Morgunblaðið - 30.11.2019, Blaðsíða 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 30. NÓVEMBER 2019
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi síðan 1996
ALÚÐ •VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Símar allan sólarhringinn: 581 3300 & 896 8242 • www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda og ræðum skipulag útfarar ef óskað er.
Margrét Ásta GuðjónsdóttirSverrir EinarssonKristín Ingólfsdóttir
✝ Heba fæddist íHrísey í Eyja-
firði 25. janúar
1937. Hún lést á
Landspítalanum
Hringbraut 14.
nóvember 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Jörundsdóttir,
kaup- og sauma-
kona, f. 4. febrúar
1911, d. 15. maí
1989, og Júlíus Oddsson kaup-
og útgerðarmaður, hreppstjóri
og póst- og símstöðvarstjóri í
Hrísey, f. 11. október 1899, d.
23. október 1946. Heba var í
miðið í hópi þriggja systra.
Eldri systir hennar, Jörgína
Ragna, f. 1933, d. 1976, lést fyrir
aldur fram, hennar börn voru
Júlíus, f. 1957, d. 2015, og Alma,
f. 1959, búsett í Svíþjóð ásamt
fjölskyldu sinni. Yngri systir
hennar Sigrún, f. 1944, er búsett
í Kópavogi ásamt manni sínum
Þorsteini Vilhjálmssyni. Synir
Sigrúnar eru Orri, f. 1967, og
Viðar, f. 1979, báðir búsettir í
Reykjavík ásamt fjölskyldum
sínum.
Heba giftist Þorkeli Valdi-
marssyni, f. 3. október 1932, d.
27. janúar 2014, árið 1961, eign-
uðust þau tvö börn og skildu eft-
ir 10 ára hjónaband. Börn þeirra
Heba var afburðanáms-
maður, semi-dúx á versl-
unarprófi í Verslunarskólanum,
hlaut málabikarinn og pen-
ingaverðlaun frá Verslunar-
mannafélagi Reykjavíkur og
lauk stúdentsprófi 1957. Hún
fékk Fulbright-styrk til náms-
dvalar við Miami University í
Ohio. Eftir það bauðst Hebu rit-
arastarf í sendiráði Íslands í
Washington hjá Thor Thors, þá-
verandi sendiherra, hvar hún
starfaði til 1961 er hún flutti
heim til Íslands og tók að sér
kennslu við Verslunarskóla Ís-
lands í vélritun og ensku. Árið
1967 aflaði Heba sér löggild-
ingar sem dómtúlkur og skjala-
þýðandi og starfaði við þýðingar
og bréfaskriftir ýmist í fullu
starfi eða samhliða öðrum störf-
um næstu áratugina. Nafn Hebu
var mörgum kunnugt vegna
þýðinga hennar fyrir RÚV-Sjón-
varp. Á áttunda og níunda ára-
tugnum starfaði Heba við þýð-
ingar og almenn skrifstofustörf,
fyrst hjá bandaríska sendiráð-
inu í Reykjavík og Fulbright-
stofnuninni en síðar á lögmanns-
stofum Gunnars Guðmunds-
sonar og Guðmundar Jónssonar.
Alla tíð blundaði í Hebu löng-
unin til að ljúka háskólanámi
sem hún hafði orðið að gera hlé
á á sjötta áratugnum. Af því lét
hún verða í fjarnámi með vinnu,
en hún lauk BA-prófi í ensku/
bókmenntum og félagsvísindum
frá Syracuse University, NY í
Bandaríkjunum árið 1985.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
eru Sigríður Elín, f.
12. febrúar 1963,
og Valdimar, f. 21.
febrúar 1966. Sig-
ríður Elín er gift
Aroni Árnasyni,
börn þeirra eru Ív-
ar Orri, f. 1987,
maki hans er Ásta
Björg Björgvins-
dóttir, f. 1986, og
Heba Björg, f.
1991, maki hennar
er Ívar Freyr Vignisson, f. 1989,
fyrir átti Aron soninn Elvar
Örn, f. 1983, maki hans er Silja
Guðmundsdóttir.
