Spássían - 2013, Blaðsíða 74

74
 Árið 2011 kom út Íslensk
listasaga í fimm bindum og er
það fyrsta yfirlitsrit af þessu tagi.
Verkið veitir mun betri aðgang að
íslenskri listasögu en áður og nær
yfir tímabilið frá síðari hluta 19.
aldar til upphafs 21. aldar. Eyborg
Guðmundsdóttir fær þar stutta
umfjöllun en Elínar Pjet. Bjarnason
er ekki minnst. Þrátt fyrir náin
tengsl við list meginlands Evrópu
og framúrskarandi árangur fá þær
ekki athygli í samræmi við það í
listfræðilegum skrifum og eiga
sannarlega skilið meiri umfjöllun en
þær hafa fengið hingað til.
 Eyborg Guðmundsdóttir og Elín
Pjet. Bjarnason voru jafnöldrur,
báðar fæddar árið 1924. Eyborg
stundaði nám í París í nokkur ár og
var þá nemi sjálfs Vasarely, föður
Op-listastefnunnar (Optical art). Í
Op-listinni er unnið með skynjun
áhorfandans með geometrískum
formum í sterkum litum sem skapa
sjónhverfingar í huga áhorfandans.
Mikilvægur undanfari þeirrar stefnu
er meðal annarra hinn franski
listmálari og post-impressjónisti
George Seurat. Seurat byggði á
nýjustu vísindaþekkingu í verkum
sínum, einkum á sviði litafræða. Einn
mikilvægur fulltrúi kvenna innan
Op-listarinnar, hin breska Bridget
Riley, rannsakaði verk Seurats og
vann upp frá því þau op-verk sem
hún er þekktust fyrir.2 Eyborg var
meðlimur í áhrifamiklum hópi þrjátíu
abstraktlistamanna sem stofnaður
var af Folmer árið 1960 og kallaði
sig Groupe Mesure (einnig nefndur
Groupe Expérimental de Recherches
Plastiques Formelles). Í hópnum
voru listmálarar og myndhöggvarar
sem unnu í anda geometrískrar
abstraksjónar. Meginmarkmið
hópsins var að skipuleggja sýningar á
óhlutbundinni list. Eyborg sýndi með
hópnum í Þýskalandi og Frakklandi
á árunum 1961 til 1965 og myndir
hennar fengu jákvæð ummæli
gagnrýnenda.3
 Ólíkt Eyborgu tilheyrði Elín ekki
ákveðnum hópi listamanna heldur
má segja að hún hafi að miklu leyti
verið einfari. Elín lést árið 2009
og var Listasafni ASÍ fært lífsverk
Verk eftir Elínu Pjet. Bjarnason
Gjarnan bregður fyrir andstæðum
litum í litasamsetningum Elínar.
Stundum greindi hún andlitin
niður í ótal lituð svæði og minnir
þá á Matisse.
Femme aux chapeau (1905) eftir
Matisse
„