Morgunblaðið - 27.09.2019, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. SEPTEMBER 2019
islegur tími. Ég get aldrei full-
þakkað ykkur vinskap og hjálp-
semi, elsku Halli og Steina.
Þegar platan kom úr fram-
leiðslu sóttir þú diska handa okk-
ur. Ég kom fljúgandi suður, þið
feðgar tókuð á móti mér á flug-
vellinum og Sölvi, litli sonur þinn,
rétti mér fyrsta eintakið. Ég
gleymi því aldrei.
Svo fylgdum við plötunni eftir
og þú komst austur, gistir að
sjálfsögðu hjá okkur Gunnu,
varst einu sinni í heila viku. Það
var góður tími. Við spiluðum
nokkra tónleika fyrir austan, fór-
um út að skokka saman og nutum
lífsins í sveitinni minni.
Það var margt sem tengdi
okkur. Þú hringdir í mig fyrir
nokkrum árum og spurðir:
„Gummi, þú ert menntaður kenn-
ari er það ekki?“ Ég jánkaði því
en sagðist aldrei hafa kennt. „Ég
er byrjaður að kenna og það er
alveg frábært!“, sagðir þú og ég
fann hvað þú varst stoltur. Næst
þegar ég kom suður bauðstu mér
að skoða skólann og sérstaklega
tónfræðistofuna þína. Þarna leið
þér vel.
Í huga mínum varstu snilling-
ur, ég er ekki í vafa um það. Ég
hef engan heyrt plokka gítar jafn
vel eða jafn hratt, allavega ekki í
návígi. Einstakur söngvari og
hvernig í ósköpunum gastu mun-
að alla þessa löngu ljóðabálka
bæði eftir þig og aðra? Ég vildi
að þú hefðir betur skilið hvað þú
varst í raun mikið númer en
kannski vissirðu það?
Þú gerðir svo miklu meira fyr-
ir mig en sjálfsagt þykir. Fyrir
það verð ég ævinlega þakklátur.
Ég votta Steinu, Steinari,
Reyni, Sölva, fjölskyldu og vinum
mína dýpstu samúð.
Guðmundur
Rafnkell Gíslason.
Við í Ölduselsskóla kveðjum
nú vinnufélaga og vin. Halli byrj-
aði að kenna í Ölduselsskóla eftir
hvatningu frá þáverandi stjórn-
endum. Hann var þekktur í
hverfinu sem tónlistarmaður og
dyggur stuðningsmaður ÍR.
Halli ákvað að slá til og prófa að
kenna í grunnskóla þegar upp
kom sú staða að það vantaði tón-
menntakennara í skólann. Hann
hafði reynslu af því að kenna
nemendum á gítar en var annars
óreyndur á sviði kennslu. Hann
hafði þó strax hugmyndir um
hvernig hann vildi haga kennsl-
unni. Hann vildi að tónmennt
væri skapandi grein þar sem
nemendur fengju tækifæri til að
fræðast, upplifa og njóta. Und-
anfarin ár kom Halli að uppsetn-
ingu á leikritinu í Ölduselsskóla.
Í fyrstu aðstoðaði hann með tón-
listina, varð svo fljótlega aðstoð-
arleikstjóri, leikstjóri og í nokkur
ár samdi hann einnig handritið,
smíðaði leikmynd og hannaði
sviðsmynd. Eitt árið stofnaði
Halli samspilshóp á meðal nem-
enda. Í hópnum voru áhugasamir
nemendur sem spiluðu á hljóð-
færi eða sungu. Hópurinn hittist
reglulega, æfði lög og fékk tæki-
færi til að troða upp við hin ýmsu
tækifæri. Halli sá einnig um
tæknimálin í Ölduselinu og á
hverju ári aðstoðuðu nemendur
við þau. Halli leiðbeindi þeim
varðandi hljóð og lýsingu og öðl-
uðust þeir mikla hæfni á þessu
sviði.