Þriðja kynslóð afkomenda
Hebu bættist við á þessu ári með
tvíburum Ívars og Ástu Bjargar,
þeim Gissuri Aron og Guðrúnu
Hebu, f. mars 2019, og Ísak Elí,
syni Hebu Bjargar og Ívars
Freys, f. september 2019. Valdi-
mar á synina Þorkel, f. 1996, og
Matthías, f. 1998, úr fyrra
hjónabandi sínu með Láru
Pétursdóttur en er nú kvæntur
Svanhildi Erlu Benjamíns-
dóttur, sonur þeirra er Benja-
mín Gunnar, f. 2009, fyrir átti
Svanhildur soninn Daníel Frey
Sigurðarson, f. 1992, d. 2015.
Sambúðarmaður Hebu frá 1985
uns hann lést var Gísli Theo-
dórsson, f. 12. desember 1930, d.
18. október 2001.
Hún Heba, mágkona mín og
vinur, er farin frá okkur yfir
móðuna miklu. Bjarta brosið
hennar er endanlega horfið
ásamt elskulegu viðmóti og
hógværð. Í sumum tungumál-
um er orðið um mágkonu tengt
orðinu systir, og kannski var
hún líka eins konar systir mín.
Við höfum verið samferða
næstum hálfa öld og margt hef-
ur drifið á dagana á þeim tíma.
Hún átti sannarlega ekki alltaf
sjö dagana sæla.
Fyrstu áratugina eftir skiln-
aðinn við Þorkel snerist líf ein-
stæðrar móður öðru fremur um
að koma börnunum til manns.
Hún hafði verið góður náms-
maður og það nýttist henni vel
í ýmiss konar ritarastörfum.
Hún vann trúnaðarstörf hjá
sendiráðum innan lands og ut-
an, á lögfræðistofu, hjá Odd-
fellow-reglunni og í kennslu við
Verslunarskólann. Hún hóf
sambúð við Gísla og þau undu
sér vel saman, meðal annars í
ferðalögum, en hann dó um ald-
ur fram.
Hún kom sér líka smám sam-
an fyrir í góðu húsnæði, síðast í
húsi sem er ætlað eldri borg-
urum og þar eignaðist hún vini
og festi rætur.
En hvimleiður gestur fór að
sækja á hana þegar leið á æv-
ina, augnsjúkdómur sem ágerð-
ist smám saman án þess að
læknar fengju að gert, og hún
varð nánast alblind að lokum.
Fyrst í stað ýtti hún þessum
óboðna gesti þó frá sér, fór
allra sinna ferða í lengstu lög
og sýndi þar bæði viljastyrk og
áræði.
En svo fór að gesturinn
reyndist henni ofjarl og undir
lokin gat hún varla farið milli
húsa einsömul né heldur sinnt
heimilisstörfum. Hún gat þó
haldið upp á áttræðisafmæli
sitt með glæsibrag ásamt fjöl-
skyldunni en eftir það hallaði
enn undan fæti, meðal annars
með illvígri heilabilun, minnis-
tapi og öryggisleysi, án þess að
í boði veru úrræði til hjálpar
eins og tíðkast í nágrannalönd-
um okkar. Því var þyngra en
tárum taki að fylgjast með
þessari baráttu þó að sólin
gægðist fram öðru hverju á
leiðinni.
Til dæmis kom hún oft með
okkur Sigrúnu í sumarbústað
okkar í Grímsnesinu og við nut-
um þar góðra spjallstunda og
jafnvel léttra gönguferða.
Þægilegri og elskulegri gest er
varla hægt að hugsa sér. Það
vafðist ekkert fyrir henni þótt
við værum að bjástra hitt og
þetta, ýmist við tölvurnar eða
við hús og lóð.
Yfirleitt hafði hún þá bara
með sér hljóðbækur og hlustaði
á þær meðan á þessu stóð. En á
kvöldin var grillað eitthvað gott
og spjallað um heima og geima,
meðal annars um æskuminn-
ingar þeirra systra, samferða-
fólk og margvíslega lífsreynslu.
Við áttum líka einstaka sam-
veru í Júlíusarhúsi í Hrísey þar
sem þær systur fæddust, og
hún gat að nokkru marki yljað
sér við bernskuminningarnar
þar. Ég mun geyma þessar
stundir meðal ljúfustu minn-
inga.
Undir lokin var Heba sann-
arlega södd lífdaga enda komin
vel yfir áttrætt.
En samt hvíldi enn sama
elskulega rósemdin yfir henni
síðustu dagana, og hún brosti
og gerði að gamni sínu nokkr-
um klukkustundum áður en
hún yfirgaf okkur fyrir fullt og
allt. Það er ekki öllum gefið að
eiga svo ljúfan dauðdaga.
Við Sigrún sendum börnum
hennar og fjölskyldum þeirra
einlægar samúðarkveðjur og
vitum að þau munu varðveita
minninguna um mikilhæfa og
minnisstæða konu.
Þorsteinn Vilhjálmsson.
Heba Helena
Júlíusdóttir
Sveinn Gústavs-
son, skólabróðir og
vinur, er látinn eftir
veikindi. Ég sá
Svein fyrst þegar við hittumst í
Menntaskólanum á Akureyri fyr-
ir margt löngu.
Hann var þessi hressi strákur
frá Siglufirði í herberginu á móti
á ganginum í heimavistinni.
Ég reiknaði þá ekki með því
að yrðum löngu síðar hinir ágæt-
ustu mátar og ættum eftir að
bralla ýmislegt saman. Meira að
segja að ljúka háskólaprófi í
sama fagi, sama vorið.
Sveinn var mjög virkur í fé-
Sveinn Gústavsson
✝ Sveinn Gúst-avsson fæddist
12. apríl 1938. Hann
lést 15. nóvember
2019.
Útför Sveins var
gerð 26. nóvember
2019.
lagslífi skólans.
Hann spilaði í
danshljómsveitinni
og stofnaði m.a.
ljósmyndaklúbbinn
og margt fleira.
Eftir stúdents-
prófið lá leiðin suð-
ur í Háskólann.
Ýmislegt varð til
að glepja hugann
en hvað um það,
það fór fyrir Sveini
eins og mér. Við fundum okkur
maka og án þess að við væri litið
vorum við báðir orðnir fjöl-
skyldufeður. Sveinn eignaðist
tvær yndislegar dætur með Erlu,
konu sinni, og kom sér upp heim-
ili í Kópavoginum.
Háskólanámið gekk hægt því
annað kallaði.
Samt fór nú svo að við lukum
báðir námi sama vorið.
Við, nokkrir félagar, tókum
okkur til og sáum að þetta gekk
ekki, fundum okkur tíma og lás-
um af kappi, sérstaklega seinasta
veturinn.
Allur tíminn fór í langsetur yf-
ir námsefninu, aðallega á les-
stofu Háskólans við Aragötu,
fjölskyldulífið sat á hakanum.
Á þeim tíma var lítið um
námslán, þau voru nánast óþekkt
og beinir styrkir líka.
En þetta gekk, bæði námið og
fjölskyldulífið, og er það ekki síst
að þakka stuðningi okkar ágætu
maka.
Sveinn átti það til að vera mik-
ill grallari.
Sem dæmi um það gerðist það
einu sinni þegar við hjónin dvöld-
um nokkra daga á hóteli í New
York, á leiðinni að heimsækja
bróður konunnar sem var við
nám í Ameríku. Einu sinni þegar
ég var að sækja herbergislykil-
inn í afgreiðslu hótelsins var mér
réttur samanbrotinn miði. Þetta
var telefax en svoleiðis skilaboð
voru mikið notuð áður en tölvu-
væðingin hófst fyrir alvöru.
