Morgunblaðið - 27.09.2019, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. SEPTEMBER 2019
✝ ÞorsteinnGrétar Einars-
son var fæddur
11. október 1964 í
Silfurtúni í Garði.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun
Suðurnesja 16.
september 2019.
Foreldrar hans
voru Einar Daní-
elsson frá Ísafirði,
f. 6. september
1927, d. 8. maí 2001, og Kar-
ítas Halldórsdóttir frá Vörum
í Garði, f. 12. september 1928,
d. 26. janúar 2014. Systkini
Grétars eru Gunnar H. Häsler,
f. 1950, maki Brynja Kristjáns-
dóttir, f. 1954. Elísabet Guðný,
f. 1952, maki Hermann Krist-
jánsson, f. 1951. Snorri, f.
1954, d. 2010, maki Málfríður
Jódís Guðlaugsdóttir, f. 1962.
Kristjana Vilborg, f. 1956,
maki Sigurður Ásmundsson, f.
1963. Halldór Einarsson, f.
1957, maki Hrafnhildur Sig-
urðardóttir, f. 1962. Daníel, f.
Olivia Anna Canete Apas, f.
28. ágúst 2001.
Grétar bjó í Garðinum alla
sína tíð og starfaði við fisk-
vinnslu hjá afa sínum og
frænda á sínum yngri árum.
Svo fór hann að vinna við
smíðar hjá Ásgeiri Kjart-
anssyni frænda sínum og vann
hjá honum samfellt í mörg ár
og eftir að hann stofnaði sína
eigin fiskverkun árið 1995
greip hann alltaf í hamarinn
hjá Ása í gegnum tíðina þegar
minna var að gera í fiskhús-
inu. Hann hafði einnig unnið
við pípulagnir síðasta vetur
hjá Sigurði mági sínum. En
frá unga aldri átti knattspyrna
hug hans allan og spilaði hann
með nokkrum félögum, eins og
Víði, Keflavík, FH og Grinda-
vík ásamt því að spila þrjá
leiki með A-landsliðinu. Hann
æfði og spilaði með Old Boys
Keflavík/Víðir síðustu ár sem
var félagsskapur og urðu þeir
Íslandsmeistarar oftar en einu
sinni. En stærsta hluta hjarta
hans áttu þó Víðir og Grinda-
vík þar sem hann spilaði
lengst á sínum ferli.
Útför Grétars fer fram frá
Útskálakirkju í Garði í dag,
27. september 2019, og hefst
athöfnin klukkan 15.
1959. Vilhjálmur
Steinar, f. 1961,
maki Karen Heba
Jónsdóttir, f.
1960. Þorsteinn
Kristinn, f. 1962,
maki Kolbrún
Edda Sigfúsdótt-
ir, f. 1960. Sam-
feðra er Björn
Heiðar, f. 1948,
maki Margrét
Árnadóttir, f.
1950.
Grétar giftist Erlu Dögg
Gunnarsdóttur, f. 19. ágúst
1967, þann 30. júní 2008. For-
eldrar hennar eru Gunnar E.
Sigurbjörnsson, f. 1934, og
Sigríður Óladóttir, f. 1935, d.
2011. Börn Grétars og Erlu
eru Sunna Rós, f. 14. janúar
1987, hennar maki er Svavar
Ingi Lárusson, f. 30. desem-
ber 1994, sonur þeirra er
óskírður Svavarsson, f. 31.
ágúst 2019. Ásgeir, f. 4 ágúst
1995, og Árni Gunnar, f. 7.
janúar 1997, kærasta hans er
Elsku Grétar minn.
Svo sannarlega datt ég í
lukkupottinn þegar Guðborg
vinkona kynnti okkur hvort fyrir
öðru fyrir tuttugu og sex árum
og við höfum verið saman síðan
og verð ég henni eilíflega þakk-
lát. Þú varst ekki bara maðurinn
minn, þú varst líka minn besti
vinur. Sunnu Rós tókstu strax
sem þinni eigin dóttur og aldrei
sýndir þú að þú ættir eitthvað
minna í henni en strákunum
okkar, öll fengu þau ómælda ást
frá þér og tilsögn um það sem
skipti máli í lífinu. Við fjölskyld-
an fengum stóran skell fyrir tíu
árum þegar þú fékkst hjartaáfall
í miðjum fótaboltaleik í Grinda-
vík, en þá léku lukkudísirnar við
okkur og ungur maður ásamt að-
stoð frá öðrum bjargaði lífi þínu.