Halli stofnaði einnig hljóm-
sveit í starfsmannahópnum. Í
hljómsveitinni voru starfsmenn
sem höfðu gaman að því að spila
og syngja lög og troða upp á hin-
um ýmsu skemmtunum. Í Öldu-
selinu voru bæði Eurovision-lög-
in hans Halla tekin upp. Þegar
hann komst áfram og svo í úrslit-
in, bæði árið 2011 og 2013, var
mikil gleði og eftirvænting í skól-
anum. Nemendur og starfsfólk
tóku þátt í gleðinni með Halla og
studdu hann áfram. Það var
ósjaldan sem Halli spilaði undir
fjöldasöng á hinum ýmsu
skemmtunum hjá starfsfólki og
nemendum þeim til mikillar gleði
og ánægju. Hann gat spilað flest
óskalög og kunni texta við marga
slagara. Á þeim árum sem Halli
starfaði í Ölduselsskóla hélt hann
reglulega tónleika. Oftast voru
tónleikarnir haldnir á Kaffi Ro-
senberg og mættu fjölmargir
starfsmenn til að hlýða á og
njóta. Eftir nokkur ár í Öldusels-
skóla ákvað Halli að fara í Kenn-
araháskólann og kláraði grunn-
skólakennaranámið. Á þeim tíma
var námið lengt og útskrifuðust
nemendur með meistaragráðu.
Halli grínaðist oft með það að
hann væri með meistaragráðu í
tónlist, leiklist og dansi. Honum
fannst gaman að geta sagt að
hann væri með meistaragráðu í
dansi því það var eflaust það eina
sem hann hafði ekki nógu mikið
sjálfstraust í.
Halli kláraði námið með fullri
vinnu, smíðaði hús og gaf út eina
eða tvær plötur í leiðinni. Það var
því aldrei lognmolla í kringum
hann og hann snerti við okkur á
svo margan hátt. Það er sárt að
kveðja en eftir standa margar
góðar minningar sem lifa áfram í
hjarta okkar. Halli mun alltaf
eiga hlut í Ölduselsskóla í skóla-
söngnum sem er falleg minning
um hæfileikaríkan og einstakan
tónmenntakennara. Við sendum
fjölskyldu og vinum innilegar
samúðarkveðjur.
Fyrir hönd starfsfólks í Öldu-
selsskóla,
Elínrós Benediktsdóttir
skólastjóri.
Ég kynntist Halla árið 2012
þegar ég hóf störf hjá Öldusels-
skóla, ég á skrifstofunni og Halli
sem tónmenntakennari við skól-
ann. Halli var allt í öllu er varðaði
tónlist í skólanum. Hann sá um
að spila á sal þegar það voru
uppákomur og þegar það var
samsöngur á sal. Fallegi skóla-
söngurinn okkar er eftir Halla.
Hann tók þátt í öllum leikritum
sem leiklistarval unglingadeildar
setti upp á hverju ári. Oftast sá
hann um tónlistina en árin 2017
og 2018 voru frumsamin leikrit
eftir hann og krakkana í leiklist-
arvalinu, Hótel hamingja og ári
seinna söngleikurinn Húsið, frá-
bær leikrit bæði tvö.
Halli plataði mig í starfs-
mannafélagið árið 2016 og vorum
við í tvö skólaár í félaginu ásamt
nokkrum dásamlegum sam-
starfskonum okkar og var ýmis-
legt brallað, kaffistofan skreytt
fyrir hrekkjavökuna, vorhátíðir
starfsmanna, aðventugleði,
árshátíðir og margt fleira. Við
skipulögðum m.a. árshátíðarferð
til Stokkhólms sem tókst mjög
vel og voru margir sem fóru og
skoðuðu Abba-safnið. Halli
samdi síðar ótrúlega fallegan
texta við lag Abba-hópsins, Chi-
quitita, en hann nefndi lagið
Kava í þeirri útgáfu.
