Morgunblaðið - 20.05.2019, Blaðsíða 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 20. MAÍ 2019
✝ Svanur Elíssonfæddist í
Reykjavík 18. jan-
úar 1955. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 3. maí
2019.
Foreldrar hans
voru Kristrún
Guðnadóttir, f.
10.2. 1927, d. 4.4.
2009, og Elís
Bjarnason skipstjóri, f. 23.7.
1926, d. 9.9. 1983.
Systkini Svans eru Elísabet
Birna, f. 11.11. 1953, maki Jó-
hann Sigurðsson, f. 14.8. 1955.
Hálfsystkini samfeðra eru Jón
Garðar, f. 28.11. 1947, d. 20.5.
Ingimundardóttir, f. 13.6. 1987.
Sonur þeirra er Markús Orri, f.
10.8. 2018. 2) Einar Orri, f.
24.2. 1990, unnusta hans er
Fríða Jónsdóttir, f. 16.9. 1991.
Svanur ólst upp á Fálkagötu
í Vesturbæ Reykjavíkur. Hann
gekk í Mela- og Hagaskóla,
lauk námi í framreiðslu frá
Hótel- og veitingaskólanum og
starfaði á Hótel Holti áður en
hann hóf nám í Lögregluskól-
anum 1976. Fyrst eftir útskrift
úr Lögregluskólanum starfaði
hann í umferðardeild lögregl-
unnar í Reykjavík, síðar ávana-
og fíkniefnadeild og loks tækni-
deild lögreglunnar frá 1987.
Svanur og Anna Margrét
bjuggu í Kópavogi og frá árinu
1997 í Frostaskjóli í Reykjavík.
Útför Svans fer fram frá
Neskirkju í dag, 20. maí 2019,
og hefst athöfnin klukkan 13.
1975, og Sævar, f.
16.7. 1949, maki
Svandís Árnadótt-
ir, f. 15.1. 1950.
Svanur kvæntist
27.12. 1980 Önnu
Margréti Jóhanns-
dóttur, f. 19.11.
1959. Foreldrar
hennar eru Anna
A. Agnarsdóttir, f.
6.2. 1942, og Jó-
hann Ingi Ein-
arsson, f. 6.5. 1940, d. 18.12.
2005. Fósturfaðir Önnu Mar-
grétar er Páll Örvar Garð-
arsson, f. 18.12. 1947.
Synir Svans og Önnu Mar-
grétar eru: 1) Páll Örvar, f.
5.12. 1982, maki Erla Guðrún
Orðin mín um Svan tengdason
minn látinn.
Það verður hrós, lofgjörð og
prís. Þótt ég ætti lífið að leysa
gæti ég ekki fundið neitt það sem
væri honum til minnkunar. Svan-
ur var mörgum kostum gæddur.
Hann var hógvær, orðvar, ná-
kvæmur og reglusamur og hjálp-
semi hans við vini og vandamenn
var alltaf sjálfsögð. Svanur var
mér mikil stoð og stytta við bú-
ferlabrölt mitt í gegnum árin,
fjórum sinnum á milli húsa, þá
var hann ávallt mættur með
málningargræjurnar og hófst
handa við að mála og snyrta allt
sem honum þótti betur mega
fara.
Ég get ekki látið þess ógetið
hvað hann var glæsilegur.
Það var fyrir um fjörutíu og
tveim árum að ég var stödd í sam-
kvæmi þar sem ég sá þennan fal-
lega unga mann og varð mér að
orði við dóttur mína daginn eftir:
„Það var svo fallegur ungur mað-
ur í veislunni í gærkvöld sem ég
gæti hugsað mér fyrir tengda-
son.“ Forspá þar.
Svanur var sleginn illvígum vá-
gesti fyrir tveim árum. Hann fór í
skurðaðgerð og við tóku lyfja-
meðferðir til endadægurs. Hann
tók veikindunum með þvílíku
æðruleysi að undrum sætti. Ef
Svanur var spurður um líðan sína
var svarið jafnan: „Ég hef það
mjög gott“ og bætti við: „En þú?“
Þakklæti og söknuður er mér efst
í huga á kveðjustundinni og tel ég
að Svani verði ekki ætlað almennt
sæti í æðri heimi. Það verður
stúkusæti sem bíður Svans, um-
vafið englakórnum.
Anna Agnarsdóttir.
Mig langar til að minnast
Svans, tengdaföður míns, sem nú
er látinn eftir hetjulega baráttu
við krabbamein.
