Skessuhorn - 17.02.2016, Blaðsíða 26

MIÐVIKUDAGUR 17. FEBRÚAR 201626
Þá var ástin lyktarlaus - en lánaðist þó betur!
Vísnahorn
Einu sinni þótti það all-
góð skemmtun að botna
vísur þó lengi hafi það
tekist mönnum misjafnlega. Á skemmtun í
Aratungu fyrir margt löngu kom Páll Jóhanns-
son með fyrripart og bað menn að botna:
Faglega ég forma nú
fyrripart úr stöku,
Ingibergur Sæmundsson bætti svo við:
Enginn bakar eins og þú
andans drulluköku.
Á annarri skemmtun á Akureyri upp úr
miðri síðustu öld lagði Gísli Jónsson fram eft-
irfarandi fyrripart og óskaði sambærilegrar
meðhöndlunar á honum:
Löngum rægja lygarar,
löngum hlæja afglapar.
Baldur Eiríksson botnaði:
Eru á gægjum allsstaðar
utanbæjarspéfuglar.
Ekki veit ég hver sló þessu fram og hefur
væntanlega ætlast til að verkefnið stæði eitt-
hvað í framkvæmdaraðilanum:
Víst er brotin vinstri öln,
verkjar segg í framhandlegg.
Eftir skamma stund fékk hann þó þennan
ágæta botn:
Sízt er rotin kirkja í Köln,
klerkar hneggja í úfið skegg.
Á menntaskólaárum þeirra Ragnars Inga
Aðalsteinssonar og Hjálmars Freysteinssonar
sátu þeir ásamt fleirum við yrkingar allharð-
ar og nagaði Hjálmar blýant sinn ákaflega þar
til eftirfarandi staka fæddist og lá þó við keis-
araskurði:
Út með sjónum lygnum liggur
lítið sandvik.
Ljóðadísin þakklát þiggur
þetta —.
Ragnar aðhyllist fljótlega hugmyndina og
kvað:
Höldar sitja hér við borð
heldur þykja slappir.
Ef ég sjálfur segi orð,
set ég „
Endahnútinn batt svo Hjálmar á þessa
glímu með eftirfarandi andlegri sköpun:
Af litlum mætti ljúka vil
ljóðaverki.
(Kunnið þið að spá í spil
? )
Halldór Laxness var lengi umdeildur með-
al þjóðarinnar og þóttu ýmis verka hans gera
óþarflega lítið úr fornum hetjuskap en draga
þeim mun betur fram lýsingar á smágerðu
dýralífi í höfuðhárum og híbýlum manna.
Benedikt Björnsson í Sandfellshaga túlkaði
þetta svo:
Fóstbræður frægðum svipti
fullur af snilli og bulli.
Laxness um prinsípissur
párar, hinn spaki dári.
Að frægðarbrunn fyrri tíða
flýgur og í hann mígur.
Lýsir með léttu fasi
lúsinni i hverju húsi.
Margir hafa áhyggjur af þróun tungumáls-
ins og hefur svo verið alllengi. Menn snögg-
þýða ýmislegt tæknimál með allbreytilegum
árangri og hendingakennt hvað festist í mál-
inu. Á skútutímabilinu var málfar skútusjóm-
anna nokkuð frábrugðið því sem algengast var
í landi og hjá hinum almenna sjómanni á ára-
skipunum. Valgarð Breiðfjörð gaf út blaðið
„Reykvíking“ um eða stuttu fyrir næstsíðustu
aldamót og birti eitt sinn þetta „sýnishorn af
jaktamáli“.
„Bóndi kemur aðvífandi og mætir jaktarfor-
manni, heilsar honum og spyr hvernig hon-
um hafi gengið í sumar. Formaðurinn svarar:
„Ég hef haft sveran brekk oft og títt í sumar,
og núna fyrir ombil vikutíð, hefði allur van-
turinn gengið forlís, ef hankelið á mantelinu
hefði skamfílast; og krúmmelsið á stamman-
um á rórinu var ombil knekkað í húllinu, ef
ég hefði ekki gefið þvi misvísningu upp á tím-
ann, og þá kvað ég þessa vísu, og skrifaði hana
upp hjá mér undir eins og ég var kominn of-
aní káhittið:
Enkelblok í hankelhring
hefur dummor flamma,
knúst og brekkuð bekleðning
á borðets krúmma stamma.
Bóndi varð forviða og sagðist aldrei hafa
hugsað að svo mikinn lærdóm þyrfti til þess
að vera á jöktum“. Þetta er reyndar allt-
af nokkuð umdeilanlegt hvað er nauðsynlegt
og hvað ekki eins nauðsynlegt. Fyrir allmörg-
um árum voru unggjafvaxta systur eitthvað að
ræða fatakaup og fleiri nauðsynjar að ömmu
sinni áheyrandi en sú gamla taldi það ekki
bráðaðkallandi. Einhver systirin hélt að þeim
gengi eftilvill betur að ná sér í stráka ef þær
væru í fallegum fötum. Þaut þá í gömlu; „Föt,
huh! Þau þvældust nú bara fyrir“. En semsagt
einhver kvað einhvern tímann einhversstaðar
við einhverjar aðstæður en kannske hefur ver-
ið notað vellyktandi:
Áður maður meyju kaus
að milda lífsins vetur.