Halli var mjög góður vinur og
hafði ótrúlega góða nærveru og
vildi öllum vel. Ég á eftir að
sakna þess að heyra ekki í honum
framar og spjalla um allt milli
himins og jarðar. Halli var fædd-
ur tónlistarmaður og hafði þessa
náttúrulegu hæfileika. Hann var
mjög hugmyndaríkur og frjór og
kom það vel fram í listsköpun
hans. Lögin og textarnir voru
fjölbreyttir og munu lifa með
okkur og ylja okkur um hjarta-
rætur.
Söknuðurinn eftir góðum
vinnufélaga er mikill og hans
verður sárt saknað í Öldusels-
skóla. Takk fyrir samfylgdina og
samstarfið.
Elsku Steina, Steinar, Reynir,
Sölvi, fjölskylda og vinir, ég votta
ykkur samúð mína. Missir ykkar
er mikill. Hvíldu í friði, elsku vin-
ur.
Kristjana, skrifstofustjóri
Ölduselsskóla.
Haraldur Reynisson
✝ Birta HrundIngadóttir
fæddist 24. maí
1995 í Stokkhólmi.
Hún lést á gjör-
gæsludeild Land-
spítalans í Fossvogi
17. september
2019.
Móðir Birtu er
Áslaug María
Gunnarsdóttir, f.
3.11. 1960, og faðir
hennar er Sigurður Ingi Sig-
urðsson, f. 11.7. 1956. Alsystur
Birtu eru þær Iða Brá Ingadótt-
ir, f. 4.10. 1986, og Harpa Lind
Ingadóttir, f. 9.12. 1988. Hálf-
systkini hennar eru Hrólfur Sig-
urðsson, f. 1.9. 1977, Nora Sig-
urðsson, f. 27.11. 2002, og Einar
Sigurðsson, f. 10.6.
2006.
Birta Hrund bjó í
Ängsvik í Stokk-
hólmi til ársins
2001 en þá fluttist
hún til Íslands
ásamt móður sinni
og systrum. Þær
bjuggu á Seltjarn-
arnesi til ársins
2012 er þær fluttu í
Mosfellsbæ.
Birta Hrund lauk grunnskóla-
prófi frá Austurbæjarskólanum
í Reykjavík 2011. Hún hóf nám á
listabraut Fjölbrautaskólans í
Breiðholti veturinn 2011-2012.
Útför Birtu Hrundar fer fram
frá Fossvogskirkju í dag, 27.
september 2019, klukkan 15.
Elsku, yndislega Birta
Hrundin mín.
Mér finnst þú sýna mér mik-
inn heiður að velja mig fyrir
móður þína. Ég veit hve mikl-
um mannkostum þú ert búin og
hve mikla hæfileika þú hefur á
alls konar sviðum. Þú auðgar
heiminn og gerir hann ríkari
með nærveru þinni. Ég ber
mikla virðingu fyrir þér. Ég
veit hve lífið hefur verið þér
erfitt og hve þungar byrðar
voru á þig lagðar. Ég hef svo
oft óskað að ég gæti losað þig
við þær og borið þær fyrir þig.
Margt af því sem á þig var
lagt er svo ósanngjarnt og þú
áttir ekkert af því skilið. Þér
fannst þú oft misskilin og þurft-
ir að mæta fólki sem særði þig.
Tilganginn með því hef ég aldr-
ei getað skilið. Þótt ég hafi
áreiðanlega gert mörg mistök á
vegferð þinni og bið þig heitt
og innilega að fyrirgefa mér, þá
er samt svo dýrmætt hve sam-
band okkar var gott. Okkur leið
vel í návist hvor annarrar og þú
gast leitað til mín og gerðir mig
að trúnaðarvini þínum. Þá gat
ég oft hjálpað þér að líða betur
þegar þér leið illa.
Sem betur fer eru líka marg-
ar góðar og fallegar minningar
í sögu þinni. Og þú kynntist
fólki sem sá þig eins og þú ert
og kann að meta þig og þykir
ákaflega vænt um þig. Ég hef
alltaf elskað þig af öllu mínu
hjarta og allri minni sál. Það
mun ég ávallt gera. Góða ferð,
Birta mín. Ég veit að þú ert á
leiðinni á annan og betri stað
þar sem þú getur verið alveg
óhrædd, alveg örugg, alveg ró-
leg og þess vegna alveg frjáls
og alveg ánægð. Þegar ég er
búin hér hittumst við kannski
þar.
Þín ætíð elskandi
mamma.
Elsku Birta mín, það er með
sorg í hjarta sem við kveðjum
þig, elsku frænka okkar, svona
alltof fljótt. Það er erfitt að
horfast í augu við þá staðreynd
að þú sért farin. En svona er
lífið stundum skrítið og hlutir
gerast sem maður skilur ekki
alveg.
Það sem mér er efst í huga
þegar ég hugsa um þig er
hversu mikill dýravinur þú
varst. Það er stór kostur og það
segir svo margt um hvaða innri
mann þú hafðir að geyma. Það
sem þú skildir svo vel og marg-
ir aðrir gera ekki, er að dýrin
og jörðin og allt það góða sem
hún hefur að geyma er ekki hér
til þess að þóknast okkur
mannfólkinu einu. Þú áttir
mjög erfitt með að sætta þig
við óréttlætið sem mennirnir
beita aðrar lífverur og vildir
vekja athygli á þessum mál-
efnum. Fyrir það vil ég þakka
þér. Það getur verið erfitt fyrir
svona fallega sál eins og þína að
lifa í þessum heimi. Ég hugsa
hlýtt til þeirra æskuminninga í
Kofanum þar sem við spiluðum
kodden og pakk með systrum
þínum Iðu og Hörpu.
Þeir segja mig látna, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar að hafna.
Frá litlu hjarta berst lítil rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og gleði ég senda mun ljós,
sem að mun ykkur gleðja.
(Höf. ók.)
Elsku Birta, ég trúi því að
við munum hittast aftur á betri
stað og vil ég óska þér góðrar
ferðar. Elsku Áslaug, Iða og
Harpa, þið eigið alla mína sam-
úð á þessum erfiða tíma.
Rósa Líf.
Elsku Birta frænka.
Ég á erfitt með að trúa því
að þú sért látin og kveð þig
með mikla sorg í hjarta. Ég
átta mig ekki á því að ég fái
aldrei að sjá þig aftur og hafi
ekki möguleika á því að tala við
þig um himin og jörð. Það
fyrsta sem kemur upp í hugann
þegar ég hugsa til þín, eru allir
þeir góðu tímar og minningar
sem við frændsystkinin áttum
saman. Flestar eru þær tengd-
ar Kofanum hjá afa og ömmu.
Við gátum veitt hornsíli í
Silungatjörn allan daginn. Auð-
vitað slepptum við þeim síðar í
tjörnina hans afa þar sem þú
varst mikill dýravinur. Það var
alltaf mikið fjör hjá okkur
frænkum enda voru systur þín-
ar, þær Iða og Harpa, duglegar
að finna eitthvað fyrir okkur að
gera þegar við komum saman.
Ég veit hversu mikið teymi
þið mæðgur voruð og sam-
hryggist ég ykkur innilega, Ás-
laug, Iða og Harpa. Ég finn
fyrir mikilli sorg þegar ég rifja
upp minningar okkar en á sama
tíma finn ég fyrir hlýju. Takk
fyrir allar góðu minningarnar
sem þú hefur gefið okkur, elsku
frænka. Ég harma það að hafa
þurft að kveðja þig svona
snemma. Þú ert góð og falleg
sál og við munum sakna þín.
Hilda Sól.
Elsku Birta mín. Það er erf-
itt að finna orðin núna. Það er
erfitt er að skilja þetta líf. Það
sem gerir þetta allt kannski ör-
lítið léttara er að ég trúi því að
þín fallega sál hafi fundið frið-
inn í ljósinu hlýja. Hvíldu í friði
ástin mín. Við eigum öll eftir að
sakna þín.