Ég kynntist Svani nokkrum
mánuðum eftir að við Palli, sonur
hans, byrjuðum að vera saman
árið 2011. Ég fann strax hvað
Svanur var hlýr og með góða
nærveru. Það var allt einhvern
veginn ekkert mál og sjálfsagt.
Við Palli nutum svo sannarlega
góðs af góðmennsku hans. Þegar
við fluttum fyrst inn saman og
síðar í aðra íbúð tók hann til
dæmis ekki annað í mál en að fá
að mála allt hjá okkur, sem hann
gerði mestmegnis einn, því Svan-
ur var líka nákvæmur og vildi
bara helst ekki aðra í verkið. Þá
eru einnig ótaldar ferðirnar upp á
Keflavíkurflugvöll, þegar við vor-
um að fara til eða koma heim frá
útlöndum. Alltaf vildi Svanur
skutla og sækja og var það jafn
sjálfsagt þó um hánótt væri. Þá
verð ég að nefna alla grillborg-
arana og lambalærin, sem ég hef
borðað í boði Svans og Önnu
Möggu, og samverustundirnar í
kringum það, en þar stóð Svanur
vaktina við grillið, og skipti þá
ekki máli þó úti væri rigning og
20 metrar á sekúndu. Ég gæti
haldið áfram, en mér finnst þessi
litlu dæmi svo lýsandi fyrir Svan,
sem vildi allt fyrir alla gera.
Það var mikil gleðistund hjá
tengdaforeldrum mínum þegar
þau eignuðust sitt fyrsta barna-
barn í ágúst síðastliðnum, en þá
fæddist Markús Orri, sonur okk-
ar Palla. Það væri óskandi að
Svanur hefði getað fylgst með
afastráknum sínum vaxa og
dafna, en á þessum stutta tíma
áttu þeir félagar þó saman dýr-
mætar stundir og augnablik. Ég
man það svo vel að í eitt af sein-
ustu skiptunum sem Markús hitti
Svan lifnaði svo mikið yfir Svani
við að sjá afastrákinn sinn. Svan-
ur fíflaðist í Markúsi og þeir
brostu á einhvern óræðan hátt
svo sérstaklega breitt hvor til
annars.
Kæri Svanur. Takk fyrir allar
samverustundirnar, góðvildina
og aðstoðina á þeim tíma sem við
þekktumst. Við Palli munum um
halda minningu þinni á lofti við
litla afastrákinn þinn, sem við vit-
um að þú vakir yfir og passar af
himnum ofan.
Hvíldu í friði.
Erla Guðrún Ingi-
mundardóttir.
Í dag kveðjum við mætan
mann, Svan Elísson, eiginmann,
föður, tengdaföður og afa.
Svanur var nákvæmur, glað-
lyndur, þolinmóður og hallmælti
engum.
Mikið snyrtimenni og fyrir-
mynd allra sem honum kynntust
og umgengust.
Svanur var með afbrigðum
hjálpsamur, þekkti sína styrk-
leika og var ávallt boðinn og bú-
inn.
Kom það meðal annars fram í
vel máluðum íbúðum fjölskyld-
unnar en þar lifir handbragð
hans.
Þetta gerði hann þrátt fyrir
langan vinnutíma. Í störfum sín-
um fyrir lögregluna kynntist
hann bæði ljósum sem og dekkri
hliðum samfélagsins, en þær upp-
lifanir geymdi hann hjá sjálfum
sér.
Svanur og Anna Magga voru
fullkomið teymi, sem kom upp
tveimur fyrirmyndardrengjum.
Anna Magga og drengirnir stóðu
ásamt unnustum þeirra þétt við
bakið á Svani í þeim veikindum
sem hann tókst á við af miklu
æðruleysi. Það var honum mikið
gleðiefni að fá í hendur fyrsta
barnabarnið, Markús Orra, en
tími þeirra saman var allt of stutt-
ur.
Kæra fjölskylda, Anna Magga,
Páll Örvar, Erla og Markús Orri,
Einar Orri og Fríða. Það er sárt
að sakna, en minningarnar ylja,
hugur okkar er hjá ykkur.
Fjölskyldan Hraunbæ 70,
Erna Agnarsdóttir.
Vinur okkar Svanur Elísson er
látinn eftir tveggja ára baráttu
við erfið veikindi. Við kynntumst
Svani í gegnum Önnu Möggu
konuna hans þegar við byrjuðum
að skokka með Trimmklúbbi Sel-
tjarnarness fyrir rúmum þremur
áratugum. Með okkur fjórum vin-
konum og eiginmönnum okkar
tókst náinn og dýrmætur vin-
skapur sem hefur eflst og styrkst
með árunum. Undanfarna daga
hafa komið upp í hugann góðar
minningar sem veita yl og birtu.