Þá var ástin lyktarlaus,
en lánaðist þó betur.
Það mun hinsvegar hafa verið Jónas Jónas-
son frá Torfmýri (Torfmýrar Jónas) sem orti:
Tíminn ryður fram sér fast.
fremur biðarnaumur.
Hverfur iðu amakast,
eins og liðinn draumur.
Og sami höfundur mun að þessari:
Margri sálin særist neyð,
sífellt brjálast kæti.
Þyrnum stráluð liggur leið
lífs á hálu stræti.
Mörgum þykir afskaplega gott að fá sér í
nefið nú eða í vörina. Reyndar hef ég sjálfur
aldrei orðið mikill neftóbaksmaður þó ýms-
ar lífsnautnir hafi maður nú ástundað. Krist-
mann Guðmundsson mun hafa kveðið næstu
vísu í veislulok:
Einn ég vaki öls við dý,
að mér blakar trega.
Nú skal taka nefið í
nokkuð svakalega.
Fyrir margt löngu var líka eftirfarandi
stundum kveðið á mannfundum, bæði réttum
og hestamannamótum. Minnist þess reyndar
ekki að hafa nokkurn tímann heyrt nefndan
höfund og hæpið að sá fróðleikur fáist með
öryggi héðan af.
Í nefið taka nú er mál,
nenni ei vaka lengur.
Heldur slaka hef eg sál,
hún til baka gengur.
Á sínum tíma naut spurningaþáttur-
inn Sýslurnar svara mikilla vinsælda eins og
reyndar flestir spurninga- og skemmtiþættir á
þeim árum. Viðureign Borgfirðinga og Hún-
vetninga lauk þá með sigri Borgfirðinga sem
Húnvetningum þótti að vísu allillt en þeim þó
til huggunar orti Jónas Tryggvason frá Finn-
stungu vísu sem endar eitthvað á þessa leið:
,,Fyrst að skjöplast skýrum Húnvetningum
var skást að liggja fyrir Borgfirðingum?“
Nú leikur mér nokkur forvitni á að vita
hvort nokkur lesenda minna kann fyrripart-
inn af vísunni og gæti gaukað honum að mér
eftir einhverjum leiðum og væri mér þökk í.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Grundarfjarðarkirkja fagnar 50 ára
vígsluafmæli sínu 31. júlí næstkom-
andi og mun kirkjan standa fyrir hin-
um ýmsu viðburðum á árinu í til-
efni af því. Fyrsti viðburðurinn var
sunnudaginn 14. febrúar síðastliðinn
þegar leikskólabörn héldu myndlist-
arsýningu og sungu fyrir gesti sem
mættu í messu. Þá veitti kirkjan við-
töku tveimur veglegum gjöfum en
Guðmundur Runólfsson hf færði
kirkjunni nýja fánastöng og þá færði
Kvenfélagið Gleym mér ei og niðj-
ar bræðranna frá Norður-Bár kirkj-
unni nýjan hljóðbúnað til að nota í
kirkjunni. Búnaðurinn sem var fyrir í
kirkjunni var kominn til ára sinna og
kominn tími á endurnýjun. Hljóð-
búnaðurinn samanstendur af þremur
hljóðnemum, þráðlausum hljóðnema
ásamt móttakara, sönghljóðnema
ásamt snúru og hljóðfærahljóðnema
ásamt snúru og standi. Með þessum
nýju hljóðnemum stórbatna mögu-
leikar til tónlistarflutnings og út-
sendinga úr kirkjunni. Einnig var öll
uppsetning og vinna innifalin.
Norður-Bár fólkið vildi heiðra
minningu bræðranna Péturs, Her-
manns, Ágústs og Halldórs Sigur-
jónssona með gjöfinni. Þá var við
messuna á laugardaginn frumflutt-
ur sálmur sem Sigurgeir Sigmunds-
son gítarleikari samdi við texta eftir
Kristján Hreinsson skáld.
Eins og fyrr segir verður nóg um
að vera á árinu hjá Grundarfjarðar-
kirkju en stofnuð hefur verið sérstök
hátíðarnefnd sem mun halda utan
um viðburðina. tfk
Afmælisár og góðar gjafir til Grundarfjarðarkirkju
Leikskólabörn frá Sólvöllum sungu Sól, sól skín á mig fyrir gesti kirkjunnar svo hressi-
lega glumdi í salnum.
Sigurgeir Sigmundsson gítarleikari er hér með kór Grundarfjarðarkirkju eftir frum-
flutning á sálmi sem hann samdi við texta Kristjáns Hreinssonar skálds.
Fjölskyldur bræðranna frá Norður-Bár ásamt fulltrúum frá kvenfélaginu Gleym mér
ei stilla sér upp með séra Aðalsteini.
Björg Ágústsdóttir fulltrúi niðja bræðranna frá Norður-Bár, Mjöll Guðjónsdóttir
formaður kvenfélagsins Gleym mér ei og Guðmundur Smári Guðmundsson fram-
kvæmdastjóri G. Run hf færðu kirkjunni góðar gjafir.