Elsku Áslaug, Iða og Harpa,
hugur minn er hjá ykkur.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Inga Kristrún.
Við Birta vorum ótrúlega
góðir vinir sem krakkar. Hún
var alltaf svo skemmtileg og
góðhjörtuð og náði vel til allra.
Hún hafði alltaf mjög sterka
réttlætiskennd og mikla sam-
kennd með öðrum. Hún var
barnung þegar hún varð græn-
metisæta og sýndi þannig í
verki það sem skipti hana máli.
Hún var svo góðhjörtuð og
innileg og það er ótrúlega
margt sem við getum lært af
henni.
Við vorum ekki alltaf í reglu-
legu sambandi en hún var alltaf
mikilvægur hluti af lífinu. Það
var alltaf gott að tala við hana.
Hvað sem hún var að ganga í
gegnum var hún alltaf til stað-
ar fyrir fólkið í kringum sig.
Hún var alltaf að kynna mig
fyrir tónlist, þáttum, jóga o.fl.,
vildi deila því sem henni fannst
gott. Hún var alltaf svo hvetj-
andi og sá alltaf það besta í öll-
um þó hún ætti erfiðara með að
gera það fyrir sjálfa sig.
Við Birta vorum lítið í sam-
bandi síðustu þrjú ár en ég
hugsaði alltaf öðru hvoru til
hennar með söknuði. Mig
dreymdi hana fyrir nokkrum
vikum og ætlaði að heyra í
henni en dagarnir liðu og ég
leyfði mér að gleyma því aftur.
Á þeim tíma var ég bara í lífs-
ins hamagangi og leyfði
straumnum að taka yfir en ef
ég hugsa til baka núna get ég
ekki skilið það. Nú þegar við
getum aldrei farið aftur saman
í sund, eða bara setið og talað
saman.
Elsku Birta, ég vona að þú
vitir hversu mikið við söknum
þín öll. Ég elska þig og vona að
þú finnir frið og að þér líði bet-
ur.
Óðinn Dagur
Bjarnason.
Elsku Birta Hrund.
Það var sárt að fá símatalið
frá henni mömmu þinni þar
sem hún sagði mér frá andláti
þínu. Þú svo ung, vel gefin og
góð. Ég veit vel að síðustu árin
hafa verið þér erfið. Þú hefur
háð harða baráttu við sjúkdóm
sem er svo ógurlegur og óskilj-
anlegur. Ég dáist að þér,
mömmu þinni og systrum fyrir
þolgæðið, styrkinn og samstöð-
una í þessari baráttu. Þið voruð
í þessu sem öðru svo sterkar
og duglegar. Órjúfanleg heild
eða lið sem stóð saman, stend-
ur saman í hverju sem á dynur.
Hugurinn leitar til barnæsku
þinnar, til leikja ykkar frænd-
systkinanna í Kofanum hjá afa
og ömmu. Það voru góðir tímar
með ærslafullum útileikjum,
eða spilum, lestri og samtölum
þegar veður leyfði ekki annað.
Áhugi þinn og ást á dýrunum
er eftirminnilegur. Þú hugsaðir
vel um hundana og kisurnar og
sýndir hestunum mikinn áhuga.
Það voru ekki bara dýrin sem
næst stóðu sem nutu þessa. Þú
varst óþreytandi á að minna
fólk á að hugsa vel um dýr og
náttúru. Í þér áttu öll dýr góð-
an vin og málsvara. Mér er
minnisstætt þegar ég áttaði
mig á hversu skarpgreind þú
varst. Þá varst þú komin á ung-
lingsár. Spurningarnar þínar
og athugasemdir sem í fyrstu
virtust utan úr blámanum en
reyndust svo komast beint að
kjarnanaum, hárbeittar og
krefjandi. Vel gert stelpa.
Kannski var það greindin og
listrænu hæfileikarnir sem
gerðu þér kleift að sjá hlutina í
öðru ljósi en við hin. Það er
sárt til þess að hugsa að við
fáum ekki að sjá þig þróa þessa
miklu hæfileika og einstöku
gáfur frekar. Það var þó gott
að fá þeirra notið um stund.
Hvíl í friði, elsku vina.
Elsku Áslaug systir, Iða
Brá, Harpa Lind og Ingi og
fjölskylda. Ég sendi ykkur
samúðarkveðjur vegna missis
þessarar einstöku stelpu.
Darri.
Ása og Birta, þessar sam-
rýndu mæðgur, rötuðu til okkar
í Suðurhlíðarskóla þegar Birta
var að fara í fimmta bekk og
strákabekknum sem ég kenndi
þá þótti sannarlega fengur í að
fá stelpu í bekkinn því þær
höfðu ekki verið margar í þess-
um árgangi hjá okkur, ekki síst
þegar kom svo í ljós að hún var
að mörgu leyti talsvert meiri
töffari en þeir.
Birta var sterkur persónu-
leiki, sannarlega með sínar
skoðanir, var ákveðin og vits-
munalega þroskuð vel um aldur
fram. Minnti á Ara í vísunni
sem var lítill trítill en spurði
samt svo mikið og krefjandi.
Birta hafði sterka réttlætis-
kennd en var þó um leið svo
undur ljúf og góð og alltaf stutt
í húmorinn.
Þegar við kennarar og
starfsfólk í Suðurhlíðarskóla
komum saman á heimili þeirra
mæðgna til að eiga stund með
Ásu þá tók ég eftir hvað við
vorum öll sammála um hvernig
hún Birta hefði verið sem nem-
andi því þótt svo við hefðum
kennt henni mismikið þá var
hún eins við okkur öll, glöð,
hugmyndarík, náttúrubarn og
mjög skapandi.
Þó gat þetta glaða og vel
gerða barn veikst og ratað í
veikindunum á ógæfustíg svo að
nú munu skilja leiðir um stund.
Við þökkum fyrir að hafa
fengið að kynnast henni og
samhryggjumst fjölskyldunni á
þessum erfiðu tímum. Við biðj-
um góðan Guð að styrkja og
hugga ástvini Birtu.
Fyrir hönd okkar í Suður-
hlíðarskóla,
Þóra Sigríður Jónsdóttir.
Elsku Birta
Þú vildir öllum heiminum svo vel.
Bara að heimurinn hefði reynst þér
betur,
reynst betri.
En þú horfðist í augu við heiminn.
Ofbeldið, þjáninguna, eyðinguna
sem við völdum öðrum mönnum,
öðrum dýrum, náttúru.
Hatur, græðgi, vald, vani, þægindi.
Og af botnlausri samkennd
leist ekki undan.
Og af botnlausri samkennd
leiðst fyrir það.
En í botnlausri samkennd leynist líka
von, við getum gert betur.
Þú reyndist heiminum betri
og fyrir náttúru, fyrir dýr, fyrir menn,
gerðir betur.
Því þú sást það sem heimurinn
gæti verið.
Horfðir svo djúpt inn í heiminn,
augu okkar,
og sást það góða í þeim.
Af einlægni, ófeimin sagðir frá og við
vildum standa undir því.
Litla ljós,
ljúfa ljós,
þú berð nafn þitt svo vel.
Þú vildir bara gera heiminn aðeins
bjartari.
Og það tókst.
Heimurinn er betri af því að þú
varst hér.
Við erum betri af því að þú
varst hér.
Við skuldum þér að gera betur,
vera allt það góða sem þú sást.
Takk Birta
fyrir okkur sem eftir erum.
Takk Birta
fyrir allt.
Ívar Karl Bjarnason.
Elsku Birta.
Ég man svo vel þegar ég
kynntist þér. Þú varst einungis
14 ára haustið sem við Ívar
byrjuðum að vera saman. Það
var svo sumarið eftir sem við
fórum öll saman upp í kofa og
Birta Hrund
Ingadóttir