Fréttablaðið - 25.01.2020, Síða 22

Brynja segist
finna fyrir auk-
inni löngun til
að sækja kirkju
og að trúin hafi
styrkst eftir
að hún fór að
vinna náið með
prestum sem
hún segir upp til
hópa vera gott
fólk. FRÉTTA-
BLAÐIÐ/ERNIR
Brynja Gunnarsdóttir tekur á móti blaða-manni á vinnustaðn-um, Útfararstofunni Hörpu í Garðabæ. Um er að ræða bjart og
fallegt húsnæði í Kirkjulundi þar
sem Brynja og meðeigandi hennar,
Harpa Heimisdóttir, bjóða mér
til sætis í hlýlegri setustofu og við
fáum okkur kaffi. „Við erum þessa
stundina einmitt að mála og gera
fínt en það skiptir okkur máli að
húsnæðið taki vel á móti okkar
fólki,“ segir Brynja. Fyrir utan
stendur líkbíll stofunnar og Brynja
bendir á að hann sé „hybrid“ og
þannig umhverfisvænn, og á bak
við vegg í móttökunni eru til sýnis
þær líkkistur sem boðið er upp á,
smíðaðar hér á landi.
Brynja hafði starfað í 13 ár fyrir
Landsbankann þegar hún fann að
hún þyrfti breytingu. „Ég viður-
kenni að hafa verið orðin svolítið
þreytt á að vera sífellt að slökkva
elda,“ segir Brynja sem var yfir
kvartanadeild þjónustuversins sem
sett var á laggirnar eftir hrun.
„Yf irleitt var maður þó ein-
faldlega að leysa einhvern minni
ágreining eða leiðrétta misskilning
en ekki að taka á móti brjáluðu
fólki, en allt hefur sinn tíma og mig
var farið að þyrsta í breytingar.“
Brynja fór að hitta markþjálfa til að
skoða næstu skref og íhugaði bæði
tilfærslu innan bankans og styttri
vinnutíma. „En þar sem ég gat tekið
sénsinn fjárhagslega afréð ég á end-
anum að taka einfaldlega stökkið
eftir hvatningu frá markþjálfanum.“
Ekki æskudraumurinn
Ég sá ekkert fyrir mér sem lítil
stúlka að ég yrði útfararstjóri og í
raun ætlaði ég alltaf að verða lögga.
Ég held reyndar að ég hefði orðið
mjög góð lögga en svo fór að ég lærði
til þjóns og líkaði það starf vel.“
Brynja starfaði í veitingageiranum
um árabil eða þar til móðurhlut-
verkið tók við. „Ég var svo heppin
þegar ég eignaðist börnin mín þrjú
að fá að vera heima með þau en að
mínu mati eru það mikil forrétt-
indi. Ég var heima með tvö elstu
í sex eða sjö ár og fór svo að vinna
hálfan daginn.“ Þá réð Brynja sig til
Eddu útgáfu en eftir rúman áratug
í starfi þar fylgdi hún þáverandi
eiganda útgáfunnar, Björgólfi Guð-
mundssyni, yfir í Landsbankann.
Upphaf lega starfaði Brynja sem
aðstoðarkona Björgólfs en færði sig
svo yfir í þjónustuverið.
„Þetta var skemmtilegur tími en
ég held að það sé hollt að breyta til.
Þegar Brynja sagði starfi sínu lausu
segir hún fólk hafa verið spennt
fyrir því hvað hún ætlaði að taka
sér fyrir hendur. „Það var aftur á
móti alveg opið og ég rann í raun
blint í sjóinn.“ Stuttu eftir að Brynja
sagði upp hjá bankanum rakst hún
á Hörpu Heimisdóttur, eiganda
útfararstofunnar Hörpu í Garðabæ.
„Hún hafði séð um útför móður
minnar þremur árum áður og farist
það virkilega vel úr hendi. Hún tók
af mér völdin, sá um alla skipulagn-
ingu og gerði það virkilega vel. Það
er svolítið magnað í hvernig ástandi
maður er á slíkum tímum. Ég hélt
að ég hefði verið í lagi en þegar ég
horfi til baka þá man ég þennan
tíma ekki vel. Mamma hafði verið
veik í langan tíma og ég hafði grátið
mikið í jarðarförunum sem ég fór í
á því tímabili. Ég held því að ég hafi
tekið hluta sorgarinnar út mikið
fyrr, í jarðarförum fólks sem var
kannski ekkert sérlega náið mér.“
Það má ekkert klikka
Brynja og Harpa, sem þekktust frá
því í gamla daga þegar leiðir þeirra
lágu saman í þjónsstarfinu, hittust
í veislu síðastliðið vor. „Harpa sagði
mér frá því að hún væri á leiðinni
í frí en hún hafði þá rekið útfarar-
stofuna ein í sex ár. Ég fór að segja
við hana að það væri nú ómögulegt
að vera einn í þessu starfi og ein-
hvern veginn leiddi eitt af öðru þar
Trúin hefur styrkst
Brynja Gunnarsdóttir sagði upp starfi sínu í bankageiranum án
þess að vita næstu skref. Hana grunaði ekki að þau yrðu í útfarar-
þjónustu en kúvendingin kom hennar nánustu ekkert á óvart.
til hún bauð mér að prófa að starfa
með henni sem ég gerði í eins konar
starfsþjálfun í tvo mánuði.“ Þjálf-
unin gekk það vel að Brynja keypti
sig inn í reksturinn og hóf þar störf
í nóvember síðastliðnum.
Stofan er eina útfararstofa lands-
ins sem rekin er alfarið af konum.
„Áður var þetta karlageiri en það er
mikið breytt með nýjum áherslum
í þjóðfélaginu – rétt eins og í presta-
stéttinni. Þegar við byrjuðum í
þjóninum var hún algjör karla-
stétt. Ég lít auðvitað á okkur sem
jafningja en ég held að fólki finnist
oft betra að setja þessa framkvæmd
í hendur á konum, enda snýst þetta
um mikinn undirbúning. Harpa
er enn hálf andvaka fyrir hverja
einustu útför af ótta við að gleyma
einhverju. Ég er ekki alveg komin
þangað því enn hef ég hana alltaf
mér til halds og trausts. En það má
ekkert klikka.“
Erfiðast ef um börn er að ræða
Brynja segir starf útfararstjórans
ekki svo ósvipað þjónsstarfinu sem
hún lærði. „Þetta er virðulegt og fal-
legt starf, það er jafnframt vanda-
samt og margt sem ber að verast.
Harpa er enn að kenna mér og ég
er langt í frá fullnuma. Það þarf að
sýna nærgætni á svo mörgum svið-
um og það til að mynda skiptir oft
miklu hvernig hlutirnir eru orðaðir,
en þegar að því kemur hefur Harpa
oft gefið mér góð ráð. Þótt við séum
ekki að taka að okkur sáluhjálp
komum við inn í erfiðar aðstæður
þar sem við erum í raun hluti af fjöl-
skyldu syrgjenda meðan á ferlinu
stendur.“ Brynja bendir á að í raun
sé þetta tveggja manna starf þótt
Harpa hafi sinnt því ein um árabil.
Það þurfi að bera kisturnar, klæða
hinn látna og svo framvegis, sem
geti reynst erfitt einn síns liðs.
„Útfararstofur vinna þó töluvert
saman og við leitum oft hvert til
annars varðandi ráð og spjall þegar
á reynir.“ Einn hluti starfsins er að
undirbúa hinn látna fyrir kistu-
lagningu og jarðarför en útfarar-
stjóri þvær hár, snyrtir, klæðir og
býr um hinn látna.
„Ég viðurkenni alveg að fyrstu
tvö skiptin reyndust mér svolítið
erfið enda líkið mjög kalt. En þetta
er eitthvað sem venst þó að tilfellin
séu misjöfn og aðstæður miserfiðar.
Það erfiðasta er þegar um er að ræða
börn,“ segir Brynja og Harpa, sem
ÉG UPPLIFI ÞETTA SEM
VIRÐULEGT STARF. ÞETTA
ER SÍÐASTA KVEÐJU-
STUNDIN OG HÚN Á AÐ
VERA FALLEG OG
HÁTÍÐLEG.
Björk
Eiðsdóttir
bjork@frettabladid.is
2 5 . J A N Ú A R 2 0 2 0 L A U G A R D A G U R22 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð