Ófeigur - 15.12.1950, Blaðsíða 47

Ófeigur - 15.12.1950, Blaðsíða 47
ÓFEIGUR 47 tækniþróun útvegsins. Hún fékk auk þess mjög aukna °g þýðingarmikla fyrirgreiðslu frá björgunarfélögum kvenna í kaupstöðum og kauptúnum, þar sem atvinna fólksins var bundin við hættulíf sjómanna á viðsjál- um sæ. XXV. Andóf gegn bátagæzlu. Stefna Pálma Loftssonar um vopnaða varðbáta til landhelgisgæzlu hafði gersamlega sigrað á Alþingi, þeg- ar ákveðið var að selja gufuskiuið ,,Öðin“ úr landi og láta „Þór sinna öðrum störfum en gæzlumálum. Hið nýja skipulag studdist enn fremur við vaxandi kröfur um staðbundna varðbáta til gæzlu. Hin eiginlega fiski- mannastétt landsins kvartaði sárlega undan ágengni dragnótabáta, togbáta og togara. Ef einn togbátur dró vörpu sína í myrkri eftir einhverjum af hinum fiskisælu fjörðum landsins, reif varpan upp botngróðurinn og fældi fiskinn burt. Þóttust fiskimenn geta rakið margra vikna fiskileysi á þvílíkum veiðistað til einnar slíkrar ránsferðar lögbrjóts á næturþeli. Hin miklu samskot efnalítilla manna á Vestfjörðum til byggingar „Maríu Júlíu“ stóðu fyrst og fremst í sambandi við hina sorg- legu reynslu fólksins á sjávarbakkanum af hinum sið- lausa ránskap báta og skipa með vörpu, sem eyðilagði lífsbjörg almennings. En þrátt fyrir þessa ágætu reynslu af starfi vopnaðra vélbáta, gætti enn skammsýni og miður góðviljaðrar andstöðu gegn bátavörzlunni. Öll sú hreyfing var beint áframhald af andófinu gegn eftir- liti með dulmálsskeytum 1928—30. Hér voru enn að verki menn, sem höfðu hagsmuni af veikri og ófullkominni landhelgisgæzlu. Aðstandendur báta og skipa, sem drógu vörpu sína á grunnsævi uppi við f jöru- steina, létu þjónustulið sitt við blöð landsins og á Al- þingi vera sífellt að verki til að gera lítið úr starfi varðbátanna. Það var rætt um, að bátarnir væru ófull- komnir, sýndu átakanlegan vanmátt ríkisvaldsins og og væru óhentugir yfirmönnum og hásetum, sem þar ættu að búa. Því meir sem dragnóta- og togbátum fjölgaði og hættan óx af veiðum þeirra, urðu hávær- ari raddir um, að varðbátar væru þýðingarlitlir til gæzlu og þjóðinni til minnkunar. íslenzka lýðveldið
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Ófeigur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ófeigur
https://timarit.is/publication/1352

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.