Hugur og hönd - 01.06.1983, Blaðsíða 21

Eru þau betri?
Það er dálítið smekksatriði.
Hvað framleiðið þið fleira en hnakka?
Það helsta eru höfuðleður, múlar, hnakkólar, klifsöðlar,
kliftöskur og hnakktöskur. Þessi gömlu síðasttöldu appar-
öt eru séríslensk, að minnsta kosti hef ég ekki frétt af
þeim annars staðar og framleiðsla á þeim hefur aukist
mikið eftir að farið var að ríða yfir hálendið og fara
önnur rómantísk hesta-ferðalög. Fyrst eftir að starfið
hófst hjá mér var mikið um viðgerðir þar sem fáir söðla-
smiðir voru starfandi. Þetta hefur nú minnkað aftur.
ílvafl eru margir söðlasmiðir í landinu?
Þeim fer aftur fjölgandi sem hafa full réttindi, ætli þeir
séu ekki einir 12 sem stendur, og fólk vill aftur læra
söðlasmíði - ekkert síður kvenfólk en karlmenn. Þær eru
samt varla nógu sterkar við strekkingarnar en það verður
að reyna að bjarga því einhvernveginn. Það hafa verið
miklar sveiflur í iðngreininni á þessum umrædda tíma, ég
gæti trúað að á annað hundrað manns hafi starfað við
hana þegar flest var, en farið niður fyrir 20 þegar fæst
var. Nú síðari ár eftir að hestamennska fór að aukast aft-
ur hefur íslensk reiðtygjasmíð átt í harðri samkeppni. Af
því leiðir að vöxtur og viðgangur hennar er miklu minni
og hægari en ella. Auðvitað er samkeppni til góðs, standi
allir jafnt að vígi, og einsog ég sagði áðan hafa verið flutt
inn fyrsta flokks reiðtygi, en mikið af þessum innfluttu
reiðtygjum koma frá láglaunasvæðum eins og Pakistan og
Indlandi og er augljóst að sú samkeppni er erfið. Þessar
vörur eru framleiddar úr ódýru hráefni sem aungan veg-
inn standast gæðakröfur sem gera verður hér á landi t. d.
vegna veðurfars. Sem betur fer eru þeir þó margir sem
vilja eiga vönduð og traust íslensk reiðtygi sem endast
betur og þarafleiðandi ódýrari í raun. Ég er sæmilega
bjartsýnn á að þessi grein íslensks iðnaðar eigi eftir að ná
aftur sinni fyrrí reisn.
A. S.
HUGUR OG HÖND
21