Skilaboðin voru frá einhverju
fyrirtæki á Íslandi og fjölluðu um
að rétt væri að taka nú upp við-
skipti við ákveðið amerískt fyrir-
tæki og hætta að skipta við fyrir-
tæki í Evrópu. Upphæðir
ætlaðra viðskipta sem nefndar
voru í skilaboðunum stjarnfræði-
legar. Undirritað af Sveini.
Mér brá óneitanlega og
hringdi í Svein. Hann hló bara í
símanum og spurði hvort ég
fengi ekki betri þjónustu á þessu
hóteli, svona fínn kaupsýslumað-
ur?
Jú, ég varð að viðurkenna það.
Já sko, það var nú einu sinni
meiningin.
Svona á að plata snobbaða
kapítalista í New York til að
veita almennilega þjónustu,
sagði Sveinn og hló mikið.
En einhvern veginn grunar
mig að fleiri hafi einmitt notað
svona trikk bæði fyrr og síðar.
En nú er Sveinn horfinn í bili
því öll eigum við eftir að fara
sömu leið að lokum.
Ég votta Erlu, dætrunum og
fjölskyldum þeirra innilega sam-
úð mína.
Pétur Jónsson.
Í dag minnist ég
konu sem hefur
haft talsverð áhrif
á hver ég er í dag,
ömmu úr sveitinni. Þegar ég
minnist ömmu Helgu eru minn-
ingarnar svo ótal margar að það
væri eflaust efni í bók, ef ekki
nokkur bindi. Þær sem vakna
fyrst eru lykt af nýsoðnum kart-
öflum, ilmur af nýsteiktum
kleinum og pönnukökur með
sykri. Ávaxtagrautur með
rjóma, vanilluskafís í álskál,
fresca og appelsín í ísskápnum
og kóngabrjóstsykur. Þær eru
að leysa garnflækjur og vefja í
hnykil, leikur að slæðunum úr
neðstu skúffunni í kommóðunni,
ótal þotuferðir yfir snæviþakin
tún og drullubúið fyrir ofan bæ-
inn þar sem voru bornar fram
dýrindis drullukökur með
hrúta- og krækiberjum.
Þó að amma og afi hafi flutt
fljótt inn á Akureyri eftir að ég
kom í heiminn hafa þau ávallt
verið kölluð amma og afi í sveit-
inni þar sem sami hlýi sveita-
bragurinn fylgdi þeim hvert
sem þau fóru.
Ef ég loka augunum og hugsa
til hennar sé ég hana alltaf fyrir
mér í eldhúsinu í hröðum snún-
ingum að bera endalausar kræs-
ingar á borð, en enginn mátti
vera svangur í hennar húsum.
Hún sýndi öllu sínu fólki mikla
umhyggju og ást og man ég
sjaldan eftir henni sitjandi því
hennar allra mikilvægasta verk-
efni var að hugsa um sitt fólk.
Amma Helga var alltaf af-
skaplega stolt af sínu fólki og
skartaði skenkurinn hennar ótal
myndum af öllu fólkinu sem hún
átti að. Hún hafði alltaf tröllatrú
á öllum þeim verkefnum sem
maður tók að sér og var fljót að
slá í burt efann ef hann var til
staðar.
Amma var svo einstaklega
skemmtilegur karakter og trú
sjálfri sér alveg fram á síðasta
dag, hún var sterk og athafna-
mikil kona. Hún var jákvæð,
ákveðin og hafði mikinn húmor.
Ég minnist þess sérstaklega
þegar ég heimsótti hana á 92
ára afmælisdeginum hennar að
hún skildi bara ekkert í því
hvað hún væri gömul og sagði:
Helga Sólveig
Jensdóttir
✝ Helga SólveigJensdóttir
fæddist 7. febrúar
1926. Hún lést 17.
nóvember 2019.
Útför Helgu Sól-
veigar fór fram 28.
nóvember 2019.
„Jæja, þetta fer
víst ekki á aftur á
bak.“
Þegar ég fór
með henni að borða
í Hrísey og þegar
þjónninn bauð
henni upp á gos
fussaði hún bara og
bað um stórt
mjólkurglas með
hamborgaranum.
