Morgunblaðið - 14.09.2019, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. SEPTEMBER 2019
Sálm. 16.1-2
biblian.is
Varðveit mig, Guð,
því að hjá þér leita
ég hælis. Ég segi
við Drottin: „Þú ert
Drottinn minn, ég
á engin gæði nema
þig.”
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
✝ Friðrik ÞórEinarsson var
fæddur 21. nóv-
ember 1936 í Svein-
ungsvík í Þistilfirði
í Norður-Þingeyjar-
sýslu. Hann lést á
Skógarbrekku,
hjúkrunardeild
Heilbrigðisstofn-
unar Norðurlands,
23. ágúst 2019.
Foreldrar hans
voru Þorbjörg Björnsdóttir, f.
18. nóvember 1900, d. 21. októ-
ber 1983, húsmóðir í Sveinungs-
vík, og Einar Sigmundur Ein-
arsson, f. 23. mars 1901, d. 16.
apríl 1961, bóndi í Sveinungsvík.
Fyrri eiginmaður Þorbjargar
var Friðrik Guðnason, f. 17.
október 1889, d. 23. júlí 1932.
Alsystkini Friðriks Þórs eru:
Guðmundur, f. 5. október 1934,
Signý, f. 22. apríl 1940, og Björg
Guðrún, f. 31. mars 1943.
Hálfsystkini Friðriks Þórs
voru Björn, f. 2. september
það ár fluttu þau í Fossberg að
Ásgötu 11.
Börn þeirra eru: 1) Þór, f. 24.
júní 1964, maki Sigrún Hrönn
Harðardóttir, f. 5. ágúst 1966.
Þeirra börn: Hrannar Þór, f.
1994, og Rósa Björg, f. 1996. 2)
Olga, f. 4. október 1969, maki
Ragnar Axel Jóhannsson, f. 20.
júní 1969. Þeirra börn: Þórunn
Nanna, f. 1995, unnusti Sigmar
Darri Unnsteinsson, f. 1994, og
Friðrik Þór, f. 1998, unnusta
Auður Ragna Þorbjarnardóttir,
f. 2001. Fyrir átti Rósa eina
dóttur sem þau Friðrik ólu upp,
Guðnýju Sigrúnu Baldursdótt-
ur, f. 6. júlí 1961. Guðný á dótt-
urina Berglindi Mjöll, f. 1980, og
ólu Friðrik og Rósa hana upp.
Maki Guðnýjar er Jón Eiður
Jónsson, f. 10. apríl 1958. Þeirra
börn: Bylgja Dröfn, f. 1984,
maki Bryngeir Daði Malmquist
Baldursson, f. 1982, og eiga þau
fjóra syni. Brynjar Freyr, f.
1990, unnusta Aníta Ágúst-
udóttir, f. 1995.
Friðrik vann lengst af sem
vélstjóri í fiskvinnslu á Rauf-
arhöfn.
Útför Friðriks fer fram frá
Raufarhafnarkirkju í dag, 14.
september 2019, og hefst at-
höfnin klukkan 14.
1918, d. 27. mars
2001, Guðni, f. 31.
mars 1920, d. 13.
apríl 2011, Jóhann,
f. 2. mars 1924, d.
12. janúar 1956, og
Friðný Guðný, f.
18. október 1929, d.
4. nóvember 2015.
Friðrik Þór ólst
upp í Sveinungs-
vík, hann gekk í
barnaskóla á Rauf-
arhöfn og síðar einn vetur á
Laugarvatni. Eftir það fór hann
á sjó og vann á Hafsilfri sem
beykir.
