Fréttablaðið - 05.09.2020, Blaðsíða 30

MÉR LEIÐ MJÖG VEL Í
LEIKNUM OG ÉG NÁÐI
ALGJÖRLEGA AÐ LEIÐA
ÞAÐ HJÁ MÉR AÐ AND-
STÆÐINGARNIR VÆRU
GÓÐAR VINKONUR MÍNAR.
Þegar Sara Björk Gunn­arsdóttir hóf knatt­spyrnuferil sinn hjá Hau k u m f imm ára gömul óraði hana ekki fyrir að hún myndi um
það bil 25 árum síðar leika með
sterkasta félagsliði heims og skora
lokamarkið í úrslitaleik Meistara­
deildar Evrópu, sem gulltryggði lið­
inu sigurinn í keppni bestu félags­
liða heims.
„Ég var bara föst inni í Hauka­
búbbl unni og var ekkert að velta því
fyrir mér að það væri möguleiki að
ég gæti spilað sem atvinnumaður
erlendis seinna meir. Það var ekki
algengt að knattspyrnukonur væru
að spila utan landsteinanna, þó svo
að það væru dæmi eins og systurnar
Ásthildur og Þóra B. Helgadætur
og svo Margrét Lára Viðarsdóttir
seinna meir. Ég leit upp til þessara
leikmanna, en það var ekki fyrr en
nokkru seinna sem ég áttaði mig á
því að þetta væri raunhæfur mögu­
leiki fyrir mig,“ segir Sara Björk í
samtali við Fréttablaðið.
„Þó svo að það væru fáar að æfa
og aðstaðan kannski ekki sú besta á
landinu á Ásvöllum, kom það aldrei
til greina að skipta um félag þegar
ég var í yngri f lokkunum. Pabbi,
[Gunnar Svavars son] var að aðstoða
við þjálfun hjá félaginu og mamma
[Guð rún Val dís Arnar dóttir] var
á fullu í sjálf boðaðaliðamennsku
við fjáraflanir og annað hjá félag­
inu. Mér leið mjög vel hjá Haukum
og ytri aðstæður höfðu ekki áhrif
á áhugahvötina hjá mér. Ég var
strax með mikinn metnað til þess
að bæta mig og svakalega mikið
keppnisskap,“ segir Sara Björk enn
fremur, um fyrstu ár sín á knatt­
spyrnuferlinum.
„Það var svo ekki fyrr en ég var
valin í A­landsliðið 17 ára gömul að
ég fór að pæla í því hvort ég þyrfti
ekki að koma mér í sterkari deild,
en Haukar voru þá í næstefstu deild.
Breiðablik hafði sýnt mér mikinn
áhuga í þó nokkurn tíma og mér
leist best á að fara þangað. Ég átti
þrjú góð ár hjá Blikum, þar sem
aðstaða til æfinga var frábær og ég
fékk mikinn möguleika á aukaæf­
ingum. Ég man það svo þegar Harpa
Þorsteinsdóttir fór til Charlton að
ég fór að skoða það alvarlega að
koma mér til Evrópu,“ segir lands­
liðsfyrirliðinn.
Setti stefnuna á að vinna
Meistaradeildina
„Það var svo stórt skref fyrir mig
að komast til Rosengård, þar sem
sænska deildin er sterk. Ég var mjög
spennt að máta mig við sterkari
leikmenn og æfa sem atvinnumað­
ur. Þar bætti ég mig mikið og það
var frábært skref fyrir mig að geta
einbeitt mér að fullu að fótboltan­
um. Það sem kom mér kannski mest
á óvart í Malmö var að hið mikla
keppnisskap mitt sjokkeraði svo­
lítið nokkra leikmenn Rosengård.
Þeim fannst ég leggja of hart að mér
á æfingum og taka of fast á þeim á
æfingum,“ segir Sara.
„Þegar ég var hjá Rosengård setti
ég mér það markmið að komast í
lið þar sem ég gæti unnið Meistara­
deild Evrópu. Það er því skrýtin til­
finning núna, tæplega áratug síðar,
að vera búin að strika yfir það af
markmiðalistanum að hafa unnið
þá keppni. Ég er hins vegar ekki
södd eftir þennan titil og núna veit
ég hversu góð tilfinning þetta er og
sækist í að upplifa hana aftur. Það
var mikið spennufall og ég fann
fyrir miklum létti, í bland við inni­
lega gleði, þegar markmiðið var
loksins í höfn,“ segir þessi öf lugi
miðvallarleikmaður sem átti stór­
an þátt í að tryggja Lyon titilinn í
sjöunda skipti í sögu félagsins.
