Hugur og hönd - 01.06.1983, Blaðsíða 44

Heimildir:
ur til að búa til fallega smáhluti, ,, . . .og kunni einhver
spjaldvefnað, flos og knippl, gamlan útvefnað eða aðrar
gamlar hannyrðir, ætti að hugsa upp nýja hluti sem slíku
yrði komið að . . .“.
Er hér er komið sögu, virðast ekki vera margar konur,
er sitja við og knipla. En það er aftur um 1920 til 1940
að margar konur læra að knipla, er þær halda til Dan-
merkur að læra kjólasaum eða vefnað. Pá var knipl vinsæl
tómstundaiðja og hafði öðlast nýtt gildi, enda í stíl við
fatnað og heimilisskraut þess tíma.
Arið 1928 gefur Elísabet Valdimarsdóttir út bókina,
Leiðarvísir til að nema ýmsar hannyrðir og fatasaum. I
bókinni eru leiðbeiningar um knipl, áhöldum er þar lýst
og verkþátturinn rakinn.
I dag er knipl viðurkennt sem listgrein, og víða kennt
að knipla við listaskóla. Margar listakonur útfæra verk sín
í knipli á frjálsan hátt, en styðjast þó við gamlar hefðir
og æ fleira textíllistafólk lítur til þessa gamla handverks
og hefur það til vegs og virðingar á ný.
Kristín Jónsdóttir Schmidhauser
Berlingske Haandarbejdes-Bog. 1950. 1-3. Köbenhavn, Berlingske
Forlag.
Bríet Bjarnhéðinsdóttir. 1896. Kvennablaðið.
Elísabet Valdemarsdóttir. 1928. Leiðarvísir til að nema ýmsar hannyrðir
og fatasaum. Rcykjavík.
Encyklopœdia Britannica. 1964 Chicago.
Finnur Sigmundsson. 1961. Konur skrifa bréf.
Halldóra Bjarnadóttir 1966. Vefnaður á íslenskum heimilum á 19. öld
og fyrri hluta 20. aldar.
Jónas Jónasson. 1934. Istenskir þjóðhættir. Reykjavík.
Meyers Konversations Lexikon. 1897. Leipzig und Wien.
Salmonsens Konversations Leksikon. 1923. Köbenhavn.
Sigurður Guðmundsson 1874. Skýrsla um Forngripasafn Islands í
Reykjavík, 11. 1867-1870. Kaupmannahöfn.
Smádúkur kniplaður af Ólínu Jóns-
dóttur handavinnukennara, úr togi.
Þráðinn spann systir hennar Guð-
laug Jónsdóttir.
HUGUR OG HÖND