Þann 18. desember 1965
kvæntist Friðrik Þór Rósu Lilju
Þorsteinsdóttur, f. 10. febrúar
1940. Foreldrar hennar voru
Þorsteinn Gestsson, f. 21. des-
ember 1908, d. 11. ágúst 1998,
og Guðný Sigurðardóttir, f. 31.
desember 1906, d. 9. september
1998. Friðrik og Rósa hófu sinn
búskap í Brún á Raufarhöfn og
bjuggu þar til ársins 1969, en
Elsku pabbi, nú þegar þú hefur
kvatt okkur eftir erfið veikindi,
sem tóku mikið á mig og aðra að-
standendur þína, koma upp minn-
ingar sem við áttum saman. Ég
var ekki gamall þegar ég fór með
þér og Guðmundi bróður þínum á
vorin í björgin í Sveinungsvík að
tína egg. Mér þótti þetta svo sjálf-
sagt að ég tók Hrannar Þór með
mér á svipuðum aldri og ég var
þegar ég fór með ykkur í fyrsta
skipti. Við fórum í eitt skiptið allir
fjórir saman í björgin og talar
Hrannar Þór oft um það enn þann
dag í dag. Þú gerðir aldrei kröfur
til neins nema til þín sjálfs og man
ég ekki eftir þér reiðum eða að þú
hafir skammað mig, þó svo að það
væru eflaus mörg tilefni til þess.
Þú hugsaðir vel um tengdafor-
eldra þína og talaði afi Steini oft
um það hversu mikils virði þú
varst þeim.
Þegar við byggðum sumarhús-
ið saman í Þverárdal þá smíðuð-
um við lengst fram eftir kvöldi og
talaði Hrönn oft um það að ég
mætti ekki ofgera þér heldur yrði
ég að gera mér grein fyrir því að
þú værir á sextugsaldri en ekki á
þrítugsaldri, eins og ég. Saman
unnum við hins vegar á meðan ná-
grannarnir leyfðu og kvartaðir þú
aldrei, þrátt fyrir aldurinn.
Þú varst alltaf tilbúinn að
hjálpa öllum en bjóst aldrei við að
fá neitt í staðinn. Enda komst þú
alltaf þegar ég var að laga húsið
mitt og vildir hjálpa, en baðst
aldrei um hjálp þegar þú varst að
laga þitt hús. Þú þurftir alltaf að
vera að gera eitthvað og sast
sjaldan kyrr. Því var mjög erfitt
þegar veikindin fóru að taka völd-
in af þér, þá var viljinn mikill til að
gera allt sjálfur en getan var ekki
til staðar lengur.
Ég var mjög heppinn að vinna
með þér í mörg ár sem vélstjóri
og enn í dag er ég að hitta menn
sem komu í frystihúsið og tala um
hversu mikill öðlingur þú varst.
Saga Gunnars Jónasar sem var
vinnufélagi þinn til margra ára
lýsir þér vel. Á hverjum morgni í
morgunkaffinu var Gunni búinn
að smyrja brauð handa ykkur fé-
lögum með osti og gúrku, og
borðuðuð þið brauðið saman með
góðri lyst hvern einasta morgun í
mörg ár. Einn morguninn kemur
Gunni þungur á brún og tilkynnir
þér að nú sé það ljótt; ekki hafi
verið til gúrka og því þurfið þið að
sætta ykkur við að borða brauðið
án gúrku í þetta skiptið. Þá svar-
ar þú að það sé gott af því að þér
finnist gúrka vond.
Það er sárt að fá ekki að njóta
félagsskapar þíns lengur en
minningin um þig lifir og munt þú
alltaf eiga stóran stað í hjarta
mínu.
Þór.
Nú er dagurinn runninn upp
sem ég hef kviðið fyrir frá því ég
var barn. Elskulegur pabbi minn
er látinn eftir þunga glímu við alz-
heimer-sjúkdóminn.
„Andskotans vitleysan í þér,
stelpa, svona jæja þá,“ var pabbi
vanur að segja þegar ég vildi gera
eitthvað sem ekki var gáfulegt
eins og t.d. að keyra bílinn þrátt
fyrir að ná ekki niður á bremsurn-
ar, eða fá að aska af sígarettu.
