Tímarit Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.2002, Side 9

þeirra sem á einhvern hátt koma að
hönnun bygginga eða útivistarsvæða
hvort sem um er að ræða arkitekta,
verkfræðinga, eigendur viðkomandi
bygginga - almenning eða opinbera
aðila.
Flest lög og reglugerðir eru þannig
að þess er vel gætt að þessum hlutum
séu gerð skil og nú er bara fyrir land-
ann að gerast löghlýðinn og hætta að
reyna að komast hjá að fara að
slíkum lögum og reglugerðum.
Oft verður góður vilji að hreinni
hörmung ef ekki er leitað til réttra
aðila um upplýsingar og ráð. A
nokkrum stöðum hef ég séð ská-
brautir sem alls ekki eru þannig
gerðar að þær þjóni fullkomlega
sínum tilgangi og kostnaðarsamt er
að lagfæra. Ef leitað hefði verið ráða
og upplýsinga áður en þær voru
gerðar hefði rétt verið staðið að
málum í upphafi. Eitt grátlegasta
dæmið sem ég hef séð er að í miðbæ
eins kaupstaðar hér á landi hafa verið
gerðar margar skábrautir og af
góðum hug en engin þeirra stenst
þær kröfur sem gerðar eru til þeirra.
Ekki er tjaldað
til einnar nætur
Þegar hús er byggt, hve stórt sem
það er og hvaða tilgangi sem það á
að þjóna og sama á við útivistar- og
almenningsvæði þá er verið að
byggja til margra ára og fyrir marga
einstaklinga og jafnvel margar
kynslóðir. Oft hefur maður heyrt að
það sé svo miklu dýrara að byggja
og hanna húsnæði eða svæði svo að
þau séu aðgengileg öllum. Eg er hins
vegar sannfærður um að það þarf
ekki að vera dýrara og í einhverjum
tilfellum gæti það verið ódýrara.
Ef tekið er tillit til aðgengis strax í
upphafi er það líka mun ódýrara en
ef þarf síðan að gera dýrar og miklar
breytingar svo að það fullnægi öllum.
Um 20 ár bjó ég í fjölbýlishúsi í
Seljahverfinu í Reykjavík. Þegar ég
fór að ræða það á húsfundi að fá
leyfi til að setja hitalögn í stétt og
bílastæði svo það væri almennilega
aðgengilegt að vetri og spurði hvort
húsfélagið mundi á einhvern hátt
taka þátt í því þá sagði einn íbúinn
strax: Ég ætla mér að búa héma fram
á gamals aldur og þegar ég verð
farinn að eldast og eiga erfiðara með
gang og að moka þá vil ég ekki þurfa
að standa í slíku. Við skulum því
gera þetta strax og auðvitað tekur
húsfélagið að fullu þátt í þessu.
Þetta er hugsunarháttur sem menn
ættu að temja sér því að gott aðgengi
er fyrir alla - jafnt ófædda einstak-
linga sem og þá sem eiga eftir að
fatlast á lífsleiðinni eða þá sem
verða hreyfihamlaðir með aldrinum
vegna sjúkdóma eða bara eðlilegs
slits af völdum elli.
Arnór Pétursson
Hlerað í hornum
Dómarinn: “Hefurðu verið sektaður
áður?”. Oli: “Já, fyrir 10 árum var
ég sektaður um 200 krónur fyrir að
fara í bað sem ekki var leyfilegt”.
Dómarinn: “En síðan?”. Óli: “Nei,
nei, ég hefi ekki baðað mig síðan”.
***
Reyðfirðingur hitti fjörgamlan mann
úti á Eskifirði og spurði hann hvort
rétt væri að hann væri elsti núlifandi
Eskfirðingurinn. Svarið var: “Nei,
nei. Hann dó fyrir tveim árum”.
Þessi gerðist áður á öldinni.
Hann: “Ég elska þig svo heitt ungfrú
Lára, að það er ekkert til sem ég vildi
ekki gera fyrir þig”. Lára: “Það var
gott að heyra. Þá ætla ég að biðja þig
að giftast elstu systur minni, hún er
farin að eldast, svo tvísýnt er hvort
hún giftist nokkurn tímann, en ég er
svo ung ennþá og allir vegir færir”.
Hjón ein fóru á alla tónleika Sin-
fóníuhljómsveitarinnar, enda hafði
þeim verið sagt að það þætti meiri
háttar flott. Einu sinni urðu þau of
sein fyrir og þegar þau kornu að sal-
ardyrum spurði konan dyravörðinn
hvað hljómsveitin væri að spila.
Hann svaraði: “Níundu sinfóníuna”.
Þá hvein í konunni: “Guð minn góð-
ur. Erum við orðin svona sein
Jónatan?”
Aron við Björn: “Hvað sagðirðu
eiginlega þegar hann Pétur stakk af
með konuna þfna?” Bjöm: “Ég sagði
að það væri bara gott á hann, því þar
náði ég mér niðri á honum. Hann
prettaði mig nefnilega í hestakaupum
í fyrra”.
Kjarval var staddur á Akureyri þegar
KEA valdið var í bestum blóma.
Hann var spurður hvernig honum
félli Akureyri. Meistarinn sneri sér í
hring og benti og sagði sjö sinnum
KEA. Svo labbaði hann burt.
***
Hjúkrunarnemi var að taka við
ýmsum heilræðum frá deildarstjóran-
um og eitt þeirra var um það að hún
mætti aldrei mæla með einum lækni
frekar en öðrum þó um væri spurt. En
deildarstjóranum brá heldur betur í
brún þegar hún heyrði hjúkrunarnem-
ann svara svo í símann: “Jú, það eru
sex læknar á deildinni, en ég get ekki
mælt með neinum þeirra”.
TÍMARIT ÖRYRKJABANDALAGSINS
9