Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1999, Qupperneq 55

uppbót og sérstakri heim-
ilisuppbót vegna hins
stórfellda “fjárhagslega
hagræðis!” sem þær hafa
af börnum sínum, svo
grátbroslega sem það nú
hljómar, túlkun sem ótal
aðilar hafa lofað að leið-
rétta en enn ekki tekist -
að ekki sé meira sagt.
Ekki hækkuðu heldur
þrátt fyrir áýting allan
svokallaðir vasapeningar
fólks á dvalarstofnunum,
mál sem margoft hefur
verið vakin athygli á sem
hreinni vanvirðu í vel-
ferðarþjóðfélagi okkar,
vellauðugu að sögn.
Leiðrétting sem kosta myndi 20-30
milljónir árlega - aðeins segi ég - sú
leiðrétting mundi hækka upphæðina
upp í um 20 þús. kr. á rnánuði í stað
12 þúsunda og þykir einhverjum það
ofgnótt til allra annarra þarfa en
húsnæðis, fæðis og brýnustu þjónustu.
Kjaramálaakurinn á sér bæði
auðnarreiti og illgresi um of,
hann þarf að erja sem best og hlúa vel
að því lífgresi sem erfiðast á upp-
dráttar.
Kosningar eru framundan innan
tveggja mánaða frá útkomu þessa
blaðs. Öryrkjabandalag Islands hefur
duglega vakið athygli á kjarastöðu
öryrkja í aðdraganda þessara kosninga
og áfram verður haldið. Eitt brýnasta
úrlausnarefni þeirra er á þing munu
komast að kosningum loknum er að
rétta hlut þeirra sem útundan hafa
orðið í öllu góðærinu. Jöfnun lífskjara
mun knýja á æ fastar. Villimennska
frumskógarins þar sem hinn sterki og
voldugi fær hrifsað til sín umfram
allar þarfir, á kostnað hinna sem lakari
hafa lífsaðstöðuna, sú villimennska
sem hefur verið gerð að trúarbrögðum
of margra, falin undir fláráðu hjali urn
“frelsi” fjármagnsins, þau trúarbrögð
eru blessunarlega á auknu undanhaldi
og þann flótta þarf að reka rækilega.
Kosningarnar í vor verða mæli-
kvarði á margt og máske best að fara
ekki lengra út í þá sálma en megin-
spurningin varðar það hvort nýir - og
eldri - þingmenn, þeir sem setu hljóta
á næsta þingi taki hér á málum svo
sem öll rök og sanngirni mæla með
að ógleymdu réttlætinu. En auðvitað
eru fjölmörg mál í brennidepli hvers
tíma, sem vel að merkja geta haft
mikla og varanlega þýðingu.
Tvennt er nú í athugun sem von-
andi nær að verða að veruleika
og Öryrkjabandalagið verður þá
virkur aðili að. Annað er ráðgerð
hjálpartækjasýning með tæknilegar
nýjungar í hjálpartækjum í forgrunni.
Að því er unnið að hún megi komast
á með haustinu, fjölmargir aðilar eru
þarna að verki og von þeirra sú að
þannig nái hinar fjölbreyttu tæknilegu
nýjungar enn betur út til fólks, fyrst
og síðast þó til þeirra sem helst þurfa
á að halda. Alllangt er um liðið frá
því slík sýning var hér haldin og full
ástæða til að koma því sem best á
framfæri sem hin hraðfara tækni-
bylting færir fötluðum til hagsbóta.
Þar er hin ánægjulegasta þróun þar
sem íslendingar láta ekki sitt eftir
liggja á tæknisviðinu.
Hitt atriðið sem hér skal nefna
varðar atvinnumál fatlaðra,
nánar tiltekið verndaða vinnustaði. A
stjórnarfundi í desember sl. kom Gísli
Helgason með þá tillögu að Öryrkja-
bandalag íslands beitti sér fyrir
sérstökum iðnaðardögum þar sem
framleiðsluvörur verndaðra vinnu-
staða yrðu kynntar. Tillagan var sam-
þykkt og í framhaldi af því hefur
Sambandi verndaðra vinnustaða verið
skrifað til að kanna möguleika þessa,
því sambandið er hinn eðlilegi
samstarfsaðili Öryrkjabandalagsins,
ef af þessu verður. Haldinn hefur
verið ágætur fundur og
nú er Samband vernd-
aðra vinnustaða að kanna
vilja vinnustaðanna í
þessu efni. Hér er verk
að vinna sem verðugt er,
svo mikilvægur hlekkur
atvinnumála fatlaðra
felst í hinum vernduðu
vinnustöðum. Ríkis-
valdið þarf hiklaust betur
að gera í stuðningi sínum
við þessa þörfu starf-
semi, en forsendur þess
að þessir vinnustaðir fái
þrifist eru annars vegar
réttlátur stuðningur hins
opinbera og hins vegar
það að af verkefnum sé
nóg og kemur þá það þriðja bærilega
inn í myndina, sem sé það að fram-
leiðsluvörurnar seljist og fái staðist
samkeppni innfluttrar ódýrrar vöru.
Iðnaðardagar eiga þannig að geta
skilað árangri í því að kynna hina
ágætu og vönduðu framleiðslu vinnu-
staðanna og í framhaldinu auka bæði
verkefni og sölu.
s
Iframhaldi af þessu skal þess svo
að lokum getið að gerður hefur
verið þjónustusamningur milli ráðu-
neyta félags- og fjármála annars vegar
og Öryrkjabandalags Islands hins
vegar urn þá mikilvægu starfsemi er
fram fer á Vinnustöðum Öryrkja-
bandalagsins. Meðþessum samningi
vænkast hagur vinnustaðanna nokk-
uð, en rekstur þar eins og hjá fleiri
vernduðum vinnustöðum ærið erfiður
m.a. af því að framlög hafa ekki
hækkað í hlutfalli við aukningu á
starfsemi svo og hafa Vinnustaðir ÖBI
hvergi nærri fengið þann styrk frá
Framkvæmdasjóði fatlaðra sem
eðlilegt mátti teljast til tækjakaupa.
En samningurinn nú til ótvíræðra
bóta og vonandi að Vinnustaðir ÖBI
fái áfram þrifist sem best í ljósi þess
hve margir eru þar að störfum og nóg
er þörfin fyrir störf vinnufúsra handa,
það sýna biðlistarnir best hjá Vinnu-
miðlun fatlaðra í borginni.
Þetta er annar þjónustusamning-
urinn sem Öryrkjabandalagið gjörir,
en hinn var og er við ráðuneyti
félagsmála út af Starfsþjálfun fatlaðra
og hefur þar gjört sitt góða gagn.
H.S.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
55