Spássían - 2013, Blaðsíða 13

13
í grunninn hreinræktaðar sverða-
og galdrabækur og ágætlega gerðar
þó að framvindan í fyrri bókinni
hafi verið helst til hæg og hún hafi
aðeins liðið fyrir það að viðbrögð
og hegðun persónanna var ekki
nægilega vel undirbyggð. Bók númer
tvö, Draumsverð, er nýlega komin
út og þar eru þessir vankantar fyrri
bókarinnar ekki eins áberandi.
Bókin er bæði meira spennandi og
persónurnar betur hugsaðar þótt
enn sé talsvert af lausum endum
sem höfundarnir munu vonandi
hnýta í síðustu bókinni. Endirinn er
líka þannig að lesendur munu bíða
spenntir eftir framhaldinu.
Vargsöld eftir Þorstein Mar er
einnig af þessu tagi, en hún er þó
ætluð eldri lesendum, sem má sjá á
því að tilraun til nauðgunar er hluti
af söguþræðinum. Bókin líður fyrir
„dreka- og dýflissuheilkennið“ sem
nefnt var hér að framan þannig að
persónurnar eru ekki nógu skýrt
dregnar; það sem hvetur þær til
verka og það hvernig sambönd milli
þeirra myndast er illa hugsað eða
því sýnd lítil athygli. Sömuleiðis er
söguþráðurinn of tilviljanakenndur.
Vandamál fantasíuhöfunda á Íslandi
er og hefur verið skortur á faglegri
ritstjórn. Margar þær bækur sem
um er fjallað hér eru sjálfsútgáfur og
líða fyrir slakan yfirlestur, málvillur
og prentvillur. En ritstjórn felst
líka í að benda á skort á samhengi,
að herða á persónusköpun og
Kjartan Yngvi
Björnsson og Snæbjörn
Brynjarsson. Hrafnsauga.
Vaka-Helgafell. 2012.
Dreka og dýflyssu heilkennið
lýsir sér í því að persónur
skortir eðlilega hvöt eða
ástæðu fyrir gjörðum sínum
og viðbrögðum og atburðir
gerast án þess að fram komi
rökrétt ástæða eða tengsl við
heildarbyggingu sögunnar
„