Morgunblaðið - 27.09.2019, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. SEPTEMBER 2019
✝ Dagný MagneaHarðardóttir
fæddist í Reykjavík
8. júní 1961. Hún
lést 20. september
2019 á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi.
Foreldrar henn-
ar voru Hörður
Sumarliðason (f.
1930) og Agnes
Ásta Guðmunds-
dóttir (f. 1933). Þau eru bæði
látin. Dagný var yngst þriggja
systra. Systur hennar eru
Jenný Kamilla (f. 1953) og
Oddný Guðbjörg (f. 1957).
Eftirlifandi eiginmaður Dag-
nýjar er Bjarni Reykjalín (f.
1949). Börn Dagnýjar eru Þor-
leifur Kristinn (f. 1979) og Ásta
(f. 1983) sem hún átti með fyrr-
verandi sambýlismanni sínum
Árna Þór Snorrasyni. Eig-
Verkmenntaskólann á Ak-
ureyri. Dagný lauk BS-prófi í
rekstrarfræði frá Háskólanum
á Akureyri 1997, lauk námi í
kennslufræði til kennslurétt-
inda frá sama skóla 2006 og
MS-prófi í mannauðsstjórnun
frá Háskóla Íslands árið 2008.
Dagný var bóndi á Völlum í
Svarfaðardal í nokkur ár en
var einn vetur aftur í Garðinum
og þaðan flutti hún til Dalvíkur
árið 1987, þar sem hún starfaði
m.a. á Hjúkrunarheimilinu Dal-
bæ og á skrifstofu Frystihúss
KEA á Dalvík. Árið 1994 hóf
hún nám við HA í rekstrar-
fræði. Að námi loknu starfaði
hún fyrst sem leiðbeinandi í
Síðuskóla og síðan hjá Lífeyr-
issjóði Norðurlands. Í febrúar
árið 2001 hóf hún störf hjá Ak-
ureyrarbæ, fyrst sem deildar-
stjóri fjárreiðudeildar og síðar
sem skrifstofustjóri skrifstofu
Ráðhúss til ársins 2018 þegar
hún flutti til Reykjavíkur og
hóf störf á skrifstofu borgar-
stjórnar í Reykjavík.
Útför hennar fer fram frá
Áskirkju í dag, 27. september
2019, klukkan 15.
inmaður Ástu er
Friðgeir Steinsson
og sonur þeirra er
Kristófer Máni
Friðgeirsson (f.
2012). Börn Bjarna
af fyrra hjóna-
bandi eru Guð-
björg Reykjalín
Forup (f. 1980) og
stjúpsonur Ari Jós-
efsson (f. 1969).
Eiginkona Guð-
bjargar er Katja Reykjalín For-
up. Þær eiga þrjú börn; Nönnu
(f. 2010), Elliot (f. 2013) og Max
(f. 2016). Ari á þrjá syni með
fyrrverandi eiginkonu sinni
Katherine; Brynjar (f. 1997),
Bjarka (f. 2002) og Axel (f.
2009).
Dagný ólst upp í Garðinum á
Suðurnesjum. Hún lauk Grunn-
skólanámi í Reykholti í Borg-
arfirði og stundaði nám við
Elsku mamma, það er sárara
en orð fá lýst að þurfa að kveðja
þig og skrifa þessi hinstu
kveðjuorð til þín. Góðar minn-
ingar munu áfram lifa. Eftir erf-
ið veikindi líður þér vonandi bet-
ur núna og ég vona innilega að
við munum hittast á ný þegar
minn tími kemur.
Nokkur orð sem lýsa þér vel í
lifanda lífi eru jákvæð, bjartsýn,
greind, traust og góð mann-
eskja. Lífið er ekki alltaf sann-
gjarnt og í þínu tilfelli er það svo
sannarlega ekki. Að vera tekin í
blóma lífsins og svo margt að
lifa fyrir. Mikill missir fyrir okk-
ur öll og stórt skarð sem verður
aldrei fyllt.
Sorgin er mikil en það sem ég
vil helst minnast á er þakklæti
fyrir allt það sem þú hefur gert
fyrir mig í gegnum tíðina og fyr-
ir það mun ég vera þér ævinlega
þakklátur.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
alltaf getað leitað til þín og verið
ávallt velkominn og vel tekið á
móti mér þegar ég kom í heim-
sókn norður og svo síðar í Má-
natúnið. Ég er þakklátur fyrir
alla þá hjálp og stuðning frá þér
þegar ég var í námi.
Ég er svo þakklátur fyrir að
þú hafir kynnst Bjarna og þið
áttuð góð ár saman. Mjög minn-
isstæður er brúðkaupsdagurinn
ykkar þar sem hamingjan skein
úr augum ykkar beggja. Minn-
ingar frá þeim góða degi mun ég
varðveita. Langar einnig að
nefna ferðina til Tenerife þar
sem við mættum óvænt og það
mun ég varðveita ásamt öllum
þeim samverustundum sem við
áttum saman í gegnum tíðina og
lengi mætti áfram telja.
Ég er þakklátur fyrir þær
samverustundir sem við áttum á
líknardeildinni í Kópavogi og að
við fjölskyldan gátum verið sam-
an allt til enda og fylgt þér eins
langt og kostur er í þessu lífi.
Þín er sárt saknað og verður
um ókomna tíð.
En þangað til næst, hvíl í friði
elsku mamma.
Kveðja,
Þorleifur (Olli).
Elsku Dæja, það er nánast
óhugsandi að hugsa til þessa að
þú verðir ekki partur af okkar
daglega lífi lengur. En það er
mikil huggun í því að það eru
svo margar góðar minningar
sem lifa.
Ég kynntist þér fyrir rúmlega
19 árum þegar við Ásta fórum
að taka saman og var fluttur inn
til ykkar nánast daginn eftir.
Það hefðu ekki allir tekið því
fagnandi að fá 17 ára töffara inn
á heimilið en þú bauðst mig
strax velkominn. Mér leið alltaf
svo vel í kringum þig enda ekki
hægt að vera með betri nær-
veru, varst alltaf svo róleg og
yndisleg og stutt í húmorinn.
Það vakti strax athygli mína
hversu nánar þið Ásta voruð og
gerði ég stundum grín að henni
fyrir að þurfa að tala við mömmu
sína á hverjum degi. Það vandist
þó fljótt og gerði ég mér grein
fyrir hversu mikinn styrk hún
sótti í þig og hversu yndislegt
samband ykkar var. Þú varst
alltaf til staðar fyrir okkur og í
daglegu sambandi sama hvar í
heiminum við vorum niðurkom-
in.
Það voru ófá skotin og alltaf
nett pressa hvað varðaði barna-
börn og þvílíkt sem þú varst glöð
þegar Ásta var ólétt að Kristófer
Mána. Það var augljóst að þú
ætlaðir þér stóra hluti í ömmu-
hlutverkinu og þvílík ofuramma
sem þú varst. Það er eins og þú
hafir vitað hvað tíminn var dýr-
mætur. Kristófer dýrkar þig og
var endalaust heppinn að fá að
hafa þig fyrstu sjö árin af ævi
sinni og mun hann búa að því
alla ævi.
Það var mikið áfall þegar þú
veiktist en þú tæklaðir þetta svo
vel og gerðir það erfitt fyrir okk-
ur að hellast í sorg. Tíminn var
svo vel nýttur og margar góðar
minningar búnar til. Mér þykir
endalaust vænt um að hafa náð
að kveðja þig og eiga með þér
smá stund áður en þú kvaddir
þennan heim. Þín verður sárt
saknað og minningu þinni haldið
á lofti.
Þinn tengdasonur,
Friðgeir.
Hún hét Dagný Magnea og
var litla systir mín. Ég var fjög-
urra ára þegar hún fæddist.
Dæja var hún kölluð, hláturmild
og glaðlynd frá fyrsta degi og
þannig auðgaði hún líf okkar
allra, jafnvel á meðan drungi
skilnaðar foreldra okkar var yfir
heimilinu og hún yngst og við-
kvæmust. Mig grunaði ekki þá
að hún ætti eftir að verða sú sem
ætíð veitti mér stuðning og skjól
með skýrri sýn á tilveruna og
góðum ráðum á erfiðum stund-
um. Dagný systir mín var sú sem
ég gat alltaf reitt mig á, líka þeg-
ar að mamma okkar dó langt
fyrir aldur fram. Og raunar var
hún öllum sínum nánustu ómet-
anleg stoð og stytta.
Dagný var mér ekki bara afar
góð systir heldur einnig trúnað-
arvinur. Eftir að við fluttum að
heiman töluðum við saman í síma
nánast á hverjum degi og hitt-
umst þegar færi gafst. Þegar á
bjátaði hafði hún lag á að sjá
lausnir og broslegu hliðarnar á
tilverunni. Og þegar heimilis-
fólkið heyrði mig skellihlæja í
símann vissi það að ég var að
tala við Dæju.
Dæja var orðin tveggja barna
móðir þegar hún lét drauminn
um framhaldsnám rætast. Svo
fór að hún lauk háskólaprófi með
glæsibrag og fékk starf þar sem
menntun hennar og mannkostir
nutu sín.
Gæfan slóst svo sannarlega í
för með henni systur minni þeg-
ar hún kynntist eiginmanni sín-
um Bjarna Reykjalín sem gerði
hana svo hamingjusama þau
sautján ár sem þau áttu saman.
Við Dæja áttum okkur hefð í
nokkur ár sem við kölluðum
„systra“ sem fólst í því að við
tókum frá eina helgi á ári, bara
fyrir okkur tvær. Oftast fór ég
norður og reyndi ef mögulegt
var að hitta á Akureyrarvöku.
Dæja var þá búin að skipuleggja
ferð um bæinn með tilheyrandi
dekri. Við fórum ekki heim fyrr
en Bjarni var búinn að elda
handa okkur dýrindis mat eins
og honum einum er lagið. Yfir
eftirrétti spilaði Bjarni gjarnan
fyrir okkur lögin hans Fúsa á pí-
anóið og lagið Dagný með sér-
stakri innlifun.
Það er svo margs að minnast
og svo margt skemmtilegt sem
við gerðum saman. Og hvort sem
það voru fjölskylduheimsóknir
eða ferðalög til útlanda eða sam-
töl um hversdaginn létti Dæja
okkur lífið.
Dagný hóf störf hjá Reykja-
víkurborg árið 2018 og var að-
eins búin að vinna hjá borginni í
um tvo mánuði þegar að hún
greindist með krabbamein.
Henni líkaði nýja vinnan vel og
var ánægð með flutninginn til
Reykjavíkur. Við höfðum hugsað
okkur gott til glóðarinnar og lagt
á ráðin um enn fleiri samveru-
stundir þar sem stutt væri að
fara bæði á milli vinnustaða okk-
ar og heimila. En þá greip illvígt
krabbamein inn í og nú verða
samverustundirnar ekki fleiri.
Síðustu vikurnar voru ein-
staklega erfiðar og það var Dag-
nýju mikils virði hve börnin
hennar og Bjarni voru henni
traust og góð. Ástin og umhyggj-
an á milli þeirra hjóna varð þá
nánast áþreifanleg.
Mikið er ég þakklát fyrir að
hafa átt hana Dagnýju fyrir syst-
ur.
Elsku Bjarni, Olli, Ásta og
fjölskylda, missir ykkar er mik-
ill. Við Eiríkur færum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Elsku systir mín. Takk fyrir
allt.
Oddný G. Harðardóttir.
Dagný var systir Oddnýjar
móður okkar. Það er erfitt til
þess að hugsa að Dæja frænka
sé fallin frá. Við systur erum
þakklátar fyrir að hafa átt Dæju
að. Það var ómetanlegt að vita af
traustum faðmi Dæju frænku á
hliðarlínunni. Til hennar vorum
við alltaf velkomnar og hún tók á
móti okkur með sínu einstaka
smitandi brosi. Börnin okkar
tóku líka strax ástfóstri við
Dæju. Það var glaðværðin og
hennar opni faðmur sem gerði
það að verkum. Það var einhvern
veginn allt svo eðlilegt hjá Dæju,
það er erfitt að útskýra það en
það erum við systur sammála
um. Kannski er það tilfinning
okkar vegna þess hve líkar þær
mamma voru. Þegar við hugsum
til baka heyrum við hláturinn í
þeim systrum. Í kringum þær
var aldrei leiðinlegt að vera, það
var hlegið svo mikið að tárin
láku niður kinnarnar. Það eru
minningar sem við munum alltaf
geyma í hjarta okkar. Í kringum
Dæju var alltaf mikil gleði og
grín. Það er okkur minnisstætt
frá æsku að ef við vorum með
nammi eða gos hjá Dæju áttum
við von á að hún vildi fá að
smakka fyrst til þess að „athuga
hvort þetta væri nokkuð eitrað“.
Við notum þessa línu óspart á
okkar börn og hugsum þá til þín,
elsku frænka. Hvíl í friði. Elsku
Bjarni, Olli, Ásta frænka og fjöl-
skyldur, hugur okkar er hjá ykk-
ur.
Ásta Björk og Inga Lilja
Eiríksdætur.
Ég sit í ókunnugu húsi í Garð-
inum, heimabæ Dagnýjar, um-
hverfið og lyktin framandi fyrir
ungan framhaldsskólanema
norðan úr landi. Loks kemur
Dagný og leysir mig úr prísund-
inni, þvílíkur léttir, en á þessum
tíma var Dagný sambýliskona
Árna bróður. Mikið vorum við
oft búin að skemmta okkur yfir
þessum aðstæðum. Dæja, eins
og hún var alltaf kölluð í fjöl-
skyldunni, var afar indæl mann-
eskja, eldklár og vildi öllum það
besta. Góður húmor og smitandi
hlátur óma í öllum minninga-
brotum um Dæju. Því kynntist
ég vel þegar ég bjó hjá henni og
Árna í Goðabrautinni á Dalvík,
það var dýrmæt reynsla á svo
margan hátt enda gátum við
Dæja spjallað um alla heima og
geima og hún studdi mig ávallt í
náminu, en Dæja hafði sérstakt
lag á að gera nám áhugavert og
skemmtilegt. Dæja var aldrei að
flækja hlutina fyrir sér og bar
t.d. matseðillinn í Goðabrautinni
þess merki. Einfaldleikinn var
framar öllu og talaði Dæja oft
um að hún væri ekki mikill kokk-
ur, en mér líkaði þessi einfald-
leiki afar vel, fiskibollur, fiskbúð-
ingur, hakk og spaghettí koma
þar fyrst upp í hugann. Eitt
verður þó ekki af Dæju tekið,
hún var snillingur í að gera
tartalettur í ýmsum útgáfum
enda var það óskaréttur fjöl-
skyldunnar um hátíðir. Dagný
tókst á við margvíslegar áskor-
anir í lífinu og fór það ávallt vel
úr hendi hvort það sem var að
vinna í fiski, vera bóndi eða
skrifstofustjóri, allt leysti hún af
alúð og æðruleysi. Það gerði hún
einnig í sínu síðasta verkefni, en
varð því miður að játa sig sigr-
aða eftir hetjulega baráttu. Að
leiðarlokum er okkur Hermínu
efst í huga þakklæti, þakklæti
fyrir afar ánægjuleg kynni og
vinskap í gegnum árin. Elsku
Ásta, Olli, Bjarni og fjölskyldan
öll, megi allar góðar vættir
styrkja ykkur í sorginni.
