Morgunblaðið - 14.09.2019, Blaðsíða 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. SEPTEMBER 2019
Á vormorgni fögrum
fagna þér jörð,
og finn nú til angandi
blóma.
Þannig leið mér þegar ég
steig inn fyrir þröskuldinn hjá
þeim heiðurshjónum Jóhönnu
og Guðna, heimilislaus með
dóttur mína. Áður hafði talast
svo til að þar yrðum við þar til
úr rættist.
Jóhanna var stórbrotin kona
og ekki má gleyma Guðna. Þau
störfuðu saman fyrir Guð og
máttu ekkert aumt sjá.
Hún tók lifandi trú á Drottin
13 ára gömul og vék aldrei af
þeim vegi. Það voru margir
sem fengu skjól hjá þeim, og
eins og dóttir hennar sagði eitt
sinn: „Hver hefur ekki verið
heima!“
Jóhanna Friðrika
Karlsdóttir
✝ Jóhanna Frið-rika Karlsdóttir
fæddist 24. ágúst
1928. Hún lést 21.
ágúst 2019.
Útför Jóhönnu
Friðriku hefur farið
fram.
Hanna, eins og
hún var oft köll-
uð, var stórvel
gefin og skáld
gott og liggja eft-
ir hana mörg fög-
ur ljóð og sálmar.
Guðni spilaði á
píanó og fjöl-
skyldan sísyngj-
andi. Þau hjónin
ráku um tíma
sælgætisgerðina
„Valsa“ og þegar farið var heim
að borða var að máltíð lokinni
sest við hljóðfærið og sungið.
Varð þá oft fyrir valinu sálm-
urinn góði: „Ég fann þann vin
sem frelsar og forðum gaf sitt
blóð“ sem er eftir Jóhönnu og
lagið eftir eiginmanninn.
Þessi indælu hjón áttu fáa
sína líka og greinilegt að þau
orð í Jakobsbréfinu, að sýna
trúna í verkum sínum, höfðu
ekki farið fram hjá þeim.
Nú að leiðarlokum kveð ég
þessa trúföstu konu og votta
börnum hennar og öðrum ást-
vinum mína dýpstu samúð.
Þóra Björk
Benediktsdóttir.
Ein af okkur
systkinabörnunum
frá Syðri-Grund í
Svarfaðardal,
elsku Sigrún Jensdóttir, lést 2.
ágúst síðastliðinn. Sigrún fædd-
ist 13. september árið 1941 og
hefði því orðið 78 ára í gær.
Sigrún var næstelst í systk-
inabarnahópnum, sem var mjög
náinn, sérstaklega þegar við
vorum yngri. Sigrún Pálsdóttir
(Lillý), fædd 1939, var elst, og
Guðrún Magnúsdóttir, fædd
1943, sú þriðja í röðinni af stelp-
unum. Þær þrjár héldu vel hóp-
inn fram eftir aldri og alltaf var
hlýtt á milli þeirra.
Vináttubönd sem bundin eru
á æskuárunum eru sterk. Þann-
ig var það með þær frænkur og
systkinabörnin öll, og er enn,
þegar góð tækifæri gefast.
Sigrún Jónína
Jensdóttir
✝ Sigrún JónínaJensdóttir
fæddist 13. sept-
ember 1941. Hún
lést 2. ágúst 2019.
Sigrún var jarð-
sungin 14. ágúst
2019.
Minningarnar lifa
og væntumþykjan
er ávallt fyrir
hendi.
Foreldrar okkar
voru frá Syðri-
Grund í Svarfaðar-
dal og tengslin á
milli fjölskyldn-
anna náin í þeim
stóra frændgarði
og vinahópi.
Við höfum hald-
ið skemmtileg ættarmót í
gegnum tíðina, styrkt böndin
og gefið yngri kynslóðinni kost
á því að hittast og kynnast.
Þegar skörðunum fjölgar með
tímanum verður aldrei neitt
eins. Öll elsta kynslóðin er nú
horfin á braut en hún lifir með
okkur í minningunni: Sigurð-
ur, Þorsteinn, Karl, Anna, Þor-
björg, Dagmar og Júlía Jóns-
börn – yndisleg. Amma
Sigrún, sem Sigrún hét í höf-
uðið á, bjó lengi ein og var
hjálpin því kærkomin þegar
Þorbjörg, mamma Sigrúnar,
og fleiri systkini komu til að
aðstoða við heyannir og fleiri
bústörf. Eldri krakkarnir nutu
þess að vera í sveitinni hjá
ömmu á sumrin, þar var oft kátt
á hjalla og mikið hlegið og sung-
ið. Það var alltaf gaman að
heyra Sigrúnu rifja upp
skemmtilegar og ljúfar
bernskuminningar úr Svarfað-
ardalnum.
