Fréttablaðið - 11.07.2020, Síða 16

ÞAÐ HAFÐI NÚ REYNDAR
SVOLÍTIL ÁHRIF Á MIG AÐ
TALA VIÐ EDDU, ÞVÍ EDDA
NÁTTÚRLEGA TRÚIR SVO
MIKIÐ Á LÍFRÆNT FÆÐI.
Fyrir helgina hófust sýn-ingar á nýrri, íslenskri gamanmy nd, Ömmu Hófí, en þar mætast enn á ný turnarnir tveir sem löngum hafa gnæft yfir
íslenska grínsviðinu: Edda Björg-
vinsdóttir og Þórhallur Sigurðsson,
sem er miklu þekktari sem Laddi.
Í myndinni leika Edda og Laddi
eldri borgara sem leggjast í banka-
rán í ellinni. Gríma Kristjánsdóttir
leikur barnabarn Hófíar og tekur
undir að þarna sé óhætt að tala um
að hún hafi staðið andspænis risum
í íslensku gríni.
„Algerlega,“ segir hún og rifjar
upp gömul kynni af mótleikur-
unum sem hún heillaðist af fyrir
margt löngu í hlutverkum Stellu
og Salómons, í hinni sígildu Stellu
í orlofi.
Amen eftir orlofinu
„Þetta var náttúrlega mjög fyndið af
því að það er svo undarlegt með mig
og mína fjölskyldu, að við horfðum
á Stellu í orlofi og Eddu Björgvins
bara eins og kristnir lesa Biblíuna.
Eða meira.
Ég held við höfum til dæmis horft
á hana um hver jól. Alltaf. Ég var sex
eða sjö ára þegar ég byrjaði að horfa
á hana þannig að sem barn kunni ég
hana spjaldanna á milli. Og ég vitna
oft í hana í þessum frösum. Ég er ein
af þeim,“ segir Gríma, vel meðvituð
um að hún er ekki einstakt tilfelli.
„Þannig að þetta var mjög fyndið
að hitta goðið sitt og þurfa ein-
hvern veginn að halda aftur af mér
með alla þessa frasa,“ segir Gríma
um fyrstu fundi hennar Eddu. „Ég
missti einhvern tímann eitt út úr
mér, en hún tók ekki eftir því. En
það var fyndið.“
Útrætt grín
Allt í lífinu hefur tilhneigingu til
þess að leita jafnvægis og Stellu
vandinn var úr sögunni eftir að
leikkonurnar útræddu málið. „En
ég meina, svo ræddum við einhvern
tímann Stellu í orlofi á settinu og
þýðingu hennar í íslenskri kvik-
myndasögu og bara svona í kómík
yfir höfuð.“
Gríma segir að umræðurnar hafi
sprottið upp úr vangaveltum um
þráláta tregðu til þess að styrkja
framleiðslu grínmynda með fé úr
opinberum sjóðum. Þegar talið
barst að eðli íslensks gríns hafi svo
Stella vitaskuld verið handan við
hornið.
„Og þarna er ein risastór mynd
sem var ekkert sjúklega vel gerð
og kvikmyndatakan ekkert best í
heimi, en það er bara lífið í henni.
Kómíkin og hversdagurinn eða
kómíkin í hversdagsleikanum í
Stellu í orlofi sem verður svo fyndin.
Hún veigraði sér ekkert við að ræða
þessa mynd. Alls ekki. Þannig að þá
slakaði ég aðeins á og mátti alveg
vitna í myndina,“ segir Gríma og
hlær.
Rétti andinn
„Þetta er bara svo hversdagslegt.
Þetta kemur fyrir svo marga. Þetta
eru náttúrlega svolítið absúrd
aðstæður sem koma þarna upp
og þarna skipta ekki kvikmynda-
takan og peningarnir í myndinni
mestu máli heldur andinn og bara
leikurinn,“ heldur Gríma áfram og
fikrar sig í áttina að þeim göldrum
sem geta orðið milli Ladda og Eddu
á tjaldinu.
