Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2016, Blaðsíða 28

Fólkið02/03
það Eru vafalaust ekki margir feðgar sem hafa lagt fyrir sig hjúkrun-
arfræði hér á landi, en þeir fyrirfinnast þó – að minnsta kosti á það
við um feðgana Vilhjálm Eldjárn Sigurlinnason og son hans Tómas
Eldjárn, sem hóf nám í hjúkrunarfræði síðastliðið haust. Það kemur
ekki á óvart að ástríða Vilhjálms fyrir hjúkrun hafi haft áhrif, en
Tómas á þó ekki langt að sækja fyrirmyndir þar sem móðir hans er
einnig hjúkrunarfræðingur og kærastan samnemandi hans í hjúkrun.
„Hann hefur eflaust eitthvað smitast af mér,“ segir Vilhjálmur um
þá ákvörðun Tómasar sonar síns að leggja fyrir sig hjúkrun. „Það er
oft skemmtilegt hvernig lífið þróast,“ segir Vilhjálmur en það var í
raun alger tilviljun að hann sjálfur
lagði fyrir sig hjúkrun. Hann og
konan hans fyrrverandi höfðu
farið til Svíþjóðar í langt frí og
líkað svo vel að þau ákváðu að
setjast þar að um óákveðinn tíma.
Eins og ævintýri að hefja
nám í hjúkrun 34 ára gamall
Eftir að hann réð sig í vinnu á
geðdeild á sjúkrahúsi í Jönköping,
tók líf hans skyndilega breytta
stefnu í kjölfar þess að yfirmaður
hans á deildinni hafði hvatt hann
til að sækja um nám í hjúkrun
með þessum orðum: „Þér fellur afar vel að umgangast skjólstæðinga
okkar hér.“ Áður en hann vissi af hafði hann fyllt út og sent inn
umsókn um hjúkrunarfræðinám. Það var svo ekki fyrr en rúmu ári
síðar, þegar hann var í fríi í Danmörku, að hann fékk símhringingu
frá Íslandi um að hafa samband við framkvæmdastjóra geðsviðs í
Jönköping. „Þar sem ekki hafði náðst samband við mig í síma eða
bréfleiðis í Jönköping, hafði hann haft samband við íslenskan lækni
sem þar starfaði og beðið hann að reyna að hafa uppi á mér svo að
hann gæti látið mig vita að ég hefði fengið inngöngu í námið. Honum
tókst það með því að hafa samband heim til Íslands.“ Skömmu síðar
var Vilhjálmur sestur á skólabekk, 34 ára gamall, og aldrei verið eins
Það er ekki laust við að
það gæti saknaðar þegar
Vilhjálmur rifjar upp
starfsævi sín: „Þetta er
það skemmtilegasta sem
ég hef gert. Að vinna við
hjúkrun laðar fram það
besta í manni sjálfum –
hvatann til að hafa jákvæð
áhrif og hjálpa öðrum.“