Ófeigur - 15.12.1950, Qupperneq 49

ÖFEIGUR
49‘
in legði út á nýjar brautir um heimsóknir erlendra
ferðamanna til Iandsins, var Pálmi Loftsson mjög á-
hugasamur um að endurnýja „Esju“„ Hún var allmjög
slitin af sífelldum og erfiðum ferðum á ströndina. Katl-
ar skipsins höfðu frá upphafi verið veikbyggðir og
þurftu mikilla endurbóta. Sýnilegt var, að skipið mundi
tæplega þola slit íslenzkra strandferða til lengdar.
Konjk Pálmi Loftsson þá að máli við fjárveitinganefnd
og óskaði eftir, að nefndin mælti með því við ríkis-
stjórn og Alþngi, að ,,Esja“ yrði seld til útlanda og
nýtt,- stórt farþegaskip byggt í staðinn. Ég átti þá
sæti í fjárveiinganefnd og studdi þessa tillögu eftir
föngum. Náði hún samþykki Alþingis og stjórnarvald-
anna. Fór Pálmi Loftsson utan til Norðurlanda sum-
arið 1938 til að kaupa nýtt skip og selja „Esju“, ef
þess væri kostur. En lítil voru fararefnin. Stjórnin
lagði fram í þessu skyni 1000 krónur til að standast
dvalarkostnað forstjóra erlendis. Pálmi Loftsson bauð
„Esju“ fala og fékk að lokum tilboð frá Chile og
talaði um verð, 400 þúsund krónur. Jafnframt ræddi
hann við skipasmiði í Svíþjóð og Danmörku og leitaði
tilboða í nýtt skip. Var sú leið ekki sigurvænleg, því
að hann hafði ekkert fé handa milli nema það, sem
kynni að fást fyrir gamla skipið. Eftir langa leit komst
hann í kynni við skipasmíðastöðina í Álaborg. Voru
þar í fyrirsvari vel færir forstöðumenn og sanngjarn-
ir í skiptum, og fór þar álitlega um alla samninga.
Skipti nú mestu að geta selt gömlu „Esju“. Skjmdi-
lega kom snurða á þann þráð. Hafði verið spillt fyrir
sölunni af íslenzkum öfundarmönnum. Héldu væntan-
legir kaupendur því fram, að þeir hefðu fengið vit-
neskju um, að íslenzka stjórnin mundi fús til að selja
skipið fyrir hálfu minna verð en forstjórinn hafði
boðið. Pálmi Loftsson símaði til Skúla Guðmundsson-
ar, sem var atvinnumálaráðherra það ár, og bað um
stuðning stjórnarinnar við framburð sinn. Símaði ráð-
herrann um hæl, að skipið mundi ekki falt fyrir lægra
verð en forstjórinn hafði tiltekið. Eftir allmikið þóf
gengu sendimenn Chile að tilboðinu, greiddu 400 þús-
und krónur danskar fyrir skipið og sendu menn til
Islands eftir því. Ekki var kálið sopið, þótt í ausuna
væri komið. Þegar forstjórinn kom heim til Reykja-
víkur, var unnið fastlega móti skipakaupunum í mið-