Ófeigur - 15.12.1950, Blaðsíða 45

Ófeigur - 15.12.1950, Blaðsíða 45
ÓFEIGUR 45 báta á ýmsum árstímum. Bar þá alloft við, að togar- ar, einkum erlendir, óhlýðnuðust fyrirlagi varðbáta- skipstjóranna, köstuðu í bátshafnirnar grjóti og kolum eða beindu að þeim vatnsslöngum með sjóðandi vatni. Pálmi Loftsson sá, að ekki mátti una þessu og bað Magnús Guðmundsson um leyfi til að vopna varðbát- ana. Hann tók málinu vel, en sagði, að vel þyrfti að athuga hvert nýtt skref í gæzlumálunum. Varð ekkert úr framkvæmdum, fyrr en eftir næstu stjómarskipti. Skömmu eftir að Pálma Loftssyni var aftur fengið umboð framkvæmdastjóra. við gæzumálin, ritaði hann sendiherra Islands í Kaupmannahöfn og bað hann að kaupa hjá flotamálastjórninni litlar fallbyssur á varð- bátana. Sendiherrann leitaði hófanna hjá flotamála- stjórninni um málið, en fékk aftur drýldið svar, sem jafngilti neitun. Pálmi Loftsson ritaði flotamálastjórn- inni aftur og kvaðst hafa leitað til danskra yfirvalda um þessi vopnakaup fremur af kurteisi en nauðsyn. Sökum fyrri þátttöku Dana í landhelgisvörnum við ísland hefði þótt hlýða að leita þangað fyrst með byssu- kaupin. Ef Danir vildu ekki selja þessi vopn, yrði leit- að til annarra. Brá þá svo við, að flotamálaráðuneyt- ið svaraði fljótt og vel og gerði föl þau vopn, sem um var beðið. Pálmi Loftsson vopnaði 40 smálesta bát, sem hét „Ingimundur gamli“. Varð hann fengsæll í bezta lagi og tók í landhelgi f jölmarga brotlega tog- ara. Þótti mönnum, sem stóðu að landhelgisveiðum, sem þeir hefðu aldrei átt í höggi við hættulegri and- stæðinga en vopnuðu varðbátana. Dugði nú hvorki grjót- kast eða heitt vatn, því að fallbysskúlan var nútíma- vopnið. _______ XXIII. Talstöðvar og togbátar. Um svipað leyti og Alþingi samþykkti að lokum eftirlit má dulmáli togara, gerðust ýmsar tæknilegar breytingar á útvegsmálum þjóðarinnar. Þegar deilt var um dulmálsskeytin á Alþingi 1928—30, stóðu hlut- hafar í togarafélögunum og forkólfar stórútgerðarinn- ar svo að segja einir um forystu brotamálanna móti eðlilegri löggjöf til að hindra ránskap í landhelginni. En þeir sjómenn, sem bjuggu við bátaútgerð, og meg-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Ófeigur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ófeigur
https://timarit.is/publication/1352

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.