Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2016, Blaðsíða 29

Fólkið03/03
ánægður. „Þetta var eins og í ævintýri. Þetta gerðist allt svo hratt,“
rifjar hann upp.
Vilhjálmur og þáverandi kona hans bjuggu í Svíþjóð í sex góð
ár en fluttu svo til Íslands vegna veikinda eiginkonu hans. „Maður
ræður ekki alltaf förinni.“ Hann hóf þá störf við endurhæfingu hjá
Ríkisspítölunum og síðar sem hjúkrunarforstjóri Dvalar- og hjúkr-
unarheimilis aldraðra á Suðurnesjum en þar vann hann á fimmta
ár. Þá lá leiðin á Heilsustofnunina í Hveragerði, þar sem hann
kynntist seinni konu sinni. Síðar fluttu þau til Kristiansand í Noregi
með tvo unga syni sína, keyptu þar fallegt timburhús með stórum
garði og undu hag sínum vel og bjuggu þar í tvö ár. Vilhjálmur segir
Noregsdvöl fjölskyldunnar hafa verið afar góða. „Þetta var yndislegur
tími og ég hefði gjarnan viljað búa þar lengur.“ En hann hafði lofað
konu sinni, sem er hálfdönsk, að fara til Danmerkur. Þar dvöldu þau
í eitt ár en þegar synir þeirra voru komnir á skólaaldur lá leiðin aftur
til Íslands.
Það er ekki laust við að það gæti saknaðar þegar Vilhjálmur rifjar
upp starfsævi sín: „Þetta er það skemmtilegasta sem ég hef gert. Að
vinna við hjúkrun laðar fram það besta í manni sjálfum – hvatann til
að hafa jákvæð áhrif og hjálpa öðrum.“