Börn Þorbjargar og afkom-
endur þeirra eru samheldinn og
þéttur hópur.
Sigrún var elst sex systkina,
traust og skemmtileg, með góð-
an húmor, og alltaf tilbúin að
styðja og styrkja þá sem í
kringum hana voru.
Hún var einstaklega dugleg
og ákveðin kona. Sigrúnar er
sárt saknað af fjölskyldu henn-
ar, vinum og okkur öllum.
Guð blessi og varðveiti minn-
ingu elsku Sigrúnar frænku.
Elsku Hilmar Logi, Helga,
Hafdís, makar og börn, systkini
Sigrúnar, Jens, Anna, Helga,
Karl og Guðrún Elísabet og
fjölskyldur, innilegar samúðar-
kveðjur.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson)
Sigrún, Sigurbjörg,
Anna Pála og Helena
Önnu- og Pálsdætur.
✝ Steinunn Ás-kelsdóttir
fæddist 27. júlí
1948 í Reykjavík.
Hún lést á Sjúkra-
húsinu á Akureyri
29. ágúst 2019 eftir
stutta baráttu við
krabbamein. For-
eldrar hennar voru
Áskell Einarsson, f.
3. júlí 1923, d. 25.
september 2005, og
Þórný Þorkelsdóttir, f. 4. sept-
ember 1920, d. 31. mars 1961.
Steinunn ólst upp í Vogunum
í Reykjavík fyrstu 10 ár ævi
hjónanna Steingríms Birg-
issonar og Karítasar Her-
mannsdóttur. Börn þeirra eru
Steingrímur Birgisson, f. 1969,
kvæntur Ólöfu Kristinsdóttur.
Sonur Ólafar og fóstursonur
Steingríms er Snorri Við-
arsson. Þórný Birgisdóttir, f.
1973, gift Ólafi Gunnarssyni.
Synir þeirra eru Björn Steinar
og Birgir Örn. Áskell Geir
Birgisson, f. 1981, unnusta Elva
Rún Jónsdóttir og eiga þau
saman Rúnar Frey. Fyrir á
Elva Rún soninn Sæþór Má
Ólafsson.
Steinunn vann mestallan sinn
starfsferil sem lífeindafræð-
ingur á Sjúkrahúsinu á Húsa-
vík, sem nú er Heilbrigðis-
stofnun Norðurlands á Húsavík.
Útförin fer fram frá Húsa-
víkurkirkju í dag, 14. sept-
ember 2019, klukkan 14.
sinnar. Fjölskyldan
fluttist til Húsvíkur
1958 þegar Áskell
var ráðinn bæj-
arstjóri þar.
Alsystir Stein-
unnar er Ása Birna
Áskelsdóttir, f.
1952. Hálfsystkini
Steinunnar eru
Guðrún, Ólafía og
Einar Áskelsbörn.
Stjúpbróðir er
Valdemar Steinar Guðjónsson.
Hinn 21. júní 1969 giftist
Steinunn Birgi Steingrímssyni,
f. 31. október 1945, syni
Elsku systir, baráttu þinni við
illvígan sjúkdóm er lokið og kom-
ið að kveðjustund.
Við fæddumst í Reykjavík og
ólumst upp í Nökkvavoginum,
þar til 1958 að fjölskyldan fluttist
til Húsavíkur. Árið 1961 varð af-
drifarík breyting í lífi okkar þeg-
ar mamma okkar deyr úr
krabbameini aðeins fertug. Við
vorum þá skildar að, þú varst 12
ára og varst áfram á Húsavík hjá
pabba en ég var níu ára og send í
fóstur hjá móðursystur okkar
henni Frænku og manni hennar
Geir. Samband okkar var ekki
mikið næstu árin. En við náðum
saman í kringum tvítugsaldurinn
og þróaðist með okkur náin vin-
átta. Þú búin að kynnast Birgi
þínum og við báðar orðnar mæð-
ur.
Þú varst leiðtogi í eðli þínu og
tókst ákvarðanir og frumkvæði
og áttir auðvelt með að stjórna.
Dugnaður, trygglyndi og glað-
lyndi einkenndu þig og þú varst
mikil félagsvera og vinmörg.
