Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1999, Side 53

María Skagan:
Úr
draumljóðum
Formálsorð: Ritstjóri er með undir höndum Ijóð Maríu Skagan
sem hefur um langt skeið verið íbúi í Sjálfsbjargarheimilinu.
Ljóðakverið er gefið út 1986 og heitir einmitt: Draumljóð.
María hefur veitt sitt góðfúslega leyfi til birtingar og hér koma 3
ljóðanna
Rós
Rósin rjóð
í dimmgrænum vasa
safnar Ijósi í opna krónu
verður gullin
og
ilmandi.
Þannig fæðast stundum orð
í tíma töluð.
Örlög
Forðum ég átti mér frækinn jó
er fór á kostum yfir grund og mó
á heimsenda sá hófagaldur dró
undrið söng í ævintýraskóg.
Þá laust mig högg og lífið dó.
Ég á mér ei framar ungan glæstan jó.
Sönggyðjan
Hún sem ein gat gjört mér
streng af stráum
að hvísla þér í eyra
því sem þú áttir að heyra
Ijómar nú þögul - ískristall
því það fraus í nótt.
María Skagan.
Þannig fæðast stundum orð í tíma töluð.
verðlaun þannig að hvert hinna fimm
Norðurlanda fengi viðurkenningu.
Norræna ráðið skipaði fimm
manna dómnefnd, einn frá hverju
aðildarlandanna og var undirrituð
fulltrúi íslands.
Alls bárust 17 verkefni og voru tvö
frá Danmörku, fjögur frá Finnlandi,
tvö frá Islandi, eitt frá Noregi og átta
frá Svíþjóð.
Dómnefndin kom saman í Stokk-
hólmi í lok október sl. og var niður-
staða hennar sú að fyrstu verðlaun
skyldi hljóta Gustavianum kastali í
Uppsölum í Svíþjóð. Gustav II Adolf
Svíakonungur lét byggja kastalann
árið 1622. Þarna var frá fyrstu tíð
háskóli til húsa og er enn í dag. Auk
þess leikhús, sýningarsalir og safn.
Eins og að líkum lætur var þessi
bygging á allan hátt óaðgengileg
fötluðu fólki og þá sérstaklega blindu
fólki og hreyfihömluðu.
Allar breytingar þurfti að skipu-
leggja og framkvæma af mikilli var-
færni til þess að raska ekki uppruna-
legu útliti, en taka þó tillit til aðgengis
og hafa þær tekist með miklum ágæt-
um.
Af hálfu Danmerkur hlaut heiðurs-
verðlaunin bygging menntamála-
ráðuneytisins við Nybrogade 2 í
Kaupmannahöfn, í Finnlandi var það
ráðhúsið í Joensuu, Flöi - kláfurinn í
Bergen hlaut verðlaunin af hálfu
Noregs og Iðnó af hálfu Islands eins
og áður er nefnt.
Verðlaunaafhendingin fór fram í
Stokkhólmi 3. desember sl. sem
er alþjóðadagur fatlaðra.
Það var Þórarinn Magnússon verk-
fræðingur, formaður endurbyggingar-
nefndar Iðnós sem tók við verðlaun-
unum, styttunni Dans II eftir Britt-
Ingrid Persson, ásamt verðlaunaskjali.
Verðlaunagripnum verður komið fyrir
í Iðnó.
Svo skemmtilega vildi til að ferli-
nefnd Sjálfsbjargar, landssambands
fatlaðra veitti Iðnó verðlaun fyrir gott
aðgengi þann sama dag og afhending-
in fór fram í Svíþjóð.
Eins og áður segir er það ákvörðun
Norræna ráðsins að vekja með ýmsu
móti athygli á verkefninu hönnun fyrir
alla á næstu árum og eitt er víst, að af
nógu er að taka á þeim vettvangi.
Ólöf Ríkarðsdóttir.
Hlerað í hornum
Stjórnarformaður Byggðastofnunar
mun hafa komist heldur klaufalega að
orði þegar hann var að ræða um starfs-
fólk stofnunarinnar á Akureyri. “Það
eru þarna þrír starfsmenn fyrir utan
einhverjar stúlkur sem þarna starfa”.
* * *
I minni bæjum úti á landi var það
venja að nær allir fulltíða bæjarbúar
mættu til jarðarfara. Þannig var og
þegar jarðsunginn var sómamaðurinn
Stefán í bæ einum eystra. Af því
tilefni fór granni Stefáns, Jón að nafni,
yfir til Ásgríms iðjulausa, sem svo var
kallaður, af því þó að honum féll
aldrei verk úr hendi. Ásgrímur iðju-
lausi var auðvitað í vinnugallanum og
niðursokkinn í rafmagnsdót þegar Jón
bar að garði til að vita, hvort hann ætl-
aði ekki að verða samferða til jarðar-
farar. Annars hugar og án þess að líta
upp sagði Ásgrímur iðjulausi: “Eg má
bara ekkert vera að því að fara til
jarðarfarar.” Þegar Jón var að ganga
út kallaði svo Ásgrímur: “En, ég bið
kærlega að heilsa honum Stefáni.”
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
53