Aldrei sagði hann nei, sama hvað.
Fyrir vikið er ég nú ríkari að
skemmtilegum minningum.
Pabbi var dugnaðarforkur og
kunni best við sig þegar hann var
við vinnu. Hann var mjög árrisull
og var oft búinn að vera vakandi
lengi þegar aðrir vöknuðu. Hann
hjálpaði okkur að smíða palla við
húsið okkar og var þá unnið frá
morgni til kvölds og fannst ná-
grönnunum örugglega nóg um.
Þegar smíðum var lokið á föstu-
dagskvöldi, og við orðin dauð-
þreytt og vildum helst ekki byrja
fyrr en um hádegi næsta dag,
sögðum við: „Við byrjum ekkert
snemma á morgun, er það?“ „Nei,
nei, ég kem þá bara um áttaleyt-
ið“ svaraði pabbi.
Hann vildi allt fyrir alla gera,
en vildi aldrei láta neitt fyrir sér
hafa og fannst það „andskotans
bölvuð vitleysa“ ef eitthvað átti að
gera fyrir hann. Þegar ég talaði
um það við hann hvort við ættum
ekki að halda upp á afmælið hans,
þá vildi hann ekkert afmælisrugl,
sagði að það gæti komið fólki í
mikil vandræði að vera boðið í af-
mæli.
Þrátt fyrir að vera orðinn mjög
veikur tapaði hann aldrei sínum
karakter og hló að skemmtilegum
minningum. Hann var einstakt
ljúfmenni. Þegar yndislegu
starfsstúlkurnar voru að gefa
honum að borða og spurðu hvern-
ig honum fyndist grauturinn
svaraði hann: „Hann er alveg hel-
víti góður!“ Sem betur fer fannst
honum það því þetta var seinasta
máltíð hans í þessum heimi. Við
erum viss um að margir verða
glaðir að fá að hitta hann þar sem
hann er núna og taka vel á móti
honum.
Við viljum þakka pabba allar
góðu stundirnar sem við áttum
saman og biðjum góðan Guð að
styrkja þig, elsku mamma mín, á
þessari sorgarstundu.
Betri pabba, tengdapabba og
afa er ekki hægt að hugsa sér. Við
kveðjum hann með orðum sem
Friðný systir hans sagði jafnan
um hann: „Friðrik Þór á hverjum
degi besti maður heims.“ Það eru
sko orð að sönnu.
Olga og Ragnar (Raggi).
Pabbi, takk fyrir að halda í
höndina á mér í gegnum lífið.
Takk fyrir að hafa verið pabbi
minn. Að taka mér eins og þinni
eigin dóttur frá fyrsta degi. Fyrir
að hafa kennt mér allt sem ég
kann. Fyrir að hafa verið sá allra
þolinmóðasti við freku mig. Fyrir
að hafa alltaf sagt já við mig. Fyr-
ir að hafa leyft mér alltaf að koma
með í vinnuna þína á kvöldin til að
leyfa mér að leika mér í kössun-
um. Fyrir að hafa skutlað mér út
um allt land, meira að segja til
Bolungarvíkur því ég þorði ekki
að fljúga.
Takk fyrir að kenna mér að
synda og fara alltaf með mér í
sund. Það var vegna þín sem ég
var orðin flugsynd fimm ára og
fékk minn fyrsta verðlaunapen-
ing. Takk fyrir að kenna mér að
skauta og koma með mér á kvöld-
in á Kottjörnina. Takk fyrir bíl-
prófið og þolinmæðina við alla
rúntana sem þú fórst með mér.
Takk fyrir að styðja við mig í
gegnum skólagönguna á Laugum
og förðunarnám í RVK. Takk fyr-
ir hjálpina með kaupin á fyrsta
bílnum mínum. Takk fyrir allt.
Þú varst án efa sá besti pabbi
og fyrirmynd sem nokkur gæti
hugsað sér. Ég var heppin að fá
þig. Þú varst alltaf svo blíður og
góður. Ég held að ég hafi aldrei
heyrt þig hækka rödd þína nema
þegar þú varst að syngja með
kórnum.
Þú varst sá allra duglegasti,
enn vinnandi 75 ára. Því veit ég að
það var bæði áfall fyrir þig og
okkur þegar þú greindist með
þennan ljóta sjúkdóm, alzheim-
ers. Öllu var kippt frá þér á núll
einni.
Við vorum dugleg að taka
göngutúr og kíkja í berjamó þau
skipti sem ég kom í heimsókn
heim á meðan heilsan þín leyfði.
Því miður urðu heimsóknir mínar
heim færri með árunum en alltaf
var gott og gaman að hitta þig.
Ljúfi góði pabbi, tókst alltaf vel á
móti mér.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
hitt þig í byrjun ágúst. Bæði í
góðu standi og slæmu. En við
náðum að hlæja saman, hlustuð-
um á karlakóra og ég náði aðeins
að bulla í þér. Ég fann það á mér
að þetta væri örugglega með
þeim síðustu skiptum sem ég
myndi hitta þig og því kvaddi ég
þig vel og lengi. Það var vissulega
áfall þegar ég fékk svo þær fréttir
að þú værir farinn. En svo kvaddi
ég þig aftur í kistulagningunni og
þú varst svo fallegur og friðsæll
og ég fann að þér leið betur.
Ég kyssti þig aftur bless og
þakkaði þér fyrir allt. Því ég veit
ekki hvort þú vissir hversu þakk-
lát ég var fyrir þig. Þú varst besti
pabbi í heimi!
Ég elska þig, pabbi minn, og
þín verður sárt saknað. Allar mín-
ar góðu minningar munu lifa með
mér.
Berglind Mjöll.
Í dag kveð ég stjúpa minn sem
kom inn í líf mitt þegar ég var
tveggja ára og bar aldrei skugga
á okkar samband. Minningabank-
inn er fullur af skemmtilegum
minningum sem gott er að hugsa
til á þessum erfiða tíma. Fíi
kvaddi þann 23. ágúst eftir erfið
veikindi á Skógarbrekku, hjúkr-
unardeild Heilbrigðisstofnunar
Norðurlands, en þar hafði hann
dvalið frá því í febrúar á þessu ári.
Ég kveð með þessu ljóði sem lýsir
honum vel og segir svo margt um
hans geðslag og innræti.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Nú ertu kominn í sumarlandið
og allar þrautir að baki. Takk fyr-
ir allt og allt.
Guð blessi minningu þína.
Bónusbarnið þitt,
Guðný Sigrún.
Þó við kveðjum við þig í síðasta
sinn í dag, elsku afi okkar, mun-
um við alltaf muna þig og þær
ótalmörgu stundir sem við nutum
með þér.
Við vorum svo heppin að búa á
sama stað og þið amma og geta
heimsótt ykkur hvenær sem var.
Maður vissi samt alltaf að maður
þyrfti bara að labba aðra leið, því
þú skutlaðir okkur svo alltaf til
baka. Í bílnum hjá þér var hægt
að taka miðjusætið aftur í niður,
og skríða í skottið. Það var því
aldrei slegist um framsætið, enda
stranglega bannað að sitja þar,
þar sem við vorum ekki búin að ná
þeirri hæð og þyngd sem þurfti.
En í skottinu vorum við „örugg“.
Þú rúntaðir með okkur þangað til
við fengum leiða á að „sitja aftur
í“ og þú fékkst leyfi til að skutla
okkur heim. Stoppaðir þú þá fyrir
utan heima, fórst út úr bílnum,
opnaðir skottið og varðst alveg
steinhissa á að sjá okkur þar.
