Íþróttablaðið - 01.04.1989, Blaðsíða 70

Bogdan ásamt valinkunnum „bekkjarfélögum", þeim Sigurði Gunnarssyni,
Viggó Sigurðssyni og Guðjóni Guðmundssyni „hægri hönd" Bogdans.
ist nú skrafhreifinn mjög og heldur
næsta hálftímann eða svo fyrirlestur
um handknattleik. Fréttamaður
verður dolfallinn þegar hann gerir
sér grein fyrir að þessi þjálfari sem
svo oft hefur birst honum sem sjálf-
umglaður og dæmigert þunglynt af-
sprengi járntjaldsins er hér að tala af
sannfæringu um hugsjónir sínar
gagnvart íþrótt sem hann ann. Jafn-
vel má segja að nú birtist framtíðar-
sýn Bogdans og er víða komið við
þegar lýst er drögum að handbolta-
útópíu.
Dómarar sem nú hafa allt of mikil
völd verða í framtíðinni gæslumenn
sem sjá til þess að leikurinn haldist
innan vissra marka, en ekki beinir
áhrifavaldar eins og nú tíðkast. í
kjölfar þessa minnist hann á dóm-
gæslu í Austur-Evrópu. Þar kvað
vera daglegt brauð að múta dómur-
um sem tíðum gerast verri heima-
dómarar en við eigum að venjast á
Vesturlöndum. Bogdan segir í þessu
sambandi sögu frá Seoul, þegar
Austur-Þjóðverjar og Ungverjar léku
síðasta leikinn í riðlakeppninni. So-
véskir dómarar dæmdu leikinn sem
Austur-Þjóðverjar töpuðu með einu
marki. Þar með lentu þeir í fjórða
sæti og léku um sjöunda sætið við
„Leiktíminn er
of stuttur“
íslendinga. Suður-Kóreumenn kom-
ust hins vegar óvænt í úrslitaleikinn
við Sovétmenn. Skýringuna á dóm-
gæslunni í téðum leik, sem þótti
halla á Austur-Þjóðverja svo ekki sé
meira sagt, var kannski að finna í
þeirri skoðun handboltasérfræð-
inga, að austur-þýska liðið væri eina
liðið sem velgt gæti Sovétmönnum
undir uggum. Stuttu síðar léku So-
vétmenn og Suður-Kóreubúar til úr-
slita í kvennaflokki og voru dómarar
austur-þýskir. Það er skemmst frá
því að segja að sovésku stúlkurnar
sáu aldrei til sólar í leiknum. Og vart
þarf að fjölyrða um „hlutleysi" aust-
ur-þýsku dómaranna í þeim leik.
Bogdan hefur ekki verið þekktur
fyrir að skammast í dómurum og vík-
ur fljótlega að byltingarkenndara
umræðuefni. Leiktíminn er einfald-
lega allt of stuttur! Erlendis eru vega-
lengdir meiri en hér og oft tekur allt
Bogdan bendir á að þrisvar sinnum
þrjátíu mínútna hálfleikir sé æskileg-
ur leiktími á handknattleik.
að klukkustund að komast á völlinn í
stórborgum. Ekki verður ferð á völl-
inn í smábæjum (t.d. í Vestur-Þýska-
landi og Frakklandi) styttri, þegar
áhorfendur koma víða að úr nærlig-
gjandi héröðum. Síðan tekur auðvit-
að jafn langan tíma að komast heim
aftur. Leiktími að leikhléi meðtöldu
er þá innan við helmingur þess tíma
sem tekur að komast til íþróttahall-
arinnar. Þetta leiðir til tómleikatilf-
inningar eftir leik og ófullnægju. Þá
samrýmist þetta ekki breyttum þjóð-
félagsvenjum þar sem aukið fram-
boð skemmtiefnis keppir við aðsókn
að kappleikjum. Þar skal þáttur sjón-
varps sérstaklega nefndur. Þessu
vandamáli hafa menn gert sér grein
fyrir á handknattleiksmótum, þar
sem oftast nær er boðið upp á tvo til
þrjá leiki í röð til þess að laða að
áhorfendur. Bogdan leggur til að
leiktími verði lengdur verulega og að
helst verði hann ekki skemmri en
heildartími í knattspyrnuleik. Bent
hefur verið á að þrisvar sinnum þrjá-
tíu mínútur væru möguleiki.
En er hinn mikli hraði í handknatt-
leik ekki vandamál þegar lenging
leiktíma er íhuguð? Bogdan leysir
þetta á augabragði og segir að með
lengingu leiktíma verði að fjölga
varamönnum vegna aukins álags.
Hann telur aðeins tímaspursmál,
hvenær leyfðir verða fjórtán menn á
skýrslu, en þeir eru nú tólf. Bogdan
telur að þá muni menn velja tvo leik-
70