Óhætt er að fullyrða að Svanur
hafi verið gæfumaður í einkalífinu
með Önnu Möggu, ástina í lífinu,
sér við hlið. Hún var manni sínum
klettur og skjól í erfiðri baráttu
hans síðustu misserin. Tveir ynd-
islegir synir þeirra, Páll Örvar og
Einar Orri, hafa stutt foreldra
sína og aðdáunarvert að fylgjast
með hve fjölskyldan stóð þétt
saman og sýndi mikið æðruleysi á
erfiðum tímum. Það birti þegar
von var á litlum afa- og ömmu-
dreng og dýrmætt að Svanur
skyldi ná að fylgjast með litla
Markúsi Orra þroskast og dafna
fyrstu mánuði ævinnar.
Svanur lærði til þjóns sem ef-
laust hefur reynst honum gott
veganesti í ævistarfi sínu innan
lögreglunnar. Hann var einstak-
lega hjálpsamur og greiðvikinn
maður og lagði sig fram um að
finna lausnir á öllum málum.
Svanur var dulur en með afar
hlýja nærveru. Eflaust hefur
vinnan hans í rannsóknarlögregl-
unni oft verið erfið og tekið mikið
á. Okkar góði, sterki vinur naut
sín vel í því flókna starfi sem allt
samfélagið treystir á að í veljist
úrvalsfólk.
Við vinirnir hittumst oftar eftir
því sem árin liðu og nutum
skemmtilegra stunda saman. Við
munum seint gleyma ófáum hum-
arveislum sem þau hjónin héldu
af miklum höfðingsskap. Margs
er að minnast og erum við sátt og
þakklát fyrir að leiðir okkar
lægju saman. Fyrir tæpum þrem-
ur mánuðum hittumst við og
borðum góðan mat, spjölluðum og
hlógum. Við vissum þá að hugs-
anlega fengjum við ekki fleiri
tækifæri til að gleðjast öll saman.
Við erum ríkari fyrir að hafa
kynnst Svani, þeim góða dreng
sem kaus að sjá jákvæðar hliðar á
tilverunni. Hann var æðrulaus og
þakklátur fyrir lífið og það sem
það gaf honum til hinstu stundar.
Svanur ætlaðist ekki til mikils
af öðrum en krafðist þeim mun
meira af sjálfum sér. Aldrei
heyrðist hann kvarta heldur gerði
lítið úr veikindum sínum og sagði
gjarnan þegar hann var spurður
um líðan að hann hefði það fínt.
Nú hörmum við að góðu stund-
irnar verða ekki fleiri með Svani
og syrgjum sárt hvað hann þurfti
að kveðja allt of snemma. En
genginn er góður og tryggur vin-
ur. Við höfum fylgst með og dáðst
að þeim mikla stuðningi og hlýju
sem vinir hans sem og samstarfs-
fólk í lögreglunni hefur sýnt hon-
um og fjölskyldunni.
Elsku vinkonu okkar, sonum
þeirra, tengdadætrum og sonar-
syni vottum við okkar dýpstu
samúð. Einnig sendum við systk-
inum hans og fjölskyldum þeirra,
tengdamóður og mágum, hug-
heilar samúðarkveðjur.
Hvíl í friði, elsku vinur.
Elfa, Hildur, Ingibjörg Ósk.
Það eru upp undir 30 ár síðan
börnin okkar hófu nám við Su-
zuki-tónlistarskólann. Foreldr-
arnir tóku mikinn þátt í námi
barnanna og félagsstarfi því
tengdu. Við fórum svo í allmarg-
ar ferðir saman á námskeið hér
heima og í útlöndum. Ferðin okk-
ar til Balatonvatns í Ungverja-
landi stendur upp úr í minning-
unni. Börnin uxu úr grasi en
foreldrarnir urðu vinafólk og
ferðafélagar. Það hefur ekkert
breyst í tímans rás.
Einn í þessum hópi var Svanur
Elísson. Svanur hafði góða nær-
veru. Hann var afskaplega jafn-
lyndur og skipti aldrei skapi svo
að við sæjum. Hann var hófsam-
ur í hvívetna, hraustmenni og
stundaði reglulega líkamsrækt.
Ekki síst þess vegna kom okkur í
opna skjöldu að hann skyldi
veikjast af alvarlegu meini sem
dró hann til dauða á skömmum
tíma.
