Ófeigur - 15.12.1950, Qupperneq 62

62
ÓFEIGUR
son og þriðji maðurinn, sem hann vildi ekki nefna,
hefðu keypt sig til að kveikja í bílskúr B.S.R. við Lauga-
veg og hefði hann fengið fyrir verkið 8000 krónur fyrir-
fram og meira síðar eftir brunan, og skildist mér,
að hann hefði alls fengið 16 þúsund krónur. Hefði hann
kveldið fyrir íkveikjuna farið með Jóni Guðmundssyni
inn í bílskúrinn og hefðu þeir komið sér saman um,
hvernig íkveikjunni skyldi haga. Enn fremur sagði
hann okkur Tryggva, að hann hefði sagt Ólafi Jóns-
syni bifreiðarstjóra frá því, að hann ætlaði að kveikja
í skúrnum, og hefði farið beina leið að skúrnum, vit-
andi, að hann (Pétur) ætlaði að kveikja í skúrnum.
Þegar inn í skúrinn kom um kvöldið, sagði Pétur, að
hann hefði haft með sér nokkra dunka af benzíni og
að hann hefði hellt þeim yfir gólfið, bílana og dótið,
sem var í skúrnum, en kveikt með því að kveikja í bíln-
um, sem þeir voru áð flytja inn eftir. Kvað Pétur, að
Ólafur hefði verið viðstaddur við þetta allt.
Enn fremur skal ég geta þess, að Pétur sagði okk-
ur, að Hermann Jónasson lögreglustjóri hefði komið
til sín í fangelsinu og sagt sér, að hann skyldi ekki
vera hræddur um að fá ekki umsamda borgun, því að
Jón Guðmundsson sálugi hefði beðið sig að sjá um
þetta.“
Undirskrift bréfritara, Karls Kristensen.
Karl Kristensen hafði ritað framangreint bréf 28.
okt. 1930. Þó að~hér væri um framslátt einn að ræða í
málinu, þá voru borin fram sakaefni, sem fullkomin á-
stæða var að sannprófa. Þar sem bréfritarinn bland-
aði persónu dómarans inn í málið, hefði verið eðlilegast
fyrir Hermann Jónasson að skrifa dómsmálaráðuneyt-
inu og óska eftir að setudómari væri fenginn til að
ljúka við rannsókn málsins, þannig að sakleysi undir-
dómarans kæmi sem glögglegast fram, svo að ekki yrði
um deilt málsmeðferðina. En engin slík tilmæli komu
í ráðuneytið. Ekki sneri Hermann Jónasson sér held-
ur til mín persónulega til að greiða úr málinu. Ef hann
hefði gert það, mundi ég hiklaust hafa ráðið honum
til að biðja um setudómara og gert ráðstafanir til að
koma málinu í það horf. Hermann hafði nú gert þrjú
mjög alvarleg formsbrot í meðferð brunamálsins. Hann
hafði átt samtal við víðlesnasta blað landsins og full-