Fréttablaðið - 04.01.2020, Qupperneq 22

Jólin voru ánægjuleg hjá John Snorra Sigurjónssyni og eiginkonu hans Línu Móeyju Bjarnadóttur. Þau eiga sam-tals sex börn og nutu þess að eiga tíma saman áður en John
Snorri heldur í för sína til að
klífa K2 í Karakorum-fjall-
garðinum í Pakistan sem stundum
er nefnt Grimmafjall. Fjallið er 8.611
metra hátt og er talið eitt það mann-
skæðasta í heimi.
„Við erum stór fjölskylda, elsta
stúlkan mín hún Halla Karen varð
tvítug þann 2. janúar, elsta dóttir
Línu heitir Silvía Stella og er átján
ára. Yngsta barnið okkar Línu er
hann Sigurjón Blær, tveggja ára.
Baltasar Elí er þriggja og hálfs,
Kjartan Orri er tíu ára og Ragn-
hildur Vala 12 ára. Jólin eru ánægju-
legur tími og við fáum til okkar fullt
af fólki og ástvinum í heimsókn. Það
er alltaf líf og fjör í húsinu.“
Árið 2017 varð John Snorri fyrsti
Íslend ing ur inn til að kom ast upp á
topp fjalls ins K2. Nú leggur hann
af stað í hættuför á fjallið, engum
hefur tekist að klífa það að vetrar-
lagi. Ef honum tekst ætlunarverk
sitt verður það heimsmet.
Ævintýrið hafið
John Snorri lagði af stað í gær. Hann
er leiðangursstjóri ferðarinnar og
segir í því felast mikla ábyrgð. Það
geti verið snúið að koma öllu heim
og saman. Ekkert megi gleymast.
Hann byrjar förina á því að fljúga
til Íslamabad. „Ég fer ásamt mjög
rey ndum f jallgöng umönnum,
þeim Mingma og Gao Li. Mingma
fór með mér á K2 fyrir tveimur
árum og deilir líka ábyrgð með mér
á skipulagi ferðarinnar. Við ætlum
allir að hittast í Pakistan. Þar bíður
okkar skriffinnska, við þurfum að
sýna fram á að við höfum leyfi til
að klífa fjallið. Herinn sér um þetta
allt saman og þetta tekur tvo til þrjá
daga. Þaðan förum við svo á jeppum
í magnað ferðalag áleiðis að K2,“
segir John Snorri og lýsir ferðaáætl-
unum þeirra félaga.
„Ferðin í grunnbúðirnar er mikið
ævintýri. Við förum til f jalla-
þorpsins Askole sem er í 3.300
metra hæð. Við keyrum fjallavegi
sem eru eins og skornir í fjallið og
fyrir neðan rennur beljandi f ljót.
Stundum koma aurskriður og jafn-
vel grjóthrun sem loka veginum.
Við verðum með Pakistönum í för
sem aðstoða okkur ef eitthvað slíkt
hendir. Það er magnað að sjá hversu
færir þeir eru í að takast á við erf-
iðar aðstæður. Mola grjótið niður
eða búa til úr því brýr.
Úr fjallaþorpinu liggja engir vegir
og þaðan þurfum við að ganga á
skriðjökulinn Baltoro. Ég verð með
þrjá Sjerpa og einn Pakistana sem
hjálpa okkur við að bera farangur-
inn upp að grunnbúðunum,“ segir
John Snorri og segir gönguna yfir
skriðjökulinn líklega munu taka
um sex til átta daga.
„Fólki sem þekkir ekki til kemur
á óvart hvað þetta er langt ferðalag.
Það tekur um þrjá mánuði. Vetrar-
tímabilið er 1. janúar til 22. mars og
á því tímabili þurfum við að toppa.
Enginn hefur náð því og reyndar
ekki heldur um vor. Það verður
heimsmet ef okkur tekst að klífa
K2. Ég held að ég sé búinn að safna
saman þeim hóp sem getur klifið
fjallið um vetur.“
Kvöldmaturinn strauk
John Snorri segist telja að grunn-
búðirnar verði neðar en oft áður.