Ég átti nú ekki von á öðru en að
við fjölskyldan fengjum nú
nokkra áratugi saman eftir það
áfall, þar sem allt heppnaðist svo
vel í aðgerðinni. En svo kom
annar skellur núna í maí og þeg-
ar greining lá fyrir í enda júní
ætlaðir þú svo sannarlega að
berjast við þennan vágest, en því
miður hafði hann betur í þessari
baráttu. Þú varst ótrúlegur í
þessari þrekraun eins veikur og
þú varst, pínu sár fyrst en aldrei
reiður og svo æðrulaus og
reyndir að vera svo hress fyrir
okkur hin, ótrúlega duglegur að
mæta upp í fiskhús og reyna að
hjálpa strákunum okkar Ásgeiri
og Árna Gunnari sem stóðu
vaktina fyrir okkur í fiskhúsinu
meðfram sinni vinnu, alveg rosa-
lega duglegir og þú varst svo
stoltur af þeim og Oliviu okkar
sem var svo dugleg að hjálpa
þeim.
Og ekki varstu minna stoltur
af því að ná að verða afi og áttir
þú nokkra daga með litla
drengnum hennar Sunnu þinnar
og Svavars sem kom í heiminn
þrítugasta og fyrsta ágúst síð-
astliðinn þú varst svo glaður að
geta haldið á honum og að við
ættum ykkur tvo saman á mynd.
Og vissulega höfum við fjöl-
skyldan átt yndislegt líf saman
og mikið hlegið sérstaklega við
matarborðið við að stríða hvort
öðru. Við fengum sem betur fer
öll fjölskyldan að vera hjá þér
þegar þú kvaddir ásamt nánum
vinum. Og elskan mín, mig grun-
ar nú að þú hafir verið búinn að
biðja töluvert margt fólk að
passa upp á okkur fjölskylduna
þína því hjálpsemin, hlýhugur-
inn og samkenndin frá fjöl-
skyldu, vinum og fólki í okkar
bæjarfélagi og þínu gamla knatt-
spyrnufélagi Víði í Garði er ótrú-
leg, það hlýjar manni um hjarta-
rætur og allt sem þetta fólk er
búið að gera fyrir okkur í sorg-
inni er algjörlega ómetanlegt og
erum við ótrúlega þakklát.
Elskan mín, þú varst og verð-
ur alltaf svo sannarlega stóra
ástin í lífi mínu og ég verð að
læra að lifa án þín, en ég veit að
þú verður alltaf hjá okkur svo ég
enda á kveðjunni sem við fjöl-
skyldan notum fyrir hvert annað.
Ég elska þig.
Ástin þín,
Erla.
Elsku pabbi.
Takk fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig og allar góðu rök-
ræðurnar sem við áttum saman
um fótbolta og ýmislegt annað.
Höfðum við yfirleitt ólíkar skoð-
anir á því hvernig átti að gera
hlutina, en náðum samt að klára
þá á þinn veg. Það verður skrýtið
að hafa þig ekki hjá okkur, en við
systkinin pössum mömmu vel,
stelpurnar okkar og hvort annað.
Englar eins og þú:
Þú tekur þig svo vel út
hvar sem þú ert.
Ótrúlega dýrmætt eintak,
sólin sem yljar
og umhverfið vermir.
Þú glæðir tilveruna gleði
með gefandi nærveru
og færir bros á brá
svo það birtir til í sálinni.
Sólin sem bræðir hjörtun.
Í mannhafinu
er gott að vita
af englum
eins og þér.
Því að þú ert sólin mín
sem aldrei dregur fyrir.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Guð geymi og varðveiti þig,
elsku pabbi minn.
Þinn sonur
Ásgeir.
Elsku pabbi minn.
Ég er ótrúlega stoltur að vera
sonur þinn og hef alltaf litið upp
til þín í lífinu og boltanum. Frek-
ar montinn af því sem þú afrek-
aðir í boltanum og þegar fólk
spyr mig hverra manna ég sé þá
á ég erfitt með að komast hjá því
að springa úr stolti því að Grétar
Einars úr Garðinum er pabbi
minn.
Þó að þú sért farinn frá okkur
þá munt þú lifa áfram í mér í
gegnum góðu gildin sem þú
brýndir fyrir mér. Ég sakna þess
að geta ekki lengur bullað með
þér þangað til mamma hristir
hausinn yfir okkur og skilur ekki
neitt.
Takk fyrir að leiðbeina mér í
boltanum og í gegnum lífið og
þökk sé þér þá er ég stoltur af
þeim manni sem ég hef að geyma
í dag.
Ég elska þig svo mikið og á
eftir að sakna þín á hverjum
degi. Guð geymi þig, elsku pabbi.
Þinn sonur
Árni Gunnar.
Elsku pabbi minn.
Það er erfitt að koma öllu því
sem mig langar að segja niður í
eina grein þannig að hér kemur
það helsta.
En mikið var það, sem ég
vann í pabbalottóinu þegar þú
komst inn í líf mitt, þó svo að
okkur hafi ekki alltaf komið sam-
an um hlutina og það sem mér
fannst þú ósanngjarn og óþol-
andi þegar ég var unglingur. Þá
er þakklæti og kærleikur mér
efst í huga þegar ég lít til baka,
allt þetta ósanngjarna og óþol-
andi er löngu fyrirgefið og hverf-
ur í allri þeirri ást og umhyggju
sem þú gafst mér.
Allt það sem þú gerðir fyrir
mig, aðstoðin sem ég fékk frá
þér og metnaðurinn, vinnusemin
og drifkrafturinn sem þú sýndir
og kenndir mér er stór partur af
því hver ég er sem manneskja og
hvar ég er stödd í dag, þú varst
fyrirmynd í einu og öllu.
Ég mun stolt reyna eftir bestu
getu að gera jafn vel og þú þegar
það kemur að uppeldi afakúts
(vona bara að mér takist eins vel
með hann og þér tókst með mig),
mikið sem það er sárt að hugsa
til þess að hann fái ekki að alast
upp í faðmi þínum og kynnast
sjálfur hversu frábær, skemmti-
legur, hlýr og góður maður þú
varst, en ég lofa því að hann fær
að heyra allt um englaafa sinn og
sjá dýrmætar myndir af ykkur
saman, þú hefðir sko verið besti
afi í heimi, það er alveg klárt
mál.
Ég elska þig, elsku pabbi
minn, og mun halda áfram að
gera það sem myndi gera þig
stoltan.
Þín dóttir
Sunna Rós Þorsteinsdóttir.
Í dag verður Grétar yngsti
bróðir minn borinn til grafar.
Eftir stöndum við nánustu ætt-
ingjar harmi slegnir yfir ótíma-
bæru fráfalli hans. Þá verður
maður að líta til baka og hugsa
um allar góðu stundirnar sem við
níu systkinin áttum í Silfurtúni,
sem var æskuheimili okkar. Það
var oft galsi í mannskapnum,
spilaður fótbolti á ganginum þar
til rúðurnar í stofuhurðinni
brotnuðu og mamma gafst aldrei
upp á að skipta um þær. Þar var
grunnurinn lagður að hæfileik-
um Grétars og hinna bræðra
minna í fótbolta.
Knattspyrnufélagið Víðir
rammaði síðan inn framhaldið að
knattspyrnuferli bræðranna. Það
er lyginni líkast að fimm af
bræðrunum skyldu spila saman í
meistaraflokki í þriðju deild og
þá átti Grétar eftir að bætast í
hópinn og varð síðan bestur af
þeim öllum. Reyndar sagði
Snorri heitinn bróðir að Grétar
hefði fengið skóna hans þegar
hann hætti og þess vegna hefði
hann skorað svona mörg mörk.
