Ófeigur - 15.12.1950, Side 27

ÖFEIGUR
27
Hann skorti hvorki áhuga eða elju til að leiða málið til
lykta á þann hátt, sem hann taldi mest til sóma sínum
fræga fyrirrennara. Þess vegna vaknar sú spurning:
Hversvegna lætur biskup ekki flytja bein þeirra feðga
beint inn í turninn á Hólum? Hversvegna er frægasti
píslarvottur íslenzku þjóðarinnar ekki látinn hvíla í eina
stórfellda minnismerkinu, sem reist hefur verið yfir
nokkurn Islending? Því mun vera fljótsvarað. Álits-
Ieysi Guðbrandar var hér sem endranær til hindrun-
ar meðferð réttra mála, ef þau snerta hann að ein-
hverju leyti. Guðbrandur hefur grafið í kirkjugarðinn
í fullu heimildarleysi og tekið þar bein þriggja manna.
En fyrir kenningunni, að þetta séu bein Hólafeðga, eru
engin rök nema framsláttur þess Islendings, sem hef-
ur minna af þeim eiginleikum, sem prýða vísindamann
heldur en nokkur annar kunnur maður hér á landi.
Niðurstaða allra athugana um þetta mál hlaut því að
vera á þá leið, að þetta g æ t u verið bein þeirra
feðga, en það g æ t u eins vel verið jarðneskar leif-
ar allt annarra manna. Af þessari ástæðu var bisk-
upi mörkuð ákveðin leið: Sæmd lands og þjóðar krafð-
ist, að ránsfeng Guðbrandar væri skilað aftur í Hóla-
kirkjugarð, en að ekki væri treyst á fræðilegar skýr-
ingar beinatökumannsins. Voru þetta bein Hólafeðga
eða annarra manna, sem grafnir voru í þessum kirkju-
garði? Hvort heldur sem var, mátti telja skýlausa
skyldu yfirmanns þjóðkirkjunnar að skila beinunum í
kirkjugarðinn eftir hinn óvirðulega suðurflutning þeirra.
Auk þessara röksemda má telja víst, að Hermann, sem
að lokum veitti hið torfengna leyfi, eingöngu vegna
turnvígslunnar, hafi lagt áherzlu á að farið væri með
mikilli leynd í öllu heimflutningsmálinu. Guðbrandur
var brjóstvinur ráðherrans og hann hafði eins og nú
er komið, gildar ástæður til að biðja um þögn. Fleiri
gátu óskað hins sama. Allir þeir mörgu menn, sem
áttu að risa einhuga gegn athæfi Guðbrandar, en höfðu
þagað, sér til varanlegrar hneisu, hlutu að gleðjast
mest af því, að beinin kæmu sem allra hljóðlegast heim
að Hólum og engri Líkaböng væri nú fórnað til hátíð-
legrar hringingar til minningar um píslarvottana frá
1550.
*
.Það er ekki að öllu leyti ánægjulegt fyrir forystu-