„Það þarf útsjónarsemi í að reikna
út hvar er best að staðsetja þær. Árið
2015 voru þær svolítið ofarlega, það
kom snjóf lóð sem feykti eldhús-
tjaldinu burt og það fannst mörgum
kílómetrum frá. Við teljum líklegt
að búðirnar verði staðsettar neðar
en áður.
Þá tekur við vinna við að koma
öllum búnaði upp. Við tökum með
um sex kílómetra af línu, búnaður
verður að vera í lagi til að hægt sé að
ferðast af öryggi. Hæðaraðlögunin
skiptir miklu máli. Við ferðumst því
upp og niður á milli búða, vonandi
komum við línunum áleiðis í búðir
fjögur fyrir 20. febrúar, því fyrir
mánaðamótin febrúar/mars viljum
við hafa allt klárt. Þá bíðum við eftir
ákjósanlegum veðurskilyrðum til
að komast upp fjallið. Við höfum
20 daga til þess og vonandi opnast
gluggi á því tímabili. Í heildina
getur svona leiðangur farið upp í 90
daga og oft þarf að bíða af sér vond
veður og bíða réttra skilyrða til að
ná á toppinn.“
John Snorri segir veðurskilyrði
hafa batnað á K2 undanfarin ár.
„Þegar ég fór upp höfðu 300 manns
klifið fjallið. Nú hafa um það bil 460
manns klifið fjallið. Það er töluverð
fjölgun, en það sem gerir fjallið sér-
lega erfitt er hvað það er einangrað.
Ef þig vantar eitthvað þá er erfitt að
ná í það. Allur matur kemur á fæti.
Kýrnar, geiturnar og hænurnar.
Svo er þetta bara eins og sláturhús í
búðunum. Bændur koma með dýrin
sín upp í grunnbúðirnar til að selja
þau. Síðast þegar ég fór var keypt
kýr sem svo strauk og slapp. Þegar
við vöknuðum þá var hún bara
horfin! Við fundum hana ekki fyrr
en tveimur dögum seinna.“
Skammt milli lífs og dauða
Hvað er það sem fær þig til að leggja
svona mikið á þig til að standa á
tindi hættulegasta fjalls í heimi?
„Þegar ég er í f jöllunum þá
finnst mér ég skynja sterkt nátt-
úruna og fjöllin, ég á bágt með að
lýsa þeirri vellíðan sem ég finn
fyrir. Hingað til hef ég tekið góðar
ákvarðanir á fjöllum og allar ferðir
á stór fjöll hafa gengið vel upp.
Ég hef aldrei þurft frá að hverfa.
Einu sinni var ég gagnrýndur fyrir
að halda ótrauður áfram á toppinn.
Við byrjuðum 60 en enduðum ellefu
á toppnum. Ég fékk símtöl frá fólki
sem spurði mig hvað ég hefði eigin-
lega verið að hugsa. Það er stund-
um erfitt að útskýra fyrir fólki að
Ég vildi fara
giftur Línu
á fjallið
John Snorri Sigurjónsson ætlar sér að klífa
K2, mannskæðasta fjall heims, í vetur.
Hann ræðir um förina fram undan, lífið,
dauðann, fjölskylduna og ástina. Hann og
Lína Móey giftu sig í desember á síðasta ári.
„Ég sé mig fyrir mér á toppi fjallsins og ég sé mig líka fyrir mér koma heilan heim,“ segir John Snorri sem situr hér með eiginkonu sinni Línu Móeyju Bjarnadóttur. FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
„Ég vil að börnin mín öðlist sjálf hugrekki til að þora að lifa sínu lífi.“
ÉG HEF GENGIÐ FRAM Á
ROSALEGA MIKIÐ AF
LÍKAMSPÖRTUM OG ÞAÐ
ER ALLTAF ERFITT.
ÉG BLESSA ALLTAF OG
SET LITLA GRJÓTHRÚGU
SEM MINNISVARÐA. MÉR
LÍÐUR BETUR EF ÉG GERI
ÞAÐ, ÞAÐ ER ERFITT AÐ
GANGA FRAM Á EINHVERN
SEM HEFUR LÁTIÐ LÍFIÐ Á
SÖMU FÖR OG ÞÚ.
Kristjana Björg
Guðbrandsdóttir
kristjana@frettabladid.is
4 . J A N Ú A R 2 0 2 0 L A U G A R D A G U R22 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð