, til Norðurlanda, til að grafast fyrir rætur þessa
háskalega máls, þá sendir Hermann ungan flugmann
til Danmerkur og síðan til Þýzkalands, til Himmlers,
sem mun hafa slátrað alikálfi, til að sýna íslenzku stjórn-
inni sem mesta virðingu. Það eru bein ósannindi, að
för þessi sé á ábyrgð Kofoed Hansen. Hermann hafði
sjálfur útvalið manninn til starfsins. Hann hafði fengið
Alþingi til að gera sérstök lög um að þessi embættis-
maður þyrfti ekki að vera lögfræðingur. K. H. virðist
hafa verið ánægður með að gegna flugstörfum og sótti
um flugstarf, þegar hann fór frá lögreglunni. Utanlands-
ferðin 1939 var frá hálfu Hermanns lokastigið í undir-
búningi hins tilvonandi yfirmanns allra varna á Islandi.
Flugmaðurinn gat alls ekki komizt í kynni við dönsk
og enn síður þýzk, lögregluvöld, nema með eindregnum
meðmælum og fyrirbæn íslenzka forsætisráðherrans. Til-
raun Hermanns, að koma ábyrgðinni fyrir heimsóknina
til Himmlers á flugmanninn, er tilefnislaus og ómakleg.
Hann gat af eigin ramleik aldrei komizt í þennan meira
en vafasama félagsskap, án fyrirgreiðslu stjórnarvald-
anna. Hermann virðist hafa komið miður drengilega
fram við þennan skjólstæðing. Það var ekki velgern-
ingur, að senda ungan og heiðarlegan mann undir
verndarvæng versta manns í verstu stjórn, sem ráðið
hefur nokkru ríki. Þegar íslenzkir lögfræðingar hófu
samblástur gegn Kofoed Hansen sem lögreglustjóra, af
því að hann væri ekki lögfræðingur, þá gafst Hermann
undir eins upp, opnaði ekki einu sinni munninn á þingi
til vamar manni, sem hann hafði með miklum hávaða
og lagabreytingum valið í starfið, og lét mjög ómak-
lega og án tilefnis, flæma hann úr embætti, sem hann
hafði gegnt vel, ef frá er talin Þýzkalandsferðin, sem
hann bar ekki ábyrgð á.