Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2016, Blaðsíða 53

að tengja mónitorana okkar við tölvuskjá og þar með fylgjast með
ástandi sjúklings inni á öruggu, geislafríu svæði. Við höfum náð að
auðvelda samskipti milli fagstétta og tryggt að við vinnum betur
saman og skiljum hvert annað betur. Allt þetta kemur út frá æfingum
sem hafa verið haldnar þar sem við náum betur að greina hvað okkur
vantar og hvernig við getum auðveldað allt ferlið frá því að sjúklingur
kemur inn á Bráðamóttöku og þar til hann útskrifast þaðan og áfram,
hvort sem það er í aðgerð eða í eftirlit á öðrum stöðum. Með öðrum
orðum: Æfingin skapar meistarann.
Almennt ríkir ánægja á Bráðamóttökunni með þessar æfingar og
reyna flestir læknar og hjúkrunarfræðingar að taka þátt í þeim. Við
höfum séð árangur hjá fólki og einstaklingar hafa komið til mín og
rætt um að æfingarnar hafi aðstoðað þá við að takast á við krefjandi
tilfelli. Áframhaldandi rannsóknarvinna er þó nauðsynleg og ætlar
„trauma-hópurinn“ að halda enn betur utan um æfingar þar sem
spurningakannanir verða gerðar til að tryggja að við séum að gera
æfingar sem raunverulega skila árangri í starfi.
Ég skora á Önnu Tómasdóttur, hjúkrunarfræðing á göngudeild
smitsjúkdóma á Landspítalanum, að skrifa næsta Þankastrik.
Þankastrik er fastur dálkur í blaðinu og höfundur
hvers pistils stingur upp á þeim næsta. Í þankastriki
gefst hjúkrunarfræðingum færi á að tjá sig um
ýmislegt sem varðar hjúkrun og er þeim hjartfólgið.
Pistlarnir geta fjallað um ákveðin málefni, sögur af
kynnum við sjúklinga eða starfsfólk, eitthvað sem
hefur orðið höfundum til hugljómunar eða hvaðeina
annað sem tengist starfinu og hugmyndafræði þess.
þankastrik04/04