Ófeigur - 15.12.1950, Blaðsíða 18

18
ÓFEIGUR
Kjartan þótti ófær hjá krötum vegna kommúnisma, en
fékk þegar til kom fullan stuðning úr háborg íhalds-
ins. Þegar þessi málalok fréttust um bæinn var Kjart-
ani almennt fagnað eins og manni, sem hefur komizt
bæði á norður og suðurpólinn. Þótti hann vera mikill
gæfumaður að hafa siglt skipi sínu heilu milli háska-
legra boða og blindskerja. Gamall krati, sem hafði séð
og heyrt. margt um dagana í mannvirðingaveiðiferðum
flokksins sagði, meðan hlutur Kjartans sýndist óvæn-
legur, að örlög þessa Hafnfirðings væru furðuleg. Sá
sem lengst hefði soltið fyrir flokkinn ætti á gamals
aldri að vera sveltur eftir skipun flokksins.
#
Jón Árnason átti eftir að vera léttvægur fundinn
víðar en í trúnaðarráði krata. Hann hefir í meira en
30 ár verið einn af þýðingarmestu úrræðamönnum
Framsóknarflokksins og gefið þeim flokki miklu meira
af lífvænlegum hugmyndum heldur en allir þeir menn
samanlagðir, sem gengt hafa ráðherrastörfum fyrir
þann flokk síðustu 18 árin. Alveg sérstaklega hafði
Jón Árnason lagt til svo að segja allar skipulagshug-
myndir varðandi afurðasöluna, sem Hermann og Ey-
steinn flutu á frá 1934—40 En Jón Árnason hafði aldr-
ei gengizt undir bolsivikasmjaður þeirra félaga og sagt
fyrir um afleiðingarnar af giapráðum þeirra eins og
reynslan hefur sýnt. Eysteinn hefir sérstaklega óskað
eftir að vera laus við allt aðhald frá manni, sem bar
svo glöggt skyn á velferð landsins og hafði í þeim
efnum víðtæka reynslu og skarpa dómgreind. Fyrir
tilhlutun Eysteins hafði Jón bankastjóri með naum-
indum náð kjöri í miðstjórn flokksins á undangengnum
flokksþingum. En á flokksþingi Framsóknar í vetur
vildu margir hinna óreyndari og óvitrari pilta hreinsa
burtu alla þá menn, sem enn voru eftir af því liði sem
borið hafði þyngstar byrðar, meðan stefnt var hærra
en að valdastreitu og biltingaveiðum. Voru þá um stund
vígðir falli Jón Árnason, Sigurður Kristinsson og Vil-
hjálmur Þór. Sló nokkrum ugg á hina ráðsettari menn,
þegar fréttir bárust um þennan viðbúnað. Kallaði for-
sætisráðherra skagfirsku fulltrúana á fund og bað þá
hafa bætandi áhrif á mannsöfnuðinn svo að ekki yrði
snúist að glapráðum. Var samþykkt á þessari samkomu
að höggva ekki upp hin viðamiklu tré úr samvinnuhópn-