Oft leyfðir þú okkur að koma
með í frystihúsið og sýndir okkur
allar vélarnar sem þú sást um.
Merkilegust fannst okkur vélin
sem tók á móti okkur, þar sem við
héldum lengi vel að væri inngang-
urinn, en er í raun vélasalurinn.
Við þurftum alltaf að halda fyr-
ir eyrun út af hávaðanum sem
kom frá vélinni og furðuðum við
okkur alltaf á því hvernig þú færir
að því að fara þarna í gegn án
þess að þurfa þess líka.
Oftar en ekki urðum við eftir
hjá ykkur ömmu á sunnudögum
eftir hádegismatinn, þá loksins
gátum við algjörlega ráðið sjón-
varpinu og tekið af þessu hund-
leiðinlega Silfri Egils og sett á
teiknimynd, því aldrei sagðir þú
nei. Þá tókst þú bara upp bók og
last í stólnum þínum og „sussað-
ir“ róandi á meðan. Þetta „suss“
var einkennandi fyrir þig og róaði
alla og jafnvel svæfði í kringum
þig.
Við erum óendanlega þakklát
fyrir allar stundirnar okkar sam-
an yfir jólin, áramótin, páskana
og afmælin, svo eitthvað sé nefnt,
sem við nutum með þér og mun-
um geyma í hjörtum okkar um
ókomna tíð.
Elskum þig.
Þinn nafni,
Friðrik Þór og
Þórunn Nanna.
Elsku afi, það fyrsta sem kem-
ur í hugann þegar við hugsum til
þín er hversu blíður og geðgóður
einstaklingur þú varst. Þú varst
aldrei neikvæður, talaðir alltaf vel
um alla og varst með einstaklega
hlýja nærveru.
Við munum það vel þegar þið
pabbi voruð að smíða bústaðinn
þá máttum við alltaf koma með
litla plasthamarinn og sögina
okkar til að hjálpa ykkur við
smíðarnar. Þú tókst alltaf vel á
móti okkur og upplifðum við það
aldrei að við værum að trufla ykk-
ur. Þó svo að það tefði smíðarnar
þá varstu alltaf tilbúinn til að
stoppa og halda í naglann fyrir
okkur svo við gætum hamrað litla
plasthamrinum okkar í hann. Þol-
inmæði, dugnaður, hjálpsemi og
góðmennska eru orð sem ein-
kenndu þig og varst þú ákaflega
falleg fyrirmynd til að líta upp til.
Orð fá því ekki lýst hversu ein-
stakur maður þú varst og eru ef-
laust margir sem halda það að öll
sú hlýja sem þú bjóst yfir finnist
ekki í neinum lifandi manni. Við
erum sannfærð um að ekki hafi
verið til neitt slæmt í þér og erum
afar þakklát fyrir að hafa kynnst
þér.
Elsku afi, einstaklinga eins og
þig er erfitt að finna og erum við
ákaflega stolt af því að geta kallað
þig afa okkar þar sem heimurinn
væri vissulega betri staður ef allir
litu á lífið eins og þú gerðir.
Við viljum þakka þér fyrir ynd-
isleg ár sem við höfum átt með
þér og munum alltaf minnast þess
hversu góður afi þú varst. Hvíldu
í friði, þín verður sárt saknað.
Rósa Björg og Hrannar Þór.
Friðrik Þór
Einarsson
Hún Magga
frænka er farin frá
okkur, 97 ára að
aldri. Hún var það
móðursystkina minna sem ég
kynntist fyrst og sem lifði lengst.