Enski boltinn varð snemma
hluti af daglegu lífi okkar í fjöl-
skyldunni og áður en útsending-
ar hófust beint í sjónvarpi voru
bræðurnir búnir að koma upp
loftneti uppi á þaki á Silfurtúni
til að hlusta á BBC í beinni. Þá
fylltist Silfurtúnið af strákum til
að hlusta á úrslitin í beinni út-
sendingu og urðu oft skemmti-
legar umræður þar sem við
systkinin héldum öll hvert með
sínu félagi. Grétar, Halli og
Bogga héldu með Manchester
United, ég, mamma, Beta og
Steini með Liverpool, Danni með
Derby og Snorri og Villi með
Leeds.
Grétar byrjaði snemma að
vinna hjá frænda okkar Ásgeiri
Kjartanssyni frá Bjarmalandi í
fullu starfi við smíðar eða þar til
að Grétar stofnaði sitt eigið
fyrirtæki, ásamt eiginkonu sinni.
Fyrirtæki sem fullvann afurðir
úr sjávarútvegi og hefur það
gengið mjög vel hjá þeim. Á milli
vertíða vann hann áfram með Ás-
geiri í smíðum. Á milli þeirra var
mjög náið samband alla tíð.
Heimilið okkar á Silfurtúni
var hefðbundið sjómannsheimili
þar sem faðirinn var sjaldan
heima en móðir okkar Karitas
Halldórsdóttir var hornsteininn
á heimilinu. Samband Grétars og
mömmu var mjög kært og hugs-
uðu þau Grétar og Erla konan
hans um mömmu síðustu árin
hennar og verð ég þeim ávallt
þakklátur fyrir það.
Ég votta Erlu og börnum
þeirra þremur, Sunnu, Ásgeiri
og Árna, ásamt fjölskyldum
þeirra innilega samúð.
Gunnar Hámundarson
Häsler.
Mig langar að minnast míns
góða vinar, frænda og félaga
Þorsteins Grétars Einarssonar
sem nú er fallinn frá langt um
aldur fram.
Minningar um Grétar ná yfir
allt hans æviskeið, ég að verða 16
ára þegar hann kemur í heiminn
tápmikill og fjörugur strákur.
Það var oft fjör á ganginum á
Silfurtúni þegar bræðurnir og
pabbi þeirra voru í fótbolta,
Kalla frænka bað mig stundum
að laga stofuhurðina sem þoldi
illa boltaleiki, snemma kom í ljós
áhugi og færni þeirra bræðra í
fótbolta og gott var að æfa sig á
ganginum heima.
Grétar byrjaði ungur að vinna
með mér sem húsasmiður, ásamt
því að reka eigin fiskverkun, þar
var mest að gera á vertíðinni, en
á sumrin var unnið við smíðar
með mér allt þar til í sumar að
veikindin komu í ljós.
Á sama tíma og Grétar hóf
störf hjá mér var hann að byrja
að spila með meistaraflokki Víð-
is, það var mikill metnaður í mín-
um manni og aldrei mátti sleppa
æfingu sama hvar við vorum að
vinna, hann nýkominn með bíl-
próf og við að byggja bústað fyr-
ir austan fjall, þá fékk hann bara
bílinn hjá mér og keyrði í Garð-
inn og til baka eftir æfingu, ekk-
ert mál fyrir hann.
Með okkur Grétari tókst ein-
stök vinátta, svona föður og son-
ar-vinátta við gátum unnið sam-
an sem einn maður og aldrei
skildum við ósáttir þó að oft væri
tekist á í rökræðum um ýmis
mál.
Þessa vináttu sýndu þau Grét-
ar og Erla í verki þegar eldri
sonur þeirra var skírður í höfuð
mér.
Grétar var einstaklega dug-
legur til vinnu og ósérhlífinn, að
vinna fullan vinnudag við smíðar
eða í fiskinum og fara á æfingu
eða spila leik um kvöldið og gefa
ekkert eftir þar var ekkert mál
hjá honum, þó að oft hafi hann
verið sparkaður hressilega niður
í leik þá mætti minn maður alltaf
til vinnu.