Blessuð sé minning Dagnýjar
Magneu.
Arnar og Hermína.
Elsku Dæja frænka mín er
látin aðeins fimmtíu og átta ára
gömul. Mig langar að skrifa
nokkrar línur um hana Dæju
mína sem fór allt of fljótt frá
okkur. Móður sína missti hún
þegar hún var tuttugu og eins
árs en þá var Ásta frænka móðir
hennar fjörutíu og átta ára. Mik-
il og góð vinátta og systrakær-
leikur var á milli föður míns
Knúts og Ástu frænku og mikill
samgangur. Við Dæja vorum
mikið saman sem börn og lékum
okkur saman og þá oft upp á lofti
í Björkinni æskuheimili Dæju.
Þar var stórt og gott rými sem
nýtt var til alls kyns leikja og þá
aðallega búaleiks. Mér er minn-
isstætt þegar við gerðum okkur
búaleik í heiðinni fyrir ofan
heimili hennar og læddumst í
ýmsar bökunarvörur hjá Ástu
frænku. Nú átti að búa til alvöru
köku og sulluðum við hinum
ýmsum hráefnum saman þ.á m.
miklu af kanil. Kakan leit vel út
að okkar mati og borðuðum við
hana af bestu lyst. Ekki leið okk-
ur eins vel þegar heim kom, urð-
um báðar veikar í maga og borð-
aði ég ekki kanil öll mín
bernskuár eftir þetta, ekki fyrr
en ég varð fullorðin. Við Garð-
húsafrænkur höfum þann góða
sið að hittast á vorin ár hvert.
Við fórum tvisvar til Akureyrar
til Dæju og Bjarna og voru það
yndislegar ferðir okkar frænkna,
alltaf svo vel tekið á móti okkur,
allt vel skipulagt og skemmti-
legt. Í vor hittumst við og þú
varst mætt þó að þú hefðir feng-
ið slæmar fréttir deginum áður,
svo falleg og leist svo vel út. Það
er erfitt að hugsa til þess að þú
komir ekki í næsta hitting en við
frænkurnar munum halda upp
heiðri þínum, elsku Dæja mín.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnumlífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku Bjarni, Ásta, Olli,
Jenný, Odda og fjölskyldur,
missir ykkar er mikill en eftir lif-
ir minning um yndislega eigin-
konu, móður, systur, ömmu og
frænku.
Guð geymi þig, elsku Dæja.
Þín frænka
Unnur Knúts.
Ég var svo lánsöm að verða
þeirrar gæfu njótandi að kynn-
ast Dagnýju eða Dæju eins og
hún var gjarnan kölluð fyrir
rúmum fjörtíu árum þegar við
urðum skólasystur í Reykholti í
Borgarfirði.
Dæja var falleg bæði að utan
sem innan og fáguð í framkomu.
Bakgrunnur okkar var um
margt ólíkur, önnur úr sveit en
hin úr sjávarþorpi en það breytti
því ekki að með okkur tókst vin-
átta sem var það sterk að ekkert
í lífsins ólgusjó hefur getað
skyggt á hana.
Hlutverk okkar og aðstæður
voru margbreytilegar, en fyrst
og fremst vorum við vinkonur og
á stundum var hún systirin sem
mig langaði alltaf til að eignast.
Við gátum deilt sorgum og gleði,
stutt, hughreyst og gefið hvor
annarri góð ráð en umfram allt
hrósað hvor annarri þegar við
unnum okkar litlu persónulegu
sigra. Við vorum mágkonur í
sextán ár en ég hef einnig verið
svo lánsöm að vera samferða
Dæju og Bjarna og séð hamingj-
una og ástina sem ríkti á milli
þeirra, samband sem var ein-
stakt traust og sterkt.
En ég bar einnig gæfu til að
vera föðursystir þeirra Olla og
Ástu sem hafa misst einstaka
móður sem var stolt af þeim, bar
hag þeirra og velferð ávallt fyrir
brjósti og óskaði þess heitast af
öllu að geta létt þeim sorgina og
byrði með einhverjum hætti.