Síðasta ferðin sem við fórum
saman var fyrir u.þ.b. einu og
hálfu ári. Þá var Svanur orðinn
veikur en lét það ekki á sig fá.
Þetta var í Kaupmannahöfn, þar
sem Svanur var á heimavelli
vegna starfsþjálfunar sem hann
sótti þar af og til. Hann var æðru-
laus, kvartaði aldrei og tók fullan
þátt í öllu því sem við gerðum
okkur til gamans. Okkur þótt full
ástæða til að endurtaka leikinn
nú í haust og Anna Magga og
Svanur ætluðu ekki að láta sig
vanta. Því miður var svo af Svani
dregið að þau urðu að hætta við,
en ekki fyrr en fullreynt var að
ekki yrði komist. Svanur var
drengur góður og við söknum nú
góðs vinar sem við kveðjum með
söknuði. Guð blessi minningu
hans.
Við sendum Önnu Möggu, son-
um þeirra og fjölskyldu innilegar
samúðarkveðjur. Að leiðarlokum
er það huggun harmi gegn að
minnast Svans. Hann var góður
fjölskyldufaðir og bar hag konu
og barna fyrst og fremst fyrir
brjósti. Á minningu hans fellur
enginn skuggi.
Fyrir hönd Mor- og FarViolin,
Regína Gréta Pálsdóttir.
Látinn er fyrir aldur fram eftir
erfið veikindi kær starfsfélagi og
vinur, Svanur Elísson lögreglu-
fulltrúi. Lífið er hverfult og sárt
þegar fólk á besta aldri fellur frá
kærri fjölskyldu og vinum. Á
slíkri stundu verður manni orð-
fátt um hið margsnúna lífshlaup
sem gefur og tekur.
Svanur var réttsýnn og góður
lögreglumaður, léttur í lund og
baauð af sér afar góðan þokka
hvar sem hann fór. Það er góð
minning að hafa átt slíkan sam-
starfsmann og félaga í krefjandi
starfi sem víðar. Það styrkir lög-
reglumenn í starfi að hafa trausta
starfsfélaga sér við hlið og til að
fara yfir málin eftir erfið og snúin
útköll, því oft er ekki langt í
næsta verkefni þar sem mikið
getur reynt á til hinna ýmsu
verka.
Svanur var sanngjarn við þá
sem hann þurfti að hafa afskipti
af í starfi, útskýrði hlutina af hóg-
værð, festu og yfirvegun þannig
að viðkomandi skynjuðu yfirleitt
lögregluafskiptin án frekara mál-
þófs. Svanur komst vel í gegnum
lögreglustarfið, bæði við almenn
löggæslustörf, umferðareftirlit,
rannsóknir sem annað. Það er
ómetanlegt fyrir liðsheildina að
hafa átt slíkan samstarfsmann
með vandvirkni og lipurð til
verka.
Við Svanur áttum gott spjall
fyrir nokkru og dáðist ég að yf-
irvegun hans þrátt fyrir erfið
veikindi. Því spjalli lauk með
bjartsýni okkar beggja til góðs
bata.
Það væri hægt að skrifa langa
minningargrein um góðar stundir
með Svani, minningar sem ég
mun geyma um samstarfsmann
og vin sem gaf af sér góðan
starfsanda innan vakta, deilda
sem víðar.
Megi Guð vernda Svan og
minningu hans og gefa eiginkonu,
börnum, fjölskyldu og vinum
styrk og ljós til framtíðar.
Við kveðjum þig, vinur, í síðasta sinn
og söknuður hug okkar fyllir.
Nú minningar vakna um vinskap og
tryggð
er vorsólin tindana gyllir.
Nú þakkað skal allt sem við áttum með
þér,
það ætíð mun hug okkar fylla.
Brátt sumarið kemur með sólskin og yl
þá sólstafir leiðið þitt gylla.
(Aðalheiður Hallgrímsdóttir)
Með virðingu og þökk kveð ég
kæran samstarfsmann og félaga.
Innilegar samúðarkveðjur til
ykkar allra.
Ómar G. Jónsson.
Hvað er meint þegar sagt er í
minningu einhvers: „Hann var
drengur góður“? Í þessu orðatil-
tæki hefur frá fornu fari falist sú
fullyrðing að um einstakan ágæt-
ismann hafi verið að ræða. Önd-
vegismann í allri þeirri merkingu
sem það orð felur í sér. Þetta
orðatiltæki viljum við færa yfir á
vin okkar og náinn samstarfs-
félaga til fjölda ára sem kvaddur
er í dag, Svan Elísson. Hann var
drengur góður.
Svanur unni lögreglustarfinu.
Það sást best á vönduðum vinnu-
brögðum og framkomu hans
gagnvart vinnufélögum og sam-
borgurum. Nærgætinn og um-
hyggjusamur, líka gagnvart þeim
sem ekki voru á góðum stað í líf-
inu eins og sagt er. Hann naut
þess að taka þátt í fjölbreytileika
starfs okkar, vera til staðar fyrir
þá sem yngri voru, leiðbeindi og
tók leiðbeiningum.
Svanur var frumkvöðull hvað
lögregluljósmyndun varðar og
vörslu slíkra sönnunargagna.
Óþreytandi í að leita bestu leiða
og lausna fyrir lögregluna í land-
inu að koma á stórum ljósmynda-
grunni þar sem allar myndir
væru skráðar og geymdar. Sú
þrautseigja hans skilaði sér, því
að í dag hefur lögreglan yfir slík-
um grunni að ráða. Þeir eru ófáir
lögreglumennirnir í gegnum árin
sem hafa notið leiðsagnar Svans
við ljósmyndun. Gæði, fag-
mennska og framsetning lög-
regluljósmyndunar hefur jafnt og
þétt batnað með árunum og þar
teljum við Svan eiga stóran þátt.
Sjálfur var hann oftast nær
ljósmyndarinn og sjaldnast fram-
an við myndavélina. Var duglegur
að skrásetja sögu lögreglunnar
en var lítið fyrir það að vera sjálf-
ur í sviðsljósinu. Í dag eru þær
myndir og stundir okkur dýr-
mætar minningar.
„Engin vandamál, bara lausn-
ir“ voru einkunnarorð hans í
starfi og leik. Traustur og raun-
góður á erfiðum stundum. Ef ein-
hverju okkar varð á, eitthvað mis-
fórst, kom góðlátleg athugasemd
frá honum: „Ekkert mál, gerir
þetta bara tvisvar næst vinur.“
Hæglátur en glaðlyndur, vildi
gera öllum gott og lét fátt trufla
sig eða koma sér úr jafnvægi.
Slíkur starfsmaður er hverri
stofnun mikilvægur. Slíkur
starfsmaður er ríkur þáttur í því
að mikið traust mælist í garð
stofnunarinnar.
Virðing og traust er áunnið. Í
dag kveðjum við með virðingu og
söknuði einstakan heiðursmann.
Saga tæknideildar síðustu 30 ár
hefur verið með Svan Elísson inn-
anborðs. Það er okkar sem eftir
stöndum að halda á lofti minningu
góðs drengs. Hvíl í friði, Svanur
Elísson.
Sendum Önnu Möggu, Páli
Örvari, Einari Orra og þeirra
nánustu hugheilar samúðarkveðj-
ur.
Samstarfsmenn í tæknideild
lögreglu,
Agnes Eide, Björgvin, Bogi,
Guðjón, Guðmundur Ingi,
Guðmundur Þór, Haukur,
Hörður, Jóhannes Gauti,
Logi, Ragnar, Sigurlín Rósa,
Vignir Örn og Valþór.
Svanur Elísson
Ástkær faðir okkar, sonur, bróðir og afi,
GRÉTAR ÞÓR FRIÐRIKSSON
frá Höfða, Skagafirði,
lést sunnudaginn 12. maí.
Útförin fer fram frá Lindakirkju, Kópavogi,
föstudaginn 24. maí klukkan 11.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Minningarsjóð Rakelar
Pálmadóttur, 0310-13-703015, kt. 5611790189.
Sandra Rún Grétarsdóttir
Andri Þór Grétarsson
Ingvar Þór Kale
Guðrún Þórðardóttir
systur og barnabörn hins látna
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGURLAUG R. LÍNDAL KARLSDÓTTIR,
Gógó,
Hringbraut 2 B, Hafnarfirði,
lést miðvikudaginn 15. maí. Útför fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju
föstudaginn 24. maí klukkan 13.
Kristín Líndal Hafsteinsd. Hörður Oddgeirsson
Karlotta Líndal Hafsteinsd. Sigurður Friðfinnsson
Guðmundir Örn Jónsson
Guðbjörg Líndal Jónsd. Hallgrímur Atlason
Grétar Jónsson Þórlaug Steingrímsdóttir
Rúnar Haraldur Jónsson
Ástkær móðir okkar,
GUÐLAUG HINRIKSDÓTTIR,
er látin.
Útförin verður auglýst síðar.
Börnin