Heiðarleiki, ábyrgð og hjálp-
semi einkenndu Grétar og að
vera traustur vinur.
Það er margs að minnast frá
okkar langa samstarfi og vináttu
sem ég geymi fyrir mig.
Ég kveð minn kæra vin og
frænda með þessu ljóði.
Þegar endar æviskeið
er sem vinir finni,
það gerðist margt á lífsins leið,
sem lifir í minningunni.
(Stefán Ragnar Björnsson)
Við viljum votta Erlu Dögg,
börnum þeirra og barnabarni
samúð okkar.
Megi góður Guð styrkja þau
og vernda.
Ásgeir Kjartansson og
fjölskylda.
Í dag er borinn til grafar góð-
ur vinur og félagi sem kvaddi
okkur langt um aldur fram.
Grétar var með yngri leik-
mönnum í öflugu og samhentu
liði okkar Víðismanna á árunum
1981-1990. Hann spilaði sinn
fyrsta leik með meistaraflokki
árið 1981. Grétar átti eftir að
reynast okkur ómetanlegur liðs-
félagi sem var ósérhlífinn og
fylginn sér og skoraði ófá mörkin
fyrir okkur Víðismenn.
Þegar Grétar kom inn í Víð-
isliðið voru gullaldarár liðsins að
hefjast þar sem liðið komst upp
úr þriðju deild í þá efstu á fjórum
árum og komust alla leið í úr-
slitaleik bikarkeppni KSÍ árið
1987.
Grétar átti stóran þátt í vel-
gengni liðsins þrátt fyrir ungan
aldur, enda mjög metnaðargjarn.
Hann skoraði 18 mörk í 71 leik í
efstu deild fyrir Víði.
Það voru fleiri lið sem nutu
krafta Grétars á leikmannaferli
hans. Hann spilaði með Keflavík,
FH og Grindavík. Í Grindavík
blómstraði Víðismaðurinn og átti
þar nokkur frábær ár. Hann bar
sterkar taugar til Grindavíkur og
eignaðist Grétar marga góða vini
þar.
Grétar spilaði þrjá A-lands-
leiki og spilaði þrjá bikarúrslita-
leiki með þremur mismunandi
liðum.
Þegar formlegum knatt-
spyrnuferli lauk sneri hann sér
að golfi og var það eitt hans
helsta áhugamál síðustu ár en
boltinn var þó aldrei langt
undan. Hann kom til að mynda
inn á sem varamaður fyrir Víði í
bikarleik 44 ára gamall og skor-
aði fjórum mínútum eftir að
hann kom inn á völlinn.
Það lýsir honum vel, óbilandi
keppnisskap, þrjóskur og mjög
vinnusamur í lífi og starfi.
Hann var drengur góður, mik-
ill fjölskyldumaður og mjög
uppátækjasamur.
Það er góð saga af Grétari
þegar Víðir spilaði við Fjölni í
Grafarvogi en þá var verið að
vígja nýja vallarklukku og okkar
maður sagði að við skyldum vera
fyrstir að vígja þessa klukku og
viti menn, Grétar var búinn að
skora mark eftir einungis níu
mínútna leik og vígði þar með
klukkuna.
Grétar vann mjög óeigin-
gjarnt starf fyrir Víði. Hann var
lengi í unglingaráði félagsins og
seinna meir sat hann í nokkur ár
í aðalstjórn félagsins.
Hans verður sárt saknað og
við munum minnast Grétars um
ókomna tíð fyrir störf hans fyrir
Víði, bæði sem leikmanns og sem
félagsmanns.
Hugur okkar er hjá fjölskyldu
Grétars.
Erla, Sunna, Árni, Ásgeir,
óskírt barnabarn Grétars og
makar, við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð.
Guð blessi minningu Grétars.
Fyrir hönd Knattspyrnufélags-
ins Víðis,
Guðjón Guðmundsson,
Guðmundur Jens Knútsson
og Sólmundur Einvarðsson.
