Hvöt - 01.02.1949, Side 26

24
H Y Ö T
Finnbogi Júlíusson,
Iðnskólanum:
1. Um útbreiðslustarfsemi getur nú
vart verið að ræða, þar sem skilyrði
eru sára litil, en þó má góður vilji
oft mikið. Hið fyrsta, sem Sam-
bandið þarf að eignast, er skrifstofa
liér í höfuðstaðnum, ásamt föstum
starfskröftum — helzt þrem mönn-
um, er annist erindrekstur, ásamt
skrifstofustörfunum, sjái um útgáfu
„Hvatar", sem yrði þá vikublað, selt
föstmn áskrifendum og í lausasölu.
í blaðinu ætti að ræða meðal ann-
ars skaðsemi áfengisnautnar, menn-
ingarlega og fjárhagslega; þar
skulu rædd lögreglumál og með-
ferð sakamanna, skemmtanamál,
íþróttamál, heilbrigðismál, hjúkr-
unarmál og' trúmál, á víðum
grundvelli, svo að nokkuð sé talið.
í dag á S. B. S. að berjast fyrir að
gera 1. febr. að sínum degi, degi
bindindisstefnunnar í landinu. Gefa
lit blaðið „Hvöt“ eftir því, sem við
verður komið, og halda að öðru
leyti samtökunum saman, eins og
Iiægt er. Með þátttöku í skemmtana-
lífi getur S. B. S. gert nokkuð og
einstaklingarnir mikið, hver á sin-
um stað.
2. Að'flutningsbann bætir núver-
andi ástand, tel það þó ekki æskilegt
i dag, heldur er það takmark, sem
ber að vinna að. Það, sem nú ber
að gera, er:
a. Afnema öll rérréttindi manna
um kaup á áfengi.
b. Afnema allar vínveitingar fyr-
ir opinbert fé. > /
c. Hætla að gefa út vínveitinga-
leyfi fyrir skemmtanir og aðra
mannfagnaði.
d. Þeir, sem uppvísir verða um
leyni-vínsölu, skulu missa mann-
réttindi, og tæki þau, er þeir nota í
þessu skyni, skulu upptæk ger, svo
sem bílar hjá bílstjórum.
e. Embættismenn, sem eru
drukknir við embættisstörf, skulu
vera látnir víkja úr störfum.
3. Trúarbragðasaga er sjálfsögð
námsgrein i 'framhaldsskólum, en
einhliða kristindómsfræðsla, eins og
hún Iiefur tíðkast, er skaðsamleg.
Þetta svar mitt styðst líka við þau
ákvæði í stjórnarskránni, er á-
kvéða trúfrelsi.
Hulda Emilsdóttir,
V erzl unarskólanum:
1. Um þetta get ég varla sagt
nokkuð. Ég liugsa lielzt, að fyrir-
lestrar og um leið skemmtanir
myndu bera mestan árangur.
2. Ég tel aðflutningsbann á áfeng-
um drykkjum ekki mundu bæta
neitt. Menn myndu aðeins finna
upp aðferðir til að komast yfir
drykkina, t. d. með því að „brugga“
eða flytja áfenga drykki i lejdis-
leysi til landsins. Þó yrði varla um
brugg að ræða vegna sykurskömmt-
unarinnar.
3. Ekki held ég að kristindóms-
fræðsla hefði neitt að segja. Það
myndu áreiðanlega fáir kæra sig
um liana í skólum. Frekar beld ég
að ætti að brýna fyrir unglingum
að sækja kirkju á sunnudögum
meira en þeir gera.