Spássían - 2013, Blaðsíða 46

46
uppskriftirnar, að minnsta kosti þær sem
ég hef prófað og lesið nokkuð vandlega,
fá mig ekki til að roðna og efast um eigin
hæfileika í eldhúsinu.
FISKUR Í NÝJUM FÖTUM
Bækurnar Nigella á ítölskum nótum
og Fagur fiskur eiga það sameiginlegt
að vera nær jafn stórar og skarta
höfundinum framan á kápunni. En
þar lýkur samanburðinum því Sveinn
Kjartansson er afskaplega ólíkur hinni
bresku Nigellu þar sem hann stendur
gleiðbrosandi í lopapeysunni og heldur á
risastórum fiski. Uppskriftirnar í bókinni
eru fengnar úr sjónvarpsþáttunum Fagur
fiskur sem sýndir voru í sjónvarpi allra
landsmanna en verkefnið sjálft á rætur að
rekja til rannsóknar matvælafræðingsins
Gunnþórunnar Einarsdóttur sem leiddi
í ljós sífellt minni fiskneyslu Íslendinga.
Eitt helsta markmið bókarinnar er því
að fá landsmenn til að elda og borða fisk
oftar.
Fagur fiskur er alls ekki hefðbundin
matreiðslubók. Teikningarnar sem skreyta
sumar síður koma á óvart, heiti uppskrifta
eins og „Grallaratríó“, „Namm-gúllas“
og „Fiskifondue Bootcamp“ fá mann til
að brosa og líflegar ljósmyndirnar vekja
líka athygli. Uppsetningin er skemmtileg.
Blandað er saman ljósmyndum og
teikningum á hverri síðu, engin ein regla
virðist vera um hvar texti og myndir
lenda á opnunum og oft eru notaðar
klippimyndir. Gamlir vinir eins og
þorskur og fiskbollur koma við sögu,
lesendum er kennt að búa til einfaldar
súpur og seyði og sumar uppskriftirnar
ættu alls ekki að valda fólki svima. Til
dæmis ættu flestir að ráða við að búa
til þorsknagga og laxanagga (42) og
saltfiskstappan (48) er alls ekki flókin.
Rækjubakan (212) ætti líka að vera á
hvers manns færi og fleiri aðgengilegar
uppskriftir mætti tína til.
Hráefnið er þó einnig nýstárlegt og oft
er farið óvanalegar leiðir við að brúka það
sem fengið er úr sjónum. Hvernig hljómar
til dæmis þessi matseðill?
Laxaþeytingur
Makrílkæfa
Súrkálspottréttur
Earl Grey te (56)
Í fljótu bragði myndi hefðbundinn
heimiliskokkur líkast til aðeins treysta
sér í hið síðastnefnda á listanum. Og
uppsetningin? Veislan er ekki elduð og
borin fram í týpísku íslensku Ikea-eldhúsi,
ónei. Kokkurinn eldar matinn í úlpu, með
húfu og trefil úti í guðsgrænni náttúrunni,
umkringdur snjó, ís og brimbrettum og
eldar í torkennilegum, risastórum kirnum.
Maturinn er svo fram borinn í fjörunni
og veislugestir snæða í blautbúningum,
umvafðir íslenskum ullarteppum. Svona
gerir maður ekki á hverjum degi (ef
nokkurn tíma)! Öllu hefðbundnari
- en þó framandi - er mynda- og
uppskriftaþátturinn „Stórafmæli Möttu“
sem hefur að geyma sérlega girnilega og
fallega smárétti, allt úr sjó.
Mér féllust hendur í fyrsta skipti sem
ég blaðaði í gegnum Fagran fisk. Á þetta
að hvetja Íslendinga til að elda meiri fisk,
hugsaði ég og hristi höfuðið þegar ég las
um fiskiböku með sölvum og monkó-
búkkó. Notagildi bókarinnar blasir ef til
vill ekki við þegar bókinni er flett í fyrsta
skipti en ég hvet lesendur til að skoða
myndirnar, lesa hráefnalistana og svo
uppskriftirnar sjálfar. Nær engin þeirra
er flókin, langflestar ansi einfaldar
þegar grannt er skoðað og þótt rósasalat
með saltlegnum silungi hljómi eins
og framandi ævintýri er hreint ekki
flókið að elda það (ég prófaði). Fagur
fiskur virðist kannski vera fantasía hins
menntaða kokks en er í raun fínasta
leið til að strá örlitlum framandleika
og nýjungum inn í eldhús og prófa
eitthvað annað en plokkfisk og soðna
ýsu. Og hver segir að við megum ekki
sáldra rósablöðum yfir fiskflökin okkar
á venjulegum þriðjudegi?

1 Nanna Rögnvaldardóttir: „Nanna reynir
að fara eftir eigin uppskrift“, Konan sem
kyndir ofninn sinn, 3. október 2013, sótt 25.
nóvember 2013 af http://nannarognvaldar.
wordpress.com/2013/10/30/nanna-reynir-
ad-fara-eftir-eigin-uppskrift/.
Bringurnar sem
ég brasaði urðu
með engu móti
jafn fagrar og
bringurnar sem
Nanna eldaði og
myndaði en góðar
voru þær!
Fylltu kjúklingabringurnar
mínar og mynd af sama
rétti í bók Nönnu.
Hvers vegna að takmarka sig við
eldhúsið? Það er líka hægt að elda
úti í hrímhvítri og ískaldri náttúrunni
- og hafa það ansi huggulegt.
Mynd úr Fagur fiskur.
„