Hjálpsemin var þér líka í blóð
borin og varst tilbúin að leggja
mikið á þig til að hjálpa öðrum og
nutu margir góðs af. Svo varstu
afar ættfróð og gast rakið skyld-
leika fólks langt aftur í ættir. Það
kom sér nú oft vel.
Það var yndislegt að koma á
notalegt heimili ykkar Birgis og
tekið á móti manni af mikilli
gestrisni. Þú varst snillingur í
matargerð og bakstri og galdrað-
ir fram bæði brauð og tertur af
þvílíkri snilld. Auk þess hafðirðu
unun af því að prjóna og eru þær
ófáar prjónaflíkurnar sem frá
þér hafa komið og fjölskylda og
vinir fengið að njóta. Þú tókst
þátt í starfsemi Leikfélags Húsa-
víkur til margra ára og sást um
gervi og förðun fyrir fjölda leik-
sýninga. Smekkvísi og listrænir
hæfileikar þínir nutu sín vel á því
sviði.
Alltaf varstu til staðar fyrir
mig og tilbúin að hjálpa mér við
allt sem var í gangi í mínu lífi og
fjölskyldunnar. Þú hjálpaðir með
og skipulagðir heilu veislurnar
og bakaðir og bjóst til alls konar
góðgæti. Það var ómetanlegt að
eiga þig að og ég er óendanlega
þakklát fyrir það.
Við áttum sameiginlegt að
vera haldnar mikilli ferðaþrá og
ferðuðumst mikið saman. Tvisv-
ar fór stórfjölskyldan saman til
útlanda til að halda upp á stór-
afmælin þín, annars vegar sex-
tugsafmæli í Frakklandi þar sem
við dvöldum í gamalli myllu í
Burgundy-héraði og svo sjötugs-
afmælið þitt í fyrra á Spáni.
Hvorutveggja ógleymanlegar
ferðir og yndislegar samveru-
stundir. Við ferðuðumst líka
saman um Spán, Frakkland og
Ítalíu og áttum margar ógleym-
anlegar stundir saman bæði ut-
anlands og innan að ógleymdum
gæðastundunum okkar í Lyng-
rimanum.
Að þú skulir vera farin rétt
tæpu ári eftir að þú greinist með
krabbamein er mér alveg óskilj-
anlegt. Þú barðist eins og hetja
og ætlaðir að hafa betur, enda
áttirðu eftir að fylgjast með
barnabörnunum vaxa úr grasi og
ferðast mikið meira. Stóð til að
þið Birgir kæmuð með okkur
Stebba og fjölskyldu til Toscana
núna í september að halda upp á
afmælið hans og þú baðst okkur
svo um að koma með ykkur til
Palma á Mallorca í október að
halda upp á 50 ára brúðkaups-
afmæli ykkar Birgis. Ég sakna
þín óendanlega mikið, elsku syst-
ir, og það verður erfitt að fara til
Ítalíu án ykkar Birgis.
Hjartans saknaðarkveðjur
með þakklæti fyrir allt frá
Stebba, Þórnýju, Baldri, Ómari,
Örnu, Röggu og Krissa og börn-
um.
Elsku Birgir, Steingrímur,
Þórný og Áskell Geir og fjöl-
skyldur, hjartans samúðarkveðj-
ur frá okkur fjölskyldunni. Megi
fallegar minningar um yndislega
konu létta ykkur sorgina.
Þín systir,
Ása.
Um Jökuldalinn, Hlíðina og Hérað
fer hljóður saknaðarþeyr.
Um öræfaslóðirnar andvarinn hvíslar:
„Aldrei kemur þú meir.“
Blómin sem lögðust til hvíldar í haust
munu hlusta og bíða í vor.
Steinarnir, moldin og grösin sem gróa
geyma þín horfnu spor.
Glettin, áræðin, gjafmild og trygglynd
gafstu úr traustri mund.
Þú kunnir ekki að kvarta né æðrast
þó kulaði svalt um stund.
Allir þeir mörgu, sem lagðirðu lið
er lífsbyrðin þyngdi för,
hugsa til baka með hlýju og þökk
þá hinsta sinn ýtt er úr vör.
