Hvöt - 01.02.1949, Blaðsíða 19

H V Ö T
17
frá leið, fóru sænskir bindindis-
menn að nota sínar eigin hugmynd-
ir og aðferðir.
Þeir fylgdu bannstefnunni fram
til ársins 1922, en það ár voru bann-
lögin frá 1909 afnumin með þjóð-
aratkvæðagreiðslu. 51% greiddra
atkvæða féllu á móti banni, en 49%
með þvi. Árið 1922 markar því tíma-
mót. Bannið þótti ekki gefast eins
vel og vonir stóðu til. Ný stefna var
tekin upp. Frá þessum tíma var
kveðið svo á um, að áfengið skyldi
gera svo lítinn skaða, sem mögu-
legt væri. Ríkið yrði að vernda þegn-
ana gegn eitrinu eftir megni, með
því að styrkja bindindishreyfing-
una af öllum mætti. — Nú ríkir eins-
konar skömmtunarfyrirkomulag hjá
Svíum. Allir þeir, sem náð hafa 25
ára aldri, fá áfengisbækur, svo fram-
arlega sem þeir geta sýnt skilríki
um óflekkað mannorð og góða
hegðun.
Áfengi cr aðeins afgreitt á viss-
um tímum og visst magn i einu. —
Skömmtunarfyrirkomulag þetta
gefst ekki vel. Áfengisbókin verður
einskonar tákn þess, að menn séu
orðnir fullorðnir og ráði sér alveg
sjálfir. Hún verður því eftirsóknar-
verð.
Ungu fólki, sem ekki er orðið 25
ára, likar illa að mega ekki gera það
sama og „fullorðnir“. Þetta vand-
ræðafyrirkomulag skapar óbeppi-
lega uppreisnarafstöðu.
Það hefur komið í ljós, að 75%
þeirra, sem teknir bafa verið fyrir
ölvun, ha'fa fengið áfengisbækur
hjá öðrum. Fyrirlesturinn endaði á
þessa leið:
„Áfengismálið er mikið vanda-
mál. Við, bindindidsmenn í Sviþjóð,
vitum ekki, hvort okkar skipulag
er það bezta, ef til vill er það eldra
betra.“
Eftir fyrirlesturinn förum við út
og sleikjum sólskinið. Það á ekki
að iþyngja okkur með fyrirlestrum,
af þvi að það er sunnudagur.
Skammt frá „Gammelbus“ er lít-
ill gosbrunnur. Þar setjumst við
Hans og Stella Young og röbbum
saman. Hitinn er mikill. Við stör-
um löngunaraugum á tært vatnið,
sem gosbrunnurinn eys yfir blóm-
kollana umhverfis. Stella óskar þess
að vera orðin að einu þessara blóma.
Hans vill lieldur verða að silungi i
rennandi læk. Ég kýs helzt að halda
mínum mannlega ham, en óska mér
jafnframt töframáttar, til þess að
geta gert óskir vina minna að veru-
leika. En það er enginn Ali Baba-öld
og óskir okkar renna út í sandinn.
Kl. 5 um daginn leggur hópurinn
af stað með bát út í litla eyju, sem
liggur alllangt út í firðinum. Þar
átti að verða „watch-fire and camp
songs“.
Gríðarstór kaffiketill og köku-
kassi eru með i förinni. Eftir að út
í eyjuna er komið, er kynt heljar-
mikið bál. Það er auðvelt verk, því
nægur viður er til staðar. Gísli Ivol-
beins er yfirkyndari. Hann gegnir
starfi þessu við ágætan orðstír. Sér-
stakir menn taka að sér að hita
kaf'fið, aðrir föndra við að tina
sprek á bálið, og enn aðrir taka upp
brauðið og sykurinn. Ágæt verka-
skipting, eins og vera ber. Tyrkinn
Cevdet segist skuli taka að sér að