Hlynur - 15.02.1978, Blaðsíða 18

Sveinbjörg Guðmundsdóttir heit-
ir hún og hefur unnið hjá SÍS í
tíu ár. Undanfarið hefur hún verið
í ritnefnd Hlyns, en þar sem hún
er hætt þar og hætt störfum hjá
Sambandinu, tökum við Svein-
björgu tali. Hún fer ekki með
hávaða, en verkin eru drjúg og
hafi einhver komið frá LÍS eða
NSS og beðið hana um vélritun,
var ekki nei í Sveinbjargar munni.
Ættuð er Sveinbjörg af Snæfells-
nesi og úr Borgarfirði og mun skyld
Reyni Ingibjartssyni.
Fyrstu kynni mín af Reyni voru
þau, að vorið 1967, skömmu eftir
að ég fór að vinna hjá Sambandinu,
leysti ég Ásthildi Tómasdóttur af
í fríi og þá bað Gunnar Grímsson
mig um að vélrita bréf til Reynis,
sem þá var í London að ljúka námi.
I bréfi sínu benti Gunnar Reyni
á, að hann þyrfti að huga að vinnu,
þar sem hann færi að koma heim.
I svarbréfi sínu man ég að Reynir
sagðist vera svo mikill sveitamaður
í sér, að hann vildi helst vinna úti
á landi, og það gerði hann raunar
fyrst.
Annars vann ég í Sjávarafurða-
deild og þar vinna að jafnaði um
20—30 manns, en ég vann líka í
öðrum deildum tíma og tíma og
hef alls unnið í fjórum deildum
hjá SlS. En langbestur andinn
fannst mér í Sjávarafurðadeild og
yndislegir vinnufélagar. Húsbænd-
urnir þar voru líka sérstakir, að
mínum dómi, þeir Guðjón og Sig-
urður. Pað er ekki öllum gefið að
vera bæði góðir vinir þess fólks,
sem þeir stjórna og einnig góðir
stjórnendur, en þessum tveimur
mönnum tókst að sameina þetta
tvennt með ágætum, og átti það
ekki hvað síst þátt í því, að skapa
þann góða anda og þá góðu sam-
vinnu, sem í þeirri deild ríkir.
En það er nú e'ins og að fara
í geitarhús að leita ullar að tala
við mig fyrir Hlyn. Ég hef að vísu
alltaf haft áhuga fyrir félagsstarfi,
en sjaldnast haft aðstöðu til að
sinna þeim áhuga neitt að ráði. En
félagsstarf er í raun miklu meira
en aðeins fundarseta. Starf fyrir og
eftir fundi er oft aðalstarfið og
varð ég því mjög ánægð, þegar
Sveinbjörg Guðmundsdóttir.
Líf og fjör
í Sjávar
afurðadeild
Rætt við
Sveinbjörgu
Guðmundsdóttur
Reynir fór að koma til mín með
sitthvað, sem þurfti að gera fyrir
starfsmannafélagið. Pannig tókst
mér að styðja þá, sem í eldlínunni
voru. Ég tel það skyldu allra, sem
í félögum eru, að styðja við for-
ystumenn sína eftir bestu getu, því
þeir eru jú að vinna fyrir fólkið,
en því miður er þetta nokkuð, sem
margir eiga erfitt með að skilja.
Húsbændur mínir tóku þessu auka-
snatti mínu mjög vel, enda vona
ég, að það hafi aldrei bitnað á
aðalstarfinu. Vinnufélagar mínir
voru líka margir hverjir menn,
sem höfðu tekið þátt í félagslífi
og vissu því hvað þessi þáttur er
nauðsynlegur.
Ég fann samt oft fyrir því,
hversu áhugi starfsmannanna var
skammarlega lítill, því það voru
stundum ekki nema tveir eða þrír
í hverri deild, sem sinntu því nokk-
uð. Starfsmannafélagið hefur að
mínum dómi unnið vel fyrir sitt
fólk og hrint í framkvæmd miklum
hagsbótamálum fyrir sína félags-
menn, og má þar t. d. nefna, orlofs-
húsin, starfsmannaverslunina, o. fl.
o. fl. Pað er ósköp þægilegt, að
taka á móti þessu, þegar aðrir hafa
hrint því í framkvæmd, en þegar
eitthvað á að leggja að sér fyrir
það, þá er annað hljóð í strokknum.
Alltaf var skemmtilegt að vinna
í Sjávarafurðadeild, en þó eru mér
minnisstæðir tveir menn, sem sér-
staklega lífguðu upp á mannskap-
inn, en það voru þeir Birgir Hall-
dórsson og Porsteinn Máni Árna-
son. Porsteinn var óhemju lifandi
og alltaf eitthvað að gerast um-
hverfis hann. Ég man eftir einni
veislu, sem Porsteinn stóð að mestu
fyrir. Pá bárum við Porsteinn alla
setustóla á I. hæð upp í matsal.
Pað er eitthvert mesta erfiði, sem
ég hef lent í, en veislan var mjög
skemmtileg og endaði suður í Skip-
hól í Hafnarfirði. Porsteinn stóð
einnig fyrir skemmtilegustu veisl-
unni, sem við í deildinni héldum,
og átti nú að verða árviss viðburð-
ur, en varð samt aldrei nema þessi
eina. I þeirri veislu voru eingöngu
fiskréttir á borðum, djúpsteiktur
fiskur, humar, rækjur og hörpu-
diskur. Porsteinn flutti þar frum-
samda drápu man ég. Á þeim árum
var það frægt um allt hús, hversu
gaman væri í Sjávarafurðadeild, og
mér. er ekki grunlaust um, að sumir
hafi öfundað okkur af Porsteini
Mána. Pað þótti líka sjálfsagt, að
eitt stórkostlegasta aprílgabb, sem
sögur fara af hjá SÍS, hlyti að eiga
upptök sín í deildinni.
18 HLYNUR