Það var okkur mikil sorgar-
frétt þegar okkur barst hingað til
Flórída sú frétt, að vinur okkar
Grétar Einarsson væri látinn, þó
að við vissum um alvarleg veik-
indi hans.
Hann var ungur drengur þegar
hann kom til mín á fótboltaæf-
ingar hjá knattspyrnufélaginu
Víði, þá var mér ljóst að hann
hafði mikla hæfileika til að ná
langt sem knattspyrnumaður.
Hann var flinkur en umfram allt
duglegur, hann þoldi ekki að tapa
og hvatti aðra til dáða, enda náði
hann þeim árangri að spila með
landsliði Íslands.
Hann ólst upp við það að þurfa
að berjast við eldri bræður sína
sem gáfu honum ekkert eftir en
Grétar var einn af Silfurtúns-
bræðrunum, sem allir léku knatt-
spyrnu með Víði og gerðu Garð-
inn frægan.
Móðir hans hvatti þá alla til
dáða. Mér er minnisstætt þegar
Grétar kom með mér í sína fyrstu
æfingarferð til Laugarvatns þá
hringdi Kalla móðir hans og bað
mig um að koma og athuga hvort
eitthvað vantaði í ferðina, hún
vildi að ekkert vantaði. Þannig
hugsaði hún um drengina sína.
Grétar var maður sem bar ekki
tilfinningar sínar á torg en alltaf
var hann ljúfur drengur sem vildi
öllum vel.
Mér varð ljóst um veikindi
hans og að baráttan yrði erfið og
ég veit að hann hefur ekki gefist
upp fyrr en í fulla hnefana, frekar
en í fótboltanum. Nú þegar hann
er allur, er ég viss um að móðir
hans hefur tekið vel á móti hon-
um og haft allt tilbúið.
Okkur Diddu finnst leitt að
geta ekki fylgt honum síðasta
spölinn, farðu í friði, kæri vinur,
og við biðjum Guð að vera með
fólkinu þínu.
Sigurður Ingvarsson
og Kristín Erla
Guðmundsdóttir.
Hógværð, dugnaður og bros er
það sem kemur upp í hugann þeg-
ar ég minnist Grétars Einars-
sonar. Ég ætlaði að hringja í
Grétar til að fá hann til að spila
með Norðurbænum á Sandgerð-
isdögum um mánaðamótin ágúst-
september síðastliðinn. Ég hafði
ekki heyrt af veikindum hans,
hann lét ekki mikið á sér bera ut-
an vallar og kvartaði aldrei.
Ég spilaði nokkra leiki gegn
Grétari í innbyrðis leikjum Víðis
og Grindavíkur þegar hann var að
byrja að spila í meistaraflokki.
Síðar lágu leiðir okkar saman í
Grindavík árið 1994 þegar ég var
formaður meistaraflokksráðs. Að
öllum öðrum ólöstuðum er Grétar
mikilvægasti leikmaður sem
Grindavík hefur fengið. Persónu-
leiki hans utan vallar sem innan
smitaði alla. Grétar var leikmaður
sem alla þjálfara dreymdi um að
hafa í liði sínu. Hann var fyrir-
mynd ungra uppaldra leikmanna
úr Grindavík, Óla Bjarna, Óla
Stefáns og fleiri leikmanna sem
þá voru að hefja feril sinn með
Grindavík. Ævintýri sem rétt var
að byrja með sæti í efstu deild og
bikarúrslitaleik 1994. Grétar spil-
aði í fjögur ár með Grindavík og
varð síðan einn besti stuðnings-
maður liðsins ásamt Erlu eigin-
konu sinni. Þau keyptu árskort á
hverju ári og mættu á alla við-
burði deildarinnar.
Að leiðarlokum vil ég þakka
fyrir allt, kæri vinur, minning um
einstakan mann mun lifa. Ég
votta fjölskyldu Grétars, vinum
og ættingjum samúð mína.
Jónas Karl Þórhallsson,
fv. formaður Knatt-
spyrnudeildar UMFG.
Þorsteinn Grétar
Einarsson