(Brynhildur L. Bjarnadóttir)
Lífið getur breyst mikið á
stuttum tíma, það höfum við vin-
konurnar fengið að reyna nú er
við kveðjum æskuvinkonu okkar,
Steinunni Áskelsdóttur. Móður-
ætt hennar var af Jökuldalnum,
sem hún tengdist æ meira eftir
því sem árin liðu. Hana langaði í
ferðalag austur með okkur því
hún efaðist um að við værum
nógu kunnugar. Ferðin var
ákveðin í júlí sl., en þegar til kom
leyfði heilsa hennar það ekki.
Steinunn okkar er farin. Tæp-
lega eins árs stríði við illvígan
sjúkdóm er lokið.
Það er gott að það varð ekki
lengra úr því sem komið var. En
okkar sterkasta hugsun nú er
hvað okkur finnst þetta ótíma-
bært. Við ætluðum svo sannar-
lega að njóta efri áranna í góðum
félagsskap.
Við kynntumst henni fyrir
rúmum 60 árum er hún þá 10 ára
flutti til Húsavíkur með foreldr-
um sínum og yngri systur. Hún
kom í okkar bekk og hún varð
strax vinkona okkar þriggja. Vin-
átta okkar hefur haldist alla tíð
síðan. Samband okkar jókst eftir
að börnin okkar voru uppkomin,
þá fórum við aftur að hafa meiri
tíma til samveru og við höfum
alltaf verið traustar vinkonur og
haldið vel utan um hver aðra,
sérstaklega síðustu árin. Við höf-
um notið þess ásamt mökum
okkar og fleira vinafólki að dvelja
saman einn mánuð á vetri í sól-
inni á Kanaríeyjum. Nú á einu
ári eru höggvin tvö skörð í hóp-
inn.
Okkur langar að þakka sam-
fylgdina og kveðja vinkonu okkar
með þessu fallega ljóði eftir
Brynhildi L. Bjarnadóttur.
Í sorginni ómar eitt sumarhlýtt lag,
þó er sólsetur, lífsdags þíns kveld.
Því er kveðjunnar stund, og við krjúp-
um í dag
í klökkva við minningaeld.
Orð eru fátæk, en innar þeim skín
það allt sem við fáum ei gleymt.
Allt sem við þáðum, öll samfylgd þín
á sér líf, er í hug okkar geymt.
Í góðvinahóp, þitt var gleðinnar mál
eins þó gustaði um hjarta þitt kalt.
Því hljómar nú voldugt og sorgblítt í
sál
eitt sólskinsljóð, – þökk fyrir allt.
(Brynhildur L. Bjarnadóttir)
Við sendum Birgi, Steingrími,
Þórnýju, Áskeli og fjölskyldunni
allri okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Gakk í sólskini eins og
Steinunn sagði svo oft við okkur í
kveðjuskyni.
Hjördís, Sigrún og Hera.
Ákveðna, ábyggilega, trygga,
trausta Steinunn sólargeisli,
prjónasnillingur, skeggmeistari,
yfirförðunarmeistari leikhússins.
Móðir, amma, kona, meyja.
Hrein og bein og kom alltaf til
dyranna eins og hún var klædd.
Pukur ekki að hennar skapi. Vin-
ur sem lagði lönd undir fót til að
aðstoða og líka til að njóta.
Skemmtileg vinkona.
Leikhúsmógúll, kvikmynda-
unnandi sem alltaf var með fing-
urinn á púlsinum í þeim málum.
Valborg og Steinunn heimsóttu
mig til London þegar ég vann þar
og þar sem þær voru rétt búnar
að horfa á Notting Hill var tekin
lest frá Gerrards Cross og inn í
borg til að ganga um göturnar í
Notting Hill, svona rétt eins og
Hugh Grant í gegnum árstíðirn-
ar, og leituðu þær að bókabúðinni
og viti menn þær fundu hana og
mynduðu hvor aðra í bak og fyrir
hjá henni. Því miður var þetta
samt ekki bókabúðin úr myndinni
en þær eru jafnflottar á mynd-
unum fyrir framan vitlausu bóka-
búðina. Eins var heilum degi var-
ið í að upplifa umhverfi
myndarinnar Fjögur brúðkaup
og jarðarför sem reyndar var
ekki langt frá minni búsetu og
lifðum við okkur inn í aðstæður
myndarinnar.
Hvað gerum við nú sem eftir
sitjum án þín? Allavega er glatt á
hjalla í hæstu hæðum og vel tekið
á móti þér þar.
Hjarta okkar grætur sorgina –
gleðina sem var. Þú varst órjúf-
anlegur hlekkur í vinahópnum og
nú ertu farin.
Horfið er nú sumarið og sólin,
í sálu minni hefur gríma völd.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Vinkonurnar
Bryndís og Valborg.