Það er staðföst trú mín að
með æðruleysi sínu, manngæsku
og umhyggju fyrir maka, börn-
um, barnabarni, tengdasyni og
systrum hafi hún lagt sitt og
meira til á vogarskálarnar til að
svo mætti verða.
Við áttum okkur draum um að
fara saman í ferð í sól og sum-
aryl, draumurinn bíður þar til
við hittumst næst.
Svo lít ég upp og sé við erum
saman þarna tvær
stjörnur á blárri festingunni sem
færast nær og nær.
Ég man þig þegar augu mín eru
opin, hverja stund.
En þegar ég nú legg þau aftur, fer
ég á þinn fund.
(Megas)
Hvíl í friði, mín kæra, og
hafðu þökk fyrir allt.
Helga Ester Snorradóttir.
Við á skrifstofu borgarstjórn-
ar duttum í óvæntan lukkupott
þegar við auglýstum lausa stöðu
og fengum umsókn að norðan frá
konu sem hafði um árabil sinnt
nánast öllum sömu verkefnum á
Akureyri og við gerum í Reykja-
vík. Ekki dró úr ánægju okkar
þegar hún kom til starfa. Hún
vann hratt og vel og áður en við
vissum af var hún langt komin
með að endurskipuleggja verk-
ferla skrifstofunnar og skrifa um
það gagnlega handbók.
Það fór aldrei mikið fyrir
Dagnýju en það tók ekki langan
tíma fyrir hana að vinna hug og
hjörtu okkar allra. Hún hafði
hæverskt og ljúft yfirbragð en
undir því leyndist nagli sem stóð
fast á sínu og lét engan vaða yfir
sig. Hún var líka svo skemmti-
leg, átti til að lauma inn í samtöl
athugasemdum sem komu okkur
alltaf að óvörum og gerðu okkur
máttlaus úr hlátri.
Hún var búin að vinna með
okkur í örfáa mánuði og taka
með okkur eina frábæra kosn-
ingatörn þegar hún greindist
með krabbamein í fyrra. Hún fór
í stífa meðferð, alltaf handviss
um að hún kæmi aftur til starfa
og það reyndist rétt. Hún kom
hægt og rólega aftur, alltaf mætt
fyrst af öllum, eftir hressandi
göngutúr úr Mánatúninu. Hún
féll strax aftur inn í hópinn eins
og flís við rass og það var eins og
hún hefði aldrei farið. Svo kom
reiðarslagið í vor. Meinið hafði
tekið sig upp að nýju og hún
þurfti aftur frá að hverfa.
Fréttirnar um andlát vinkonu
okkar komu okkur öllum í opna
skjöldu. Við vissum að útlitið
væri ekki gott en við höfðum
aldrei látið okkur detta í hug að
þetta gæti gerst svona hratt. Um
leið og við þökkum fyrir dýrmæt
kynni syrgjum við Dagnýju og
árin sem við fengum ekki með
henni. Aðstandendum öllum
vottum við okkar dýpstu samúð.
Fyrir hönd samstarfsfólks á
skrifstofu borgarstjórnar,
Hekla Björk Laxdal.
Dagný Magnea
Harðardóttir
HINSTA KVEÐJA
Glaðværð, hlýtt viðmót,
fallegt bros og húmor. Við
söknum góðrar og fallegrar
vinkonu sem kveður allt of
snemma og snögglega. Við
þökkum fyrir vináttu og
góðar minningar m.a. frá
nýliðnu sumri, sem fylgja
okkur um ókomin ár, og
vottum Bjarna vini okkar
og fjölskyldum þeirra Dag-
nýjar okkar innilegustu
samúð.
Þorgerður og Árni.
Sími · 567 9110 · utfarir@utfarir.is · www.utfarir.is
Stofnað 1990
Traust fjölskyldufyrirtæki í áratugi