„Bara hvað þau ná alltaf mikilli
„kemistríu“ saman. Þannig að
það eru einhvern veginn sagan og
„mómentin“ sem skipta máli í þeirri
mynd.
Og nú eru þau saman á ný en
kannski ekki í alveg jafn hversdags-
legum aðstæðum?
„Þau eru bara eldra fólk sem
kemur á elliheimili og líður ein-
hvern veginn eins og þau séu að bíða
dauðans og nenna því ekki,“ segir
Gríma hlæjandi og bendir þannig
á að atburðarás Ömmu Hófí spretti
þannig vissulega upp úr hversdags-
legum aðstæðum, sem geti af sér
„alls konar öðruvísi aðstæður.“
Víkur þá að Grímu þætti Krist-
jánsdóttur í af brotasögu ellismell-
anna. „Mitt hlutverk í þessu er ekki
sérstaklega kómískt og er meira
svona að binda persónuna hennar
Eddu við hversdagsleikann. Ég er
barnabarnið hennar og hún er bara
amma. Mannleg kona, skilurðu,
sem lenti í alls konar og er búin að
missa manninn sinn. Ég er svona
meira jörð. Binding í þessari mynd,“
segir Gríma og hlær. „En flækist ein-
hvern veginn óvart inn í þetta.“
Lífræn leikflétta
Gríma lék í stuttmyndinni Pleisið
eftir Jakob Halldórsson 2009 og bíó-
myndinni Reykjavík, eftir Ásgrím
Sverrisson 2016, en það ár kom hún
heim frá námi í Danmörku. „Síðan
þá hef ég bara stigið svona frekar
létt til jarðar og bara verið í örfáum
verkefnum,“ segir Gríma.
„Og í vor ákvað ég að taka smá
stefnubreytingu og er að fara í
garðyrkjunám, í lífræna ræktun.
Það hafði nú reyndar svolítil áhrif
á mig að tala við Eddu, því Edda
náttúrlega trúir svo mikið á líf-
rænt fæði,“ segir hún um þann
varhug sem mótleikkona hennar
geldur við „öllu svona eitri sem við
setjum í rauninni í líkamann og
sem er náttúrlega stráð yfir allan
fjandann.
Sýklalyf í allt kjöt og svona.
Ef maður sleppir því þá kannski
sleppur maður við þessa verstu
sjúkdóma sem herja á mannkynið.
Eins og krabbamein og Alzheimer
og allt það.
Það er svo erfitt að rannsaka
þetta en ég ákvað bara að demba
mér í það, svona í og með. Ég ætla
náttúrlega ekki að hætta að leika en
ég nennti einhvern veginn ekki að
vera lengur svona á kantinum. Það
var annað hvort það eða að demba
mér í eitthvað annað,“ segir Gríma.
„Hann er mettur markaðurinn
fyrir leikkonur á Íslandi, þannig
að maður verður svolítið að meta
þetta. Það er ekki beint hægt að
vinna við þetta í fullri vinnu og mig
langaði að gera eitthvað.“
Bærilegur léttleiki
hversdagsleikans
Gríma Kristjánsdóttir leikur barnabarn bankaræningjans ömmu
Hófíar, í gamanmynd sem ber nafn aðalpersónunnar sem Edda
Björgvinsdóttir leikur, en í henni mætti Gríma æskuhetjunni Stellu
Löve og þótti því vissara að missa ekki fleyga Stellu-frasa út úr sér.
Gríma Kristjánsdóttir hefur verið létt í spori síðan hún lauk námi og tekur nú lífræna leikfléttu og skellir sér í garðyrkjunám sem hún stefnir á að sinna með leiklistinni. FRÉTTABLAÐIÐ/SIGTRYGGUR ARI
Þórarinn
Þórarinsson
thorarinn@frettabladid.is
1 1 . J Ú L Í 2 0 2 0 L A U G A R D A G U R16 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð
HELGIN