Þegar við byrjuð-
um að syngja afmælissönginn
fyrir hana en hún stoppaði okk-
ur af, tónaði og leiddi okkur svo
inn í sinn eigin afmælissöng.
Elsku amma Helga, það mun
aldrei finnast jafn stór faðmur
og þinn. Takk fyrir allar góðu
stundirnar. Takk fyrir allan
þann kærleik sem þú áttir enda-
laust af. Takk fyrir traustið,
takk fyrir stoltið og takk fyrir
alla þá ást og þolinmæði sem þú
sýndir í minn garð og gerði mig
að þeirri konu sem ég er í dag.
Ég mun minnast þín með
bros á vör, í litríkum og fal-
legum fötum, með svuntuna,
syngjandi og dansandi. Afi hef-
ur eflaust beðið spenntur eftir
þér. Þangað til næst,
Sigurbjörg Maren
Jónsdóttir.
Elsku amma Helga eða
amma í sveitinni eins og hún
var alltaf kölluð á mínu æsku-
heimili hefur kvatt þetta jarðlíf
eftir langa og viðburðaríka ævi.
Amma bjó lengst af sinni ævi á
Stærri-Árskógi í Eyjafirði og er
sá staður sveipaður rómantísk-
um blæ í minningunni. Afkom-
endurnir eru margir og því var
iðulega gestkvæmt og mikið fjör
í sveitinni og mikil forréttindi
fyrir barn að hafa aðgang að
þessháttar samastað. Amma var
mikill dugnaðarforkur og var
ákaflega stolt af afkomendum
sínum, sveitinni sinni og kirkj-
unni sem stendur við bæinn.
Í sveitinni kenndi amma mér
að umgangast náttúruna og
dýrin af virðingu en var heldur
illa við þegar afi var með mann
á dráttarvélunum. Það eru
margar góðar minningar úr
sveitinni sem lifa með manni
eins og allar stóru fjölskyldu-
samkomurnar, þaulsetur í
berjamó í sumarlok en best af
öllu var að arka niður í fjós til
að sækja mjólk og hafa með
heimbökuðu vínarbrauði með
bleiku glassúri.
Hvíl í friði, elsku amma.
Rúnar.
Didda var gift
móðurbróður mín-
um, Jóni Viðari, en
við systur kölluðum
hana alltaf Diddu frænku. Hún
var stór hluti af lífi okkar alla
barnæskuna. Didda var gull af
manni, hún var móður minni
ávallt stoð og stytta. Opnaði
heimili sitt fyrir okkur þegar ég
var nýfædd og erfitt að fá hús-
næði í Reykjavík. Þegar ég
meiddi mig sem lítil var það bara
Didda frænka sem fékk að
plástra sárið.
Elsku Didda frænka, takk fyr-
ir allt sem þú hefur gert fyrir
Guðmunda
Sigurðardóttir
✝ Guðmunda Sig-urðardóttir
fæddist 12. janúar
1932. Hún lést 25.
október 2019.
Útför Guðmundu
fór fram 1. nóv-
ember 2019.
mig, takk fyrir öll
samtölin gegnum
árin, ég er svo þakk-
lát fyrir þær stundir
sem við áttum sam-
an þegar ég kom í
heimsókn til Ís-
lands.
Við áttum yndis-
legt kvöld núna í
september og ég er
svo þakklát fyrir
það.
Þú vissir þá í hvað stefndi og
talaðir um að þið mágkonurnar
(þú og móðir mín) væruð fæddar
sama ár og mynduð ábyggilega
fara sama ár.
Elsku Tryggvi, Siggi, Jón Við-
ar og Hreinn, mig langar fyrir
mína hönd og barna minna að
senda ykkur innilegustu samúð-
arkveðjur.
Minning um dásamlega konu
mun lifa um ókomin ár.
Erla Grétarsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar
endurgjaldslaust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein.
Minningargreinar