Fallin er frá of snemma mín
bezta vinkona Steinunn Áskels-
dóttir, hún barðist við krabba.
Það er mikill harmur að kveðja.
Steinunn er gift frænda mín-
um og vini Birgi Steingrímssyni.
Í raun kynntumst við tvisvar.
Sem drengur dvaldi ég á Húsavík
með móður minni, Gunnu Dóru
Hermanns og systrum hennar,
þeim Kæju og Þuríði sem eru
farnar. Alltaf og hvar sem syst-
urnar hittust var mikið fjör. Í
minningu drengs var, hlátur og
gleði. Þrátt fyrir aldursmun voru
þær nánar. Þegar gleði var söng-
ur og spil fengu aldnir sem ungir
að vera með ávallt gengið fallega
um gleðinnar dyr þar.
Leiðir okkar Steinunnar og
Birgis liggja aftur saman í gegn-
um Laxá í Aðaldal. Ég var við
veiðar í Nesi og vissi ekki hvað
ég var að gera og hringdi í Bibba
frænda sem kom og síðan hafa
liðið ár. Þá gerði ég mér ekki
grein fyrir því að Laxá væri
mörg veiðisvæði. Síðan hef ég og
Jói Bjössi, vinur, veitt með þeim
bræðrum Bibba og Ásgeiri á
hverju sumri. Ég eignaðist mjög
góða félaga við Laxá. Mér er til-
hlökkun að hitta þessa deild sem
er full af höfðingjum. Ég vil
þakka Bibba sem hefur miðlað og
gefið mér ró, nánd og skilning við
Laxá.
Vinskapur minn við Steinunni
og Birgi varð það góður að þau
fóru að heimsækja mig til Spán-
ar. Þær stundir varðveiti ég. Þar
styrktust kynni, skemmtun og
endalaus hlátur sem og sögur.
Við Steinunn náðum ein-
stökum vinskap og áttum með
okkur svo mikið „trúnó“ eins og
sagt er í dag. Ég treysti og trúði
henni fyrir mínum hlutum enda
glímdi ég við slappleika. Þar var
manneskja hlaðin fegurð sem
ráðum góðum. Ekki má gleyma
matarást sem ég hafði á henni.
Gerum Ossobuco segir hún, ég
ekki mjög áhugasamur og
gleymdi nafni sífellt. Við fórum í
búð, á meðan horfðu Bibbi og
Evita Peron (hundur) á fótbolta.
Hráefni fannst og ég grínaðist
með að það tæki mánuð að elda
svona þykk bein. Steinunn fór
létt með þetta á einu kvöldi. Nú
er þetta með því betra sem ég
fæ.
Í hvert skipti þegar ég yfirgaf
Laxá var alltaf kjöt í karrý hjá
frú Steinunni. Saddur kvaddi ég.
Að lokum sönn saga úr Laxá.
Aldrei þessu vant var Steinunn
mætt til veiða ásamt Birgir og
áttu þau Kistu að vestan. Ég og
Jói áttum Miðstykki. Þau ákveða
að fara upp í Háfholu í bríararíi,
rólegt. Áður rædd Sporðaköstin
hans Eggerts um Laxá. Þá hvell-
ur yfir bakka og með hennar
glampa í augum, hnefi á lofti og
gellur hátt í henni: „Nú heiti ég á
þig Grani!“ (Helgi Bjarnason frá
Grafabakka), fluga fer í Háfholu
og það er allt í keng strax og stóð
rúmar 30 mínútur, svo elt niður.
Við stöndum á austurbakka og
sjáum lax. Þetta var moli nærri
30 pundum, sporðblaðkan! Þessi
höfðingi fór af og sagan segir að
það hafi verið af því að Bibbi tók
við stönginni.
Ég þakka þér samferðina,
kæra vinkona.
Við skulum vera eins og Stein-
unn dugleg að knúsa hvort ann-
að, yfirgefið hefur þetta líf stór
hetja og miklu stærri en allur
Jökuldalur sem henni var afar
kær.
Guð fylgi þér og geymi ásamt
öllum sem þurfa á styrk í þeirra
sorg sem þitt fráfall er. Birgir og
fjölskylda, ég votta ykkur mína
innilegustu samúð.
Þórir Hlynur Þórisson.
Meira: mbl.is/minningar
Steinunn
Áskelsdóttir
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru vin-
samlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður,
„Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einn-
ig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Minningargreinar