Hlynur - 15.02.1978, Blaðsíða 19

Hjá SlS hafa unnið þrjár bekkjar-
systur mínar úr Kvennaskólanum,
þær Ásthildur Tómasdóttir, sem nú
er ritari forstjóra, Guðrún Porkels-
dóttir, sem einnig var ritari for-
stjóra, en er nú gift Jóni Helga-
syni, alþm. í Seglbúðum, mági
Erlendar Einarssonar og einnig vann
í véladeild Svana Magnúsdóttir,
sem nú er búsett í Svíþjóð. Ein
bekkjarsystir mín var Erla Einars-
dóttir, systir Erlendar. Á þeim
árum, er við vorum saman í
Kvennaskólanum, var Erlendur
bróðir hennar nýkominn heim frá
Ameríku, sprenglærður í mörgu
og þar á meðal nýjustu samkvæmis-
dönsunum, t. d. Jitterbug, sem þá
ruddi sér mjög til rúms. Erlendur
leigði þá herbergi á Sjafnargötu,
að mig minnir, og það var mikill
fengur fyrir okkur stelpurnar, þeg-
ar hann tók okkur í danstíma og
kenndi okkur af sinni miklu snilld.
Það var stórskemmtilegt.
Svo var ég í ritnefnd Hlyns,
en ekki fara miklar sögur af puði
mínu þar. En af því litla sem ég
gerði, lærði ég heilmikið, og ég
veit, að það á eftir að koma sér
vel í nýju starfi. Með fullri virð-
ingu fyrir fyrri ritstjórum Hlyns,
þá tók blaðið algerum stakkaskipt-
um við tilkomu nýrrar ritnefndar
1974, og ég tel þetta blað eiga
mikinn rétt á sér. Pað er þýðingar-
mikill tengiliður milli félaganna,
ekki hvað síst þeirra, sem búa úti
á landi; það skapar samband milli
fólksins. Þar að auki er Hlynur
mikið heimildarrit og verður í
framtíðinni náma um það sem
gerist á hverjum tíma. Ég held að
blaðið sé töluvert lesið og skoðað,
því margir minnast á efnið við mig,
nú og myndirnar vekja alltaf mikla
athygli. Leiðarinn held ég að sé
alltaf lesinn, en í hitt glugga menn
eftir áhuga.
Ég er mjög hlynnt norrænu sam-
starfi og held, að vináttuvikurnar
séu mikils virði. Pað er ekki nóg,
að topparnir hittist eingöngu, held-
ur þarf starfsfólkið líka að fá tæki-
færi til þess. Pað er mjög fróðlegt
að kynnast samvinnustarfi í öðrum
löndum, því vináttuvikurnar eru
ekki aðeins skemmtun. Upplýsinga-
skipti og samstarf er okkur öllum
til góðs og samvinnuhreyfingunni
líka. Pað, að hitta fólk, sem vinnur
við svipuð störf erlendis, skapar
aukna víðsýni og augu okkar opn-
ast fyrir því, að við erum hluti af
alþjóðlegri hreyfingu, sem er feiki-
sterk. Samvinnuhreyfingin er mikil
hreyfing og góð hreyfing, ef þess
er gætt, að byggja á þeim grunni,
sem hún upphaflega var- reist á.
— Og nú ætlar þú, Sveinbjörg,
að taka upp nýja háttu og snúa þér
að trúmálum t söfnuði, sem á sér
nokkuð sérstaka sögu og á sér
eigin sess í hugum fólks. Hvað
viltu segja okkur um Mormóna-
kirkjuna?
— Pað er rétt að Mormónakirkj-
an var kunn hérlendis fyrir og eftir
síðustu aldamót og varð þá fyrir
miklum ofsóknum og um 200
manns voru flæmdir úr landi. Síðan
fara engar sögur af Mormónum
hér fyrr en árið 1975, þegar tíu
trúboðar koma hingað og hefja
starf. í söfnuðinum eru nú um 50
manns og fjölgar hægt, en örugg-
lega.
Mormónakirkjan var stofnuð árið
1830 af Joseph Smith. Petta er
kristin kirkja, sem byggir á boð-
skap Biblíunnar og Mormónsbókar
ásamt þeim opinberunum, sem Jo-
seph Smith hlaut og skráðar eru í
sérstakri bók. Þessar bækur eru
grundvallarrit kirkjunnar. Engill
birtist Joseph Smith og benti hon-
um á hvar gullplötur lægju. Á þess-
ar gullplötur var Mormónabók letr-
uð af spámönnum, sem uppi voru
á árunum frá 600 f. Kr. til um
400 e. Kr., en þar er sögð saga
frumbyggja Ameríku, Indíánanna.
Forfeður þeirra fóru frá Jerúsalem
og dvöldu um skeið við Rauða-
hafið, þar sem þeir smíðuðu sér
farkost, sem flutti þá til Ameríku.
Þar komu síðar upp deilur milli
trúaðra og vantrúaðra og Mormóna-
bók skýrir frá sögu og átökum
þessara hópa. Annars er ógerningur
að lýsa í stuttu máli efni jafn inni-
haldsmikillar bókar og Mormóns-
bók er.
En bókina þýddi Jóseph Smith
af gullplötunum á yfirnáttúrulegan
hátt, enda kunni hann ekki mál
það, sem þær voru ritaðar á. Síðari
tíma rannsóknir og fornleifafundir,
t. d. í Perú og Mexikó, styðja sögu
Mormónsbókar að mörgu leyti, og
eins er fjölmargt í þjóðtrú Indíána,
sem kemur mjög heim við efni
Mormónsbókar. Mormónsbók er
ekki Biblíunni æðri, en þær haldast
í hendur og við leggjum þær alveg
að jöfnu.
Ég hef alltaf verið frekar trú-
hneigð, en samt var ýmislegt, sem
mér fannst mótsagnakennt og ég
átti erfitt með að skilja. Þegar ég
fór síðan að kynna mér kenningar
Mormóna, laukst upp fyrir mér nýr
HLYNUR 19