Móðir mín veiktist alvarlega við
fæðingu mína og Magnea systir
hennar kom norður og dvaldist all-
lengi á Arnarhóli til að aðstoða við
heimilishaldið og foreldrum mínum
til stuðnings. Svo vildi til að ég leit
dagsins ljós á 21. afmælisdegi
Möggu, 13. júní. Einnig þess vegna
þótti viðeigandi að skíra mig í höf-
uðið á þessari hjálparhellu okkar. Á
mínum bernskuárum var töluvert
fyrirtæki að ferðast á milli lands-
hluta og auk þess átti sveitafólk
óhægt með að hlaupa frá búskapn-
um. Hins vegar fengum við krakk-
arnir jafnan kort, jóla- og afmæl-
isgjafir frá ættingjunum fyrir
sunnan. Kortin frá Möggu skáru
sig úr að því leyti að þau voru hand-
Magnea Soffía
Hallmundsdóttir
✝ Magnea SoffíaHallmunds-
dóttir fæddist 13.
júní 1922. Hún lést
21. ágúst 2019.
Útför Magneu
fór fram 2. septem-
ber 2019.
gerð og mörg hrein-
ustu listaverk. Allt til
síðustu æviára henn-
ar fengum við Bri-
gitte svona smá lista-
verk frá henni fyrir
hver jól.
Magga og börnin
voru meðal þeirra
ættingja sem komu
alloft í heimsókn til
okkar í Arnarhól.
Elsta barnið, Hrefna,
dvaldist hjá okkur „í sveit“ hluta úr
þremur sumrum, okkur öllum til
mikillar ánægju. Sjálfur fór ég til
Reykjavíkur þriggja ára að aldri en
síðan ekki fyrr en 16 árum síðar.
Þá og síðar kom ég oftast við hjá
Möggu og fjölskyldu ef ég átti leið
um og tækifæri gafst. Á sumrin
sýndi frænka mín mér gjarnan
garðinn sinn, enda vissi hún að ég
hafði áhuga á trjám og blómum.
Innanhúss var þó ekki minna til að
dást að, því að Magga var afar list-
ræn í sér og alveg óvenjulega fjöl-
hæf og afkastamikil listakona.
Bæði innanhúss og í garðinum gaf
að líta listaverk eftir hana, ótrúlega
fjölbreytt að formi og gerð og úr
hinum ólíkustu efnum. Vegna þess
hve smekklega mununum var kom-
ið fyrir virkuðu herbergin samt alls
ekki yfirhlaðin heldur eins og út-
hugsuð listræn heild, en þó hlý og
heimilisleg. Í rúmgóðu og vistlegu
herbergi Möggu í hjúkrunarheim-
ilinu Mörk, þar sem hún bjó síð-
ustu árin, var lítið úrval af list-
munum hennar, afar smekklega
fyrir komið.
Magnea var listakona af lífi og
sál og sagði eitt sinn í viðtali að sér
hefði alltaf liðið best þegar hún
væri að fást við eitthvað skapandi.
En hún var líka glaðvær, fé-
lagslynd og góð heim að sækja. Til
að örva tengsl innan fjölskyldunn-
ar bauð hún árum saman reglu-
lega upp á „laugardagskaffi“, opið
hús með kaffi, vöfflum og öðru
gómsæti fyrir þá ættingja sem
koma vildu. Þegar við Brigitte
vorum stödd á landinu komum við
þangað hvenær sem tækifæri
gafst. Það gladdi mig mjög að
Magga skyldi geta komið til Ak-
ureyrar í fylgd Hrefnu dóttur
sinnar í tilefni af 70. afmæli mínu
árið 2013. Þá fór hún líka með okk-
ur í Arnarhól í boði Harðar bróður
míns og Sigrúnar. Talaði hún oft
um það síðar hvað það hefði glatt
sig að geta þegið þessi boð. Sjálfur
átti ég þess kost að taka þátt í 95
ára afmælihófi hennar í Mörk árið
2017 þar sem mikill fjöldi nánasta
skyldfólks okkar kom saman. Þá
var hún enn hress og glöð enda
þótt heilsunni væri verulega farið
að hraka.
Elsku Magga, blessuð sé minn-
ing þín.
Magnús Kristinsson.