Skessuhorn - 07.12.2016, Blaðsíða 7

Fást í bókaverslunum um land allt
Verð 5.980 kr.
Sumsstaðar er boðið upp á vildarverð.
Ný bók að vestan
ÁTTHAGAR
Hér er sagt frá uppvaxtar- og æskuárum
níu kvenna á ýmsum aldri. Jamaica, Sri
Lanka, El Salvador, Rússland, Þýskaland,
Pólland, Ungverjaland, Tæland og
Ástralía eru átthagar þeirra. Þær hafa
búið á Ísafirði í fjölda ára og hafa unnið
margvísleg störf og lagt mikið af mörkum
til lífsins í bænum. Hafa brugðið birtu
hver á sinn hátt á bæjarlífið. Söguhetjur
þessarar bókar eru eftirminnilegt
dæmi um það hvernig fólk af ýmsum
þjóðernum getur lifað saman í sátt og
samlyndi. Og bætt hvert annað upp.
Þessi bók er afar gott innlegg í umræðu
dagsins.
Nina Ivanova, Sovétríkjunum:
Það var alltaf erfitt að fá mat. Við vorum í Moskvu sem var
best sett, enda höfuðborg landsins. Þar var alltaf til brauð,
mjólk og súrmjólk. Þegar ostur fékkst í búðunum mynduðust
strax biðraðir því hann seldist fljótt upp. Æska mín var bara
röð af biðröðum. Við lærðum mjög fljótt sem börn að maður
ætti ekki að blaðra, ekki tala of mikið við ókunnuga, ekki
segja hitt og þetta, alltaf að vera var um sig. Ég mátti t.d.
helst ekki segja hinum krökkunum frá þessum bókum sem
ég var að lesa.
Monica Mary Macintosh, Ástralíu:
Pabbi var afskaplega rólegur maður og frekar hlédrægur.
Mamma var orðin úrkula vonar um að hann kæmi sér
að því að biðja hennar svo hún með sitt írska skap, tók
af skarið og spurði hann hvort hann ætlaði að giftast sér
eða ekki. Og ef ekki, þá sagðist hún bara skyldu giftast
einhverjum öðrum náunga sem var að eltast við hana.
Hún var mjög falleg ung kona. En hún meinti víst lítið með
þessu enda var pabbi fljótur að segja já.
Helga Ingeborg Hausner, Vestur Þýskalandi:
Um leið og múrinn féll byrjuðu Austur-Þjóðverjar að
streyma vestur yfir til okkar til að njóta nýfengins frelsis og
allir vildu drekka kók. Ég var svo heppin að vinna um tíma
í Austur-Berlín áður en ég flutti til Íslands og komst þá í
kynni við ungt fólk sem hafði búið í Alþýðulýðveldinu og
það sagði mér margt um aðstæður þar. Mér fannst margt
mjög flott sem þau sögðu mér frá, burtséð frá pólitíkinni og
kúguninni, það er annar handleggur.
Barbara Maria Gunnlaugsson, Póllandi:
Þegar þetta gerðist var Jóhannes Páll páfi og hann var frá
Póllandi. Hann tók afstöðu í deilunum og studdi baráttu
verkalýðsins, það var mjög mikilvægur stuðningur. Ég man
líka að um þetta leyti sáust oft skriðdrekar á ferð í bænum.
Þá voru eftirlitsstöðvar á götunum og enginn mátti vera úti
eftir ákveðinn tíma, það var útgöngubann. Vöruskortur í
verslunum og nauðsynjar skammtaðar. Fólk skiptist líka á
skömmtunarseðlum, einn átti kannski miða fyrir sígarettum
en reykti ekki og gat þá býttað við einhvern annan sem
átti miða fyrir smjöri eða öðru sem vantaði. Allir fengu
sígarettumiða.
Beata Joó, Ungverjalandi:
Afi var fiðluleikari og hann stofnaði fjölskylduhljómsveit með
börnunum sínum fjórum. Þau spiluðu á böllum og alls konar
samkomum, brúðkaupsveislum og þess háttar í mörg ár.
Seinna gerði ég þetta líka með börnunum mínum og við
vorum auðvitað kölluð Jojoo-bandið. Við spiluðum meira að
segja tvisvar fyrir Ólaf Ragnar Grímsson í hans forsetatíð.
Beverly Louise Stephenson, Jamaica:
Við ferðuðumst á bílnum hans pabba, rauðum Ford Morris
Minor. Pabbi kunni að keyra og hann keypti þennan bíl
sem var einn fyrsti bíllinn í þorpinu og var notaður sem
nokkurs konar sjúkrabíll þorpsins. Ef eitthvað kom fyrir,
hvort sem var að nóttu eða degi og einhver þurfti að
komast á sjúkrahús, þá var bankað hjá okkur. Svo þessi
bíll var mikilvægur fyrir þorpsbúa. En svo kom að því að
einhver keyrði á hann og eyðilagði hann. Pabbi keypti ekki
annan bíl en almenningssamgöngur voru ágætar svo við
gátum verið án hans.
Paula Isabel Orellana de Díaz, El Salvador:
Við höfum lært margt af erfiðri lífsreynslu. Við vorum vel
stæð og áttum öll veraldleg gæði sem við gátum látið okkur
dreyma um en þá voru foreldrar mínir myrtir og við lifðum
í ótta og skelfingu. Svo komum við hingað slypp og snauð,
bjuggum okkur nýtt heimili af litlum efnum en erum örugg
og áhyggjulaus og eigum hvert annað heilt á húfi. Öryggi
og friður er óendanlega dýrmætt og ekki hægt að meta það
til fjár. Það skilur enginn fyrr en hann hefur kynnst óttanum.
Pálína Sinthu Björnsson (Pom), Tælandi:
Maturinn í Tælandi er mjög góður, það er bara
svipaður matur og fæst á tælenskum veitingastöðum á
Vesturlöndum, eins og hér í Thai-Koon á Ísafirði. Það eru
veitingastaðir og götumatsölur úti um allt og það er mjög
algengt að fólk kaupi matinn tilbúinn og fari með hann
heim til fjölskyldunnar. Tilbúinn matur hjá götumatsölum er
yfirleitt mjög góður og ódýr.
Dr. Árný Aurangasri Hinriksson, Sri Lanka:
Þegar við Þórir bjuggum á Sri Lanka, bauð hann bílstjóranum
stundum að borða með okkur. Mamma sat við borðið hjá
okkur heldur súr á svip, því henni fannst þetta algerlega
óviðeigandi. En Þóri var alveg sama. Hann kom fram við þau
bæði á sama hátt. Hann kenndi fólkinu á Sri Lanka nokkrar
lexíur í því hvernig á að koma fram við fólk. Og það sama
á við um fleiri Íslendinga sem hafa komið til að vinna á Sri
Lanka, m.a. Gunnar Þórðarson tengdaföður Shirans og ekki
síst Einar Kvaran sem bjó þar í 25 ár. Nafn Íslands er í miklum
metum á Sri Lanka vegna starfa Einars og fyrir það hve mikla
virðingu hann sýndi öllu fólki, sama af hvaða stétt það var.