„Það var ánægjulegt að ná að
aðlagast Lyon bæði innan vallar
sem utan eins f ljótt og ég gerði. Ég
ákvað það strax að láta til mín taka
á æfingum og vera bara ég sjálf.
Taka vel á því og láta í mér heyra á
æfingum. Utan vallar hef ég svo náð
góðum tengslum við leikmenn liðs­
ins. Ég er að keppa við tvo af bestu
miðjumönnum heims um sæti í lið­
inu og það var því ekkert sjálfgefið
að fá sæti í liðinu í þessum mikil­
vægu leikjum. Það er hins vegar
geggjað að hafa fengið að byrja í
undanúrslitunum og úrslitaleikn­
um og vera í jafn stóru hlutverki
bæði í varnarleiknum og sóknar­
leiknum og raun bar vitni,“ segir
þessi metnaðarfulli leikmaður.
Átti dýrmæta stund með
fjölskyldunni eftir leikinn
„Þetta er búið að vera gríðarlegt álag
bæði andlega og líkamlega. Bæði
það að spila svona marga leiki þar
sem allt er undir á skömmum tíma.
Svo líka það að vera innilokuð á
hóteli með þá pressu bak við eyrað
að það séu leikir handan við hornið
sem skipta miklu máli. Lyon er lið
þar sem krafan er að vinna alla þá
titla sem í boði eru og öll lið vilja
velta okkur af þeim stalli sem við
erum á. Það var svo kúnst fyrir mig,
sem hafði nýverið farið frá Wolfs­
burg að útiloka allar þær tilfinn­
ingar sem fylgja því að berjast af
öllum krafti við fyrrverandi liðs­
félaga mína,“ segir hún um síðustu
vikur hjá sér.
„Mér leið mjög vel í leiknum og ég
náði algjörlega að leiða það hjá mér
að andstæðingarnir væru góðar
vinkonur mínar. Vinskapurinn var
bara lagður til hliðar um stund og
einbeitingin algjör á það að ná að
tryggja okkur sigurinn. Það tókst
sem betur fer, en eftir leikinn voru
blendnar tilfinningar sem ég fann
fyrir. Annars vegar sigurvíma og
svo vorkenndi ég fyrrverandi liðs­
félögum mínum. Ég hef sjálf verið
í þeim sporum að tapa úrslitaleik
Meistaradeildarinnar og veit því
vel hversu erfitt það er að taka því.
Fyrst og fremst var ég þó ánægð og
stolt með eigin árangur og frammi­
stöðu liðsins,“ segir Sara Björk.
„Það var leiðinlegt að fjölskyldan,
sem ég er mjög náin og fylgist afar
vel með framgangi mínum í knatt­
spyrnunni, hafi ekki getað verið á
vellinum. Mamma og pabbi voru
búin að kaupa sér miða á bikar­
úrslitaleikinn sem ég átti að spila
með Wolfsburg í Köln. Það fór eins
og það fór og þau voru líka búin
að kaupa sér miða á úrslitaleik
Meistaradeildarinnar sem átti að
vera spilaður í Vín, löngu áður en ég
var búin að tryggja mér sæti í þeim
leik. Þau settu því ákveðna pressu
á mig en það var leitt að þau gætu
ekki mætt á leikinn,“ segir hún um
atburðarásina í kringum leikinn.
„Ég hringdi í mömmu og pabba
eftir leikinn og við áttum dýrmæta
stund þar sem ég var hálfklökk og
meyr. Mér var hugsað til hversu þétt
þau hafa staðið við bakið á mér og
hversu stóran þátt þau eiga í þessum
góða árangri. Pabbi fylgdist með
mér á æfingum og þau fylgdu mér
á alla leiki og reyna að koma á eins
marga leiki og þau geta. Þau eru líka
dugleg við að finna leikina hjá mér
í beinum útsendingum og horfa, ef
þau mögulega geta. Það er föst regla
að hringja í þau eftir leiki og ræða
um leikina. Þau þekkja mig reyndar
það vel að eftir tapleiki þá fæ ég einn
til tvo daga til þess að jafna mig á
þeim vonbrigðum,“ segir hún um
stuðning foreldra sinna.
