Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1999, Blaðsíða 25

Evrópuráðið hefur einmitt bent á það
hversu fatlaðir eru mikilvægir við-
skiptavinir eða neytendur og til þessa
ættu menn einnig að líta.
Að þessu sinni voru það þrjú
þjónustufyrirtæki sem viður-
kenningu hlutu. Fyrstan skal telja
Gunnar Vagnsson sem rekur tann-
læknastofu í mjög aðgengilegu hús-
næði við Garðatorg í Garðabæ. Þá
Sundanesti, veitingasölu Olís sem er
á vegum Asgerðar Flosadóttur og
Jóhannesar Gunnarssonar, auðvelt að
versla gegnum lúgu - veitinga - og
myndbandaaðstaðan mjög til fyrir-
myndar.
Þá vék hann að þriðja aðilanum
sem viðurkenningu hlaut - Iðnó - veit-
ingaaðstaða og leikhús. Minnti um
leið á sögu Iðnós - (en Guðmundur
þar á fjölunum við góðan orðstír áður
- innskot ritstjóra).
Hann minnti á það að 1897 hafi
Leikfélag Reykjavíkur verið stofnað
og var þá leigutaki hjá Iðnaðar-
mannafélagi Reykjavíkur í Iðnó. Iðnó
á því hina ágætustu sögu og því meir
bæri að fagna því að svo glæsilega
hefði verið staðið að endurbótum
öllum sem miðað hefðu að því að færa
allt í sem upprunalegast horf. Nú væri
þar veitingaaðstaða góð og leikhús.
Um veitingaaðstöðuna sæi Rúnar
Marvinsson og Eiríkur Einarsson væri
svo fyrir Leikfélagi íslands, sem fyrir
leiklistinni sæi.
Guðmundur kallaði svo alla fram-
angreinda aðila upp og veitti þeim
hinar verðugu viðurkenningar. Eirík-
ur Einarsson þakkaði fyrir þeirra
hönd. Kvað viðurkenningamar hvatn-
ingu til að gjöra enn betur.
Kolbrún Dögg Kristjánsdóttir
flutti svo stutt ávarp, óskaði
viðurkenningarhöfum til hamingju.
Hún lýsti sinni persónulegu reynslu
af aðgengi, sem þyrfti alls staðar að
vera til staðar. Tók sem dæmi aðgengi
til þess að hugsa um matinn, matbúa
og annað slíkt sem tilheyrir. Hún
sagðist hafa hafið nám í gagnfræða-
skólanum í Flensborg, en þar varð hún
að gefast upp sakir óhæfs aðgengis.
Hún sagðist oft hafa spurt sig þeirrar
spurningar hvernig staða sín væri, ef
hún hefði getað fylgt sínum jafnöldr-
um. Fólk verður alltaf að hafa val.
Slæmt aðgengi eða óhæft hindrar
þetta val. Minnti á slæmt ástand í
Háskóla Islands. Hún gerði Kvenna-
deild Landspítalans að sérstöku um-
talsefni vegna eigin reynslu. Þar væri
ekki gert ráð fyrir fólki í hjólastól. Þar
sagðist hún ekki hafa upplifað sig eins
og venjulega konu.
Hún sagðist hins vegar sannfærð
um að baráttan fyrir bættu aðgengi
myndi skila sér og bjartari framtíð
væri framundan. Ingveldur Yr Jóns-
dóttir söng svo nokkur lög við undir-
leik Bjama Jónatanssonar og var unun
góð á að hlýða.
Veitingar góðar voru á boðstólum,
allmargt manna saman komið og þótti
öllum hafa afar vel til tekist.
Sjálfsbjörg á sérstaka viðurkenn-
ingu skilið fyrir þessar viðurkenningar
sínar og ekki síður áminninguna:
Þránd í Götu.
Þar hefur fremstur farið frændi rit-
stjóra Guðmundur Magnússon og er
hans hlutur hinn besti í þessum efnum.
En ritstjóri þakkar fyrir góða, gjöf-
ula stund á aðventu.
H.S.
“Helmingur skjólstæðinga Hjálparstarfsins eru
öryrkjar. Eru þetta sæmandi kjör í
velferðarsamfélagi á tímum hagvaxtar og
afgangs á fjárlögum? Vissir þú að öryrkjar
á íslandi eru aðeins 7776 talsins. Getur verið
að það sé hagkerfinu ofviða að bæta kjör
þessa hóps?”
ÚrfréttabréfL Biskupsstofu. Janúar 1999.
“Við íslendingar erum meðal auðugustu þjóða
heims og getum tryggt að þeir sem standa
höllum fæti vegna sjúkdóma, atvinnumissis,
örorku, aldurs eða annarra aðstæðna njóti
ekki síður en aðrir mannsæmandi lífskjara.”
Úr yfirlýsingu Rauða kross íslands.
Desember 1998.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
25