„Þau eru líka ekki þannig að þau
hefji mig til skýjanna þegar vel
gengur eða gagnrýni mig eftir töp
þar sem ég á ekki mína bestu leiki.
Ég er sjálf mjög kröfuhörð á eigin
spilamennsku og þau vita vel að ég
geri miklar kröfur á mig sjálfa. Þau
sýna mér bara skýrt að þau séu til
staðar og það er mikið jafnvægi í
því sem þau segja. Það er líka mjög
fyndið hvað þau voru komin vel inn
í samfélagið hjá Wolfsburg og þau
voru að benda mér á hluti og fréttir
af leikmannamálum, sem ég hafði
ekki hugmynd um. Þau voru orðin
hluti af stuðningsmannakjarna
Wolfsburg og ég býst við því að það
sama verði uppi á tengingnum hjá
Lyon, þegar þau geta farið að koma
á leiki með liðinu,“ segir hún.
Slakar á með því að elda og
horfa á spænska þætti
„Það er mjög kærkomið að hafa
fengið nokkra daga til þess að kúpla
mig út og slaka á. Árni [Vilhjálms­
son, kærasti Söru Bjarkar] kom
hérna á mánudaginn og við náðum
að fagna þessum áfanga saman
sem var frábært. Þegar ég ætla að
ná slökun hendi ég mér í sófann
og horfi á einhverja spænska þætti
á Netf lix. Ég hef svo mjög gaman
af því að elda og er bara mjög góð
í eldhúsinu þó ég segi sjálf frá. Ég
er öflugust í því að búa til geggjað
grænmetislasagna.
Þegar kemur að jólamatnum taka
mamma og Örn bróðir hins vegar
yfir í eldhúsinu. Örn er mikill veiði­
maður og hann vill sjá um að koma
matnum á diskinn frá upphafi til
enda. Þegar það er verið að marínera
kjötið, láta það liggja og elda það, fæ
ég ekki að koma nærri. Mér er treyst
fyrir að smakka sósuna en meira er
það ekki. Við Örn erum mjög góðir
vinir. Þrátt fyrir að við séum mjög
ólíkar týpur, þar sem ég er hálf­
gert íþróttafrík og hann var sínum
tíma á kafi í tónlist og er núna í með
hugann við það hlutverk sitt að vera
frábær faðir og í vinnunni sinni við
að smíða, þá höfum við alltaf náð
mjög vel saman. Nú erum við bæði
meistarar, ég Evrópumeistari og
hann húsasmíðameistari,“ segir Sara
um fjölskyldu sína sem er henni aug­
ljóslega mjög kær.
„Ég leiði hugann alveg að því
reglulega hvað ég ætla að gera þegar
ferlinum lýkur. Ég útskrifaðist sem
einkaþjálfari frá Keili fyrir nokkr­
um árum og ég sé fyrir mér að starfa
eitthvað tengt fótboltanum eða
íþróttum á einhvern hátt. Ég er hins
vegar ekki með fastmótaðar hug­
myndir um hvað það verður. Eitt
sem er víst er að ég mun búa í Hafn­
arfirðinum þegar ég f lyt heim. Þú
rífur ekki þær rætur úr mér og Árni
verður bara að kyngja því og fylgja
mér þangað. Það er hvergi betra
að að vera en í Hafnarfirðinum og
þar sé ég mig fyrir mér þegar að því
kemur að ferlinum lýkur,“ segir Sara
Björk um framhaldið hjá sér.
Sara þakklát mömmu og pabba
Knattspyrnukonan Sara Björk Gunnarsdóttir náði markmiði sínu þegar hún vann Meistaradeildina. Sara Björk
hefði viljað samgleðjast með fjölskyldu sinni eftir leikinn, en símtal við foreldrana þurfti að duga að þessu sinni.
Sara Björk hefur unnið tvo titla á tæpum þremur mánuðum sem hún hefur verið í Lyon. MYND/ÁRNI VILHJÁLMSSON
Hjörvar
Ólafsson
hjorvaro@frettabladid.is
5 . S E P T E M B E R 2 0 2